Zooitje

Zaterdag 04-08-2012


Lieve allemaal,

De hitte sloeg me van het asfalt tegen moet, de zon brandde op mijn huid en het zweet liep in straaltjes langs mijn lichaam.

Eindeloze vlaktes, troosteloze dorpen en arme mensen.

Hongarije loopt zeker 50 jaar achter op ons maar dit was nog erger.Geen onderdak , zeer moeilijke communicatie er was gewoon niets niets..........

Na 70 kilometer lag er in de middle of nowhere een uitspanning. We vroegen of we er onze tenten op mochten slaan en of we konden eten en douchen.Dat was mogelijk maar hij had ook kamers en dat bleef hij maar herhalen. Zo vaak dat het bijna pijnlijk werd. Eigenlijk kropen we liever in onze eigen tentjes want het was er onbeschrijflijk vies.Nu wilden we de goede man niet voor zijn hoofd stoten en gingen in op zijn aanbod. We dronken bier met citroen, douchten, bestudeerden de kaart en verplaatsten onze stoelen steeds naar de schaduw. Het enigste eten wat de man te bieden had was Donau vis met tomaten salade en brood.Er werd een houtvuur opgestookt, tomaten geplukt uit de tuin en druk heen en weer gelopen, maar een klein uurtje later zaten wij mooi de heerlijkste vis ooit te eten.

Enige tijd later kwam er nog een Duitse binnen die blij was met wat aanspraak en dezelfde route reed. Het werd een gezellige avond met Suzanne.

De nacht die volgde ging elke fantasie te boven. Om 22.00 uur sloot de man de boel en het water af en ging naar huis. Er was één toilet en één douche voor algemeen gebruik wat een enorme zooi werd want Suzanne had diarree. We sliepen in antieke ijzeren bedden met veren spiralen die door zakten tot op de grond het werd een enorm onrustige nacht.We hoorden mensen rondom het huis en we hoorden ook mensen de deur openen en sluiten.

's Ochtends bleek dat politie controle te zijn.

Maar ook deze nacht kwamen we weer door en bij het eerste ochtend gloren plukte ik mijn nog vochtige fietskleding van de waslijn schoot erin en fietste zo de nieuwe dag tegen moet.

Liefs Rita