Grenspost Kapikule
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
11 Oktober 2011 | Turkije, Çukurelma
23-09-2011
Lieve allemaal,
Na een heerlijk ontbijt elders, vertrokken we in een busje gewapend met spuitbussen en stickers naar de grenspost Kapikule waar een grimmige sfeer hing.Na even te hebben rond gekeken, begonnen we nog iet wat onwennig aan het markeren van de Sultan's Trail.
Er ontstond nog enige hilariteit nadat Marijke een broodje had gekregen van een man die deze stond te venten en wat ze in eerste instantie had geweigerd, maar later toch aannam omdat hij zo aandrong. Er werd nog al lacherig gereageerd toen hij om zijn geld vroeg en zij riep: Maar dat heb ik gekregen! Natuurlijk werd er snel betaald.
Het was een stralende dag en we hadden er zin in.Al snel werden we gesignaleerd door de Jandarma die zich af vroegen wat we aan het doen waren, Sedat die vloeiend Turks spreekt stond hen vriendelijk te woord en na zo'n 10 minuten konden we doorgaan.
Het eerste dorp wat we aandeden was Kemalöy waar we thee dronken bij het enige thee huis wat het dorp rijk was en we een bezienswaardigheid waren voor de dorpsbewoners die totaal geen toeristen gewend zijn.We kregen hier onze eerste stempel van de theehuis eigenaar.
Onderweg bleef ik me verbazen over de huisvesting.
Sedat maakte ons attent op de stenen tafel die ieder dorp heeft en waar de overledene op gelegd wordt zodat het hele dorp afscheid kan nemen en tevens de overledenen zijn onhebbelijkheden vergeeft zodat deze rustig aan zijn reis kan beginnen.
In Sarayakpinar werden we verwelkomd met een heerlijke uitgebreide lunch.
We pauzeerden er lang.
Na de lunch namen we getooid met hoofddoek een kijkje bij de plaatselijke moskee.Ieder dorp heeft zijn eigen moskee die gefinancierd wordt door de dorpsbewoners, hoe klein die gemeenschap ook is.
We liepen er naar de hoogste top, het drie landen punt Bulgarije-Turkije-Griekenland en genoten van het prachtige weidse uitzicht.Wederom werden we nu op de voet gevolgd door soldaten die het naadje van de kous wilden weten en ons verzochten om te vertrekken.We keerden terug naar het thee huis om onze bagage op te halen en vervolgden onze weg.
Moe maar voldaan arriveerden we in Edirne waar we 's avonds de oude moskee bezochten en een lichte maaltijd nuttigden.
Liefs Rita
Lieve allemaal,
Na een heerlijk ontbijt elders, vertrokken we in een busje gewapend met spuitbussen en stickers naar de grenspost Kapikule waar een grimmige sfeer hing.Na even te hebben rond gekeken, begonnen we nog iet wat onwennig aan het markeren van de Sultan's Trail.
Er ontstond nog enige hilariteit nadat Marijke een broodje had gekregen van een man die deze stond te venten en wat ze in eerste instantie had geweigerd, maar later toch aannam omdat hij zo aandrong. Er werd nog al lacherig gereageerd toen hij om zijn geld vroeg en zij riep: Maar dat heb ik gekregen! Natuurlijk werd er snel betaald.
Het was een stralende dag en we hadden er zin in.Al snel werden we gesignaleerd door de Jandarma die zich af vroegen wat we aan het doen waren, Sedat die vloeiend Turks spreekt stond hen vriendelijk te woord en na zo'n 10 minuten konden we doorgaan.
Het eerste dorp wat we aandeden was Kemalöy waar we thee dronken bij het enige thee huis wat het dorp rijk was en we een bezienswaardigheid waren voor de dorpsbewoners die totaal geen toeristen gewend zijn.We kregen hier onze eerste stempel van de theehuis eigenaar.
Onderweg bleef ik me verbazen over de huisvesting.
Sedat maakte ons attent op de stenen tafel die ieder dorp heeft en waar de overledene op gelegd wordt zodat het hele dorp afscheid kan nemen en tevens de overledenen zijn onhebbelijkheden vergeeft zodat deze rustig aan zijn reis kan beginnen.
In Sarayakpinar werden we verwelkomd met een heerlijke uitgebreide lunch.
We pauzeerden er lang.
Na de lunch namen we getooid met hoofddoek een kijkje bij de plaatselijke moskee.Ieder dorp heeft zijn eigen moskee die gefinancierd wordt door de dorpsbewoners, hoe klein die gemeenschap ook is.
We liepen er naar de hoogste top, het drie landen punt Bulgarije-Turkije-Griekenland en genoten van het prachtige weidse uitzicht.Wederom werden we nu op de voet gevolgd door soldaten die het naadje van de kous wilden weten en ons verzochten om te vertrekken.We keerden terug naar het thee huis om onze bagage op te halen en vervolgden onze weg.
Moe maar voldaan arriveerden we in Edirne waar we 's avonds de oude moskee bezochten en een lichte maaltijd nuttigden.
Liefs Rita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
