Triacastale naar Sarria.
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
27 September 2010 | Spanje, Madrid
Zaterdag 25-09-2010
Lieve allemaal,
Vanochtend kwam ik pas laat op gang. Het liep niet eens zo gek met twee paar sokken in nog natte schoenen. Al snel ging de mist weer over naar een druilerige regen, ik steeg van 670 meter naar 910 meter waar ik weer eens niet van het uitzicht kon genieten met nog geen 20 meter zicht. Net voor Alto Riocabo bewonderde ik in San Xil een pelgrims fontein die weerspiegelde in het water, het ontroerde mij. Daarna ging het berg afwaarts. Ondertussen hongerig geworden vroeg ik in het gehucht Montan naar een bar-café dat er niet bleek te zijn. De vrouw gaf mij een stuk vers stokbrood belegd met verse ham. Dit heb ik staande tussen de koeienvlaaien opgegeten. Nog nooit heeft het mij zo goed gesmaakt. Langzaam brak de zon door en ik koesterde mijn stramme ledematen in de aangename warmte. Eindelijk arriveerde ik in Sarria waar ik meteen een informatie bureau binnen liep om te vragen naar een slaapplek, wat overigens steeds moeilijker wordt naarmate Santiago meer in zicht komt. Ik kwam in een particuliere herberg terecht. Mijn kamer deelde ik met twee meisjes en een man, wat ik een hele luxe vond na die over volle zalen.
Heel veel liefs, Rita.
Lieve allemaal,
Vanochtend kwam ik pas laat op gang. Het liep niet eens zo gek met twee paar sokken in nog natte schoenen. Al snel ging de mist weer over naar een druilerige regen, ik steeg van 670 meter naar 910 meter waar ik weer eens niet van het uitzicht kon genieten met nog geen 20 meter zicht. Net voor Alto Riocabo bewonderde ik in San Xil een pelgrims fontein die weerspiegelde in het water, het ontroerde mij. Daarna ging het berg afwaarts. Ondertussen hongerig geworden vroeg ik in het gehucht Montan naar een bar-café dat er niet bleek te zijn. De vrouw gaf mij een stuk vers stokbrood belegd met verse ham. Dit heb ik staande tussen de koeienvlaaien opgegeten. Nog nooit heeft het mij zo goed gesmaakt. Langzaam brak de zon door en ik koesterde mijn stramme ledematen in de aangename warmte. Eindelijk arriveerde ik in Sarria waar ik meteen een informatie bureau binnen liep om te vragen naar een slaapplek, wat overigens steeds moeilijker wordt naarmate Santiago meer in zicht komt. Ik kwam in een particuliere herberg terecht. Mijn kamer deelde ik met twee meisjes en een man, wat ik een hele luxe vond na die over volle zalen.
Heel veel liefs, Rita.
-
27 September 2010 - 19:11
Wiel:
hoi Rita
Uit je verslagen kan ik opmaken dat je vanalles
mee maakt,en nog steeds
van je voetreis geniet,je
bent een echte bikkel aan
't worden en opgeven is een vreemd woord voor jou
Ik bewonder je moed en hoop je weer snel te zien
Nog veel plezier en genot
en hald dich
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
