Voskopjë

Korcë 02 – 06 -2014

Lieve allemaal ,

Vanuit Korcë bracht een korte transfer ons voor een vijf uur durende wandeling naar het dorpje Voskopojë dat omringd werd door een glooiend heuvellandschap. De wandeling was minder steil dan gisteren maar pittig genoeg. Het was warm en het dennenbos waar we doorheen liepen bracht enige verkoeling . De dennen zaten vol met bollen spinsels van de processierups wat het geheel een droevige aanblik van verval gaf.

Eenmaal het bos achter ons latend werden we getrakteerd op een zonnig heuvellandschap met frisse weides bezaaid met de prachtigste veldbloemen . We genoten en liepen heuvel op en heuvel af er kwam geen eind aan. Op vrij grote hoogte bezochten wij het dorpje Shipcke wat van oorsprong een dorp was dat voornamelijk bewoond werd door schaapherders. We liepen over stenige paadjes die naar de huisjes leidde. Een droevig kijkende ezel stond geparkeerd voor een van de huisjes. Het was er oud en rommelig ik vond het heerlijk om er even doorheen te dwalen. Een vrouwtje slofte naar de waterplaats en vulde een oude plastic fles met het bronwater om vervolgens weer terug te sloffen naar haar kleine huisje , dit alles ongestoord geheel in gedachten verzonken zonder op of om te kijken. Heerlijk om zo te kunnen leven zonder pretenties , leven met de dag.

We namen een kijkje op een oud kerkhof waar de vervallen grafstenen schots en scheef lagen verscholen tussen de wel een meter hoge veldbloemen met daarboven hoog uittorende wilde irissen , het was prachtig. Niets vermoedend liet ik me neerzakken tussen de grafzerken om even in het hoge gras te gaan zitten en te genieten van al dat moois om me heen. Het uitzicht op de heuvels de stilte en juist door deze heerlijke stilte te kunnen luisteren naar de geluiden van de natuur. Het getjilp van een krekel , een kabbelend beekje , het zachte ruisen van de wind en een vogel die geschrokken krijste en opvloog . Een bij , naarstig op zoek naar honing zoemde van bloem naar bloem. Heerlijk mijmerend en rustig zittend in het hoge gras stond Erenik onze gids onverwacht voor mij en verstoorde mijn gepeins met de mededeling dat ik beter kon gaan staan want door het uitblijven van een strenge winter waren er enorm veel slangen .

We vervolgden ons pad en stonden ineens voor een prachtig Byzanthijns kerkje uit de 14 e eeuw in het dorpje Mborje. De sprakeloos makende orthodoxe Maria kerk. Een parel in de Balkan . Deze kerk ontkwam aan de atheïstische zuiveringen van Enver Hoxha en was voor fresco aanbidders een waar lustoord. De lunch nuttigden wij uren later dan gepland bij een boer in Voskopjë wiens vrouw reeds vermoedde dat we dorstig en hongerig waren. Bij aankomst schoven we meteen aan een rijk gedekte dis met talrijke kleurige gerechten die uitnodigden om verorberd te worden. De vrouw des huizes holde en draafde en alles werd in een vrij hoog tempo geserveerd . Je had de lepel nog in de hand omdat je even wilde kijken wat je nog wilde nemen of je bord werd al weggegrist.. Ik werd er giechelig van en maakte er een opmerking over . Wicher Jan sloot zich bij mij aan als trage eter en leende mij zijn bord toen het mijne werd weggepakt . De gids die het zag vertelde geamuseerd dat de mensen geen gasten gewend waren en dat een leeg bord in hun ogen niet paste. We dankten boer en boerin uitbundig voor hun gastvrijheid en reden met rond gegeten buikjes terug naar Korcë waar we nog een nacht zouden blijven. Tijdens de busrit nam ik me voor om na deze late lunch ’s avonds niet te eten want ik voelde me net een gevulde gans en het was nog lang geen Kerst........

Na een uitgebreide bijna koude douche omdat het warme water op was voelde ik me weer fris en besloot om door het centrum van Korcë te gaan wandelen. Eerst nam ik een grote kop koffie op een terras. Vervolgens dwaalde ik door de smalle straatjes die nog geplaveid waren met kinderkopjes .Geen goed idee voor een fiets vakantie leek mij zo. Het centrum was oud , rommelig en schilderachtig , de oude huizen zagen er gehavend en verveloos uit er viel geen bloempot te bespeuren om de boel op te vrolijken , de bovengrondse elektrische tijd draden gaven de straatjes een rommelig effect , wat mij opviel was dat er nergens zwerfafval lag. Ongelooflijk wat een schone stad.

De mensen waren arm maar ontzettend aardig en gastvrij het gemiddelde inkomen lag tussen de 200 en 400 euro in de maand. Slenterend langs een groot leeg terras schalde plotseling de song : All of me , van John Legend uit de speaker… Annelies uit mijn wandelgroepje kwam onverwacht uit het niets op mij toelopen en vroeg wat ik ging doen en concludeerde in een adem dat als ik dan toch niets stond te doen we ook wel samen een terrasje konden pakken. We bestelden ieder een biertje en koesterden ons in de laatste warme stralen van de avondzon. Die avond nuttigde ik wat yoghurt en fruit op mijn kamer knipoogde naar de maan en ging tevreden slapen.

Liefs Rita.