Het jurkje

22 – 05 – 2013
Lieve allemaal,

De jurk die ik had gekocht en al tien dagen in de kast hing besloot ik alsnog terug te brengen. Na een aantal keren passen en draaien voor de spiegel hakte ik resoluut de knoop door. Opgelucht over mijn dappere besluit stapte ik kwiek door richting winkelcentrum. De vrouw achter de kassa was alleraardigst en zelfs de lang verstreken tijd bleek geen probleem te zijn.

Nu het niet zo goed gaat met Spanje hebben ze bedacht dat als je contant betaalt je ook contant geld terug krijgt en als je pint wordt het geld terug gestort op je bankrekening. Dat wist ik dat was in oktober ook al zo.

Ik gaf mijn bankpas zodat zij het nummer kon controleren en het geld terug kon boeken. Excusa , het nummer van de pas correspondeerde niet met het nummer op de kassabon dus einde verhaal. De chef werd er bij geroepen en nog eens legde ik rustig uit dat het nummer wel klopte , mijn bankpas werd druk bekeken gedraaid en nog eens bekeken het mankeerde er nog maar aan dat ze er niet aan roken. Inmiddels stond er een hele file achter mij maar ze lieten zich niet haasten en namen de tijd. Dat was natuurlijk wél fijn. Eindelijk waren zij eruit. Conclusie : Verkeerde pas ! ! Jurk werd weer netjes ingepakt kassabon erbij. Nogmaals excusa and have a nice day.

Boos stapte ik huiswaarts de adrenaline deed goed zijn werk en ik ging als een sneltrein. Op het appartement bekeek ik mijn andere passen die daar veilig opgeborgen lagen maar bleef erbij dat ik de juiste bankpas bij me had in de winkel. Dat kon ook niet anders want sinds mijn aankomst had ik er maar een in mijn portemonnee en steeds dezelfde gebruikt. Enfin , gewapend met alle passen ging ik terug naar de winkel want ik liet het er niet bij zitten. Even overwoog ik om de bus te nemen want ik had al 10 km in de benen zitten , maar na vijf minuten te hebben gewacht bedacht ik dat ik sneller was als ik ging lopen en zette meteen de pas erin.

De vrouw aan de kassa bleef vriendelijk maar riep uit voorzorg toch maar meteen haar chef erbij , want je weet maar nooit. Alle bankpassen werden onder de loep genomen maar ze bleven nee schudden met hun hoofd. Dat klopte vrij aardig want ik wist zeker dat de eerste de juiste was. Er werd naar meerdere instanties gebeld waarvan ze de telefoonnummers uit een schrift haalden wat achter de balie lag , ik kon beslist niet zeggen dat ze geen moeite deden. Net toen ze naar het ministerie wilde gaan bellen zag ik het licht en stelde voor nog een artikel te kopen en dat eveneens met de betreffende bankpas te betalen zodat zij beiden kassabonnen met elkaar konden vergelijken en zouden zien dat ik gelijk had.

Blij en opgelucht stemde zij in met mijn lumineuze idee. Ik griste een willekeurige halsketting van een standaard en pinde het bedrag met de betreffende bankpas. Beiden stonden gespannen te kijken toen de kassabon tergend langzaam uit het apparaat tevoorschijn kwam. De bonnen werden met elkaar vergeleken en jawel hoor met het schaamrood op de kaken bekenden zij dat ik toch gelijk had. Zowel de jurk en de halsketting werden terug geboekt op mijn conto.
Excusa , excusa , ik werd uitgeleide gedaan naar de deur er werd gebogen , geknikt en gezwaaid en nogmaals excusa.
Licht triomfantelijk liep ik naar huis mezelf prijzend met mijn lumineuze inval. In park Elche gaf de meter 30 graden aan. Met al dat op en neer geren liep ik deze ochtend 20 km.

Even héél even maar bedacht ik dat het iets te strakke jurkje nu wellicht beter zou passen.

Liefs Rita.