Marrakesh

Marrakesh 26 – 02 – 2015


Lieve allemaal ,


Na een prima vlucht waar een half uur durende vertraging aan vooraf ging en die afgesloten werd met een stuiterende landing stond ik eindelijk op Marokkaanse bodem op de luchthaven van de stad Marrakesh een van de vier Koningssteden gelegen op de vruchtbare Haouzvlakte aan de voet van de Hoge Atlas. Buiten werd ik begroet door een stralende zon en een strakblauwe lucht de sneeuwtoppen van de Hoge Atlas schitterden in het felle licht.

Een taxi bracht mij voor het luttele bedrag van 100 Dirham ( 10 euro ) naar Hotel Ali gelegen aan het Djemaa el Fna plein waar vroeger executies plaats vonden vandaar de naam ( Plein des Doods ) De chauffeur zocht zich behendig een weg door de wirwar aan straatjes van het centrum waar het een drukte van je welste was voetgangers , brommers , auto’s , door paarden getrokken koetsen , muilezels alles en iedereen baande zich een weg door mijn ogen gezien complete chaos waarin het leek dat er geen verkeersregels bestonden.

De taxi stopte op een hoek van de straat waar kruiers met gammele oude karren stonden te wachten om de bagage naar het hotel te kruien waar deze een paar meter voor de ingang werd gedropt Daar stond ik dan met mijn veel te zware eenentwintig en halve kilo wegende flightbag en rugzak . Aan kleding had ik niet veel bij me maar de complete kampeeruitrusting die ik met mij mee sjouwde maakte het zwaar. Dirk Jan waar ik inmiddels al kennis mee had gemaakt en ook een dag eerder was afgereisd zag mij stunten en bood aan mijn zware flightbag te dragen als ik zijn veertien kg wegende koffer voor mijn rekening nam. Ik ging gretig in op deze mooie deal en stapte met rugzak en koffer richting hotel waar ik doordat mijn te lange veter van mijn rechter wandelschoen aan het haakje van de linker schoen bleef hangen die mijn stap blokkeerde letterlijk met de deur in huis viel ………… dat was dus een mooie binnenkomer. Ik schaamde me dood en krabbelde snel zelf weer overeind zodat elke toegesnelde hulp overbodig was.

Mijn ruime kamer met een enorm balkon die gelegen was aan de achterkant van het hotel keek uit op een bonte verzameling van platte daken met wapperend wasgoed , tapijten en schotel antennes , was niet schoon en niet vies te noemen het zweefde er ergens tussen in.... beduimeld misschien. Hier en daar onderbrak een minaret het aan groen ontbrekende uitzicht.

Ik dwaalde even door een aantal straatjes om vervolgens mierzoete muntthee te drinken op een terras aan het Djemaa el Fna plein waar ik het enorme spektakel wat zich voor mijn ogen voltrok op me in liet werken. Acrobaten , dansers en bandjes wedijverden met elkaar voor de meeste aandacht. Toen de zon het voor gezien hield die dag werd het fris en zocht ik mijn weg terug naar het hotel waar ik die avond met nog enkele eerder gearriveerde groepsgenoten het avondmaal nuttigde bij Oscar waar ik me de kruidige tajine goed liet smaken maar tevens besloot om tijdens deze reis alleen nog maar thee zonder suiker te drinken waar ik dan ook iedere keer expliciet naar moest vragen.

In het zachte schijnsel van een in het eerste kwartier zichtbare maan dronk ik samen met Doortje en Nelleke een glaasje van de door Doortje uit Nederland meegebrachte port op het ruime balkon van hun gezamenlijke slaapkamer die gelegen was aan de voorkant van het hotel en uitkeek op een klein park.


Tegen twaalven zocht ik mijn eigen bed op waar ik de slaap hyper van alle suiker en indrukken niet kon pakken en ik nog uren stil liggend luisterde naar de opzwepende ritmische klanken van de Afrikaanse Djembés …………

Liefs Rita.