Eerste bivak

Lqotara 28 – 02 – 2015


Lieve allemaal ,

Na een korte nacht stond ik om vijf uur huiverend van de kou naast mijn bed en schoot na een poezen wasje snel in mijn kleren , bracht mijn bagage die ik achter zou laten naar de daarvoor bestemde ruimte , zocht mijn spullen bij elkaar en zeulde mijn toch nog altijd te zware flightbag van twee hoog naar beneden.

Marokko kent geen tijd ……….. dus zo wilde het dat wij later dan gepland met vijf personen chauffeur en gids in een minibus stapten en eindelijk de rood ommuurde met kantelen versierde stad uitreden. De buitenwijken bestonden enkel uit dicht op elkaar gebouwde krotten met golfplaten daken en onverharde wegen . De opkomende zon deed de mist verdampen en al snel reden wij het troosteloze landschap uit waar de eerste bergen met besneeuwde toppen opdoemden uit de optrekkende mist. Een zacht fluwelen kleed van mos bekleedde de grillige bergen en nodigde uit om je er op neer te vleien en te koesteren in de warme zonnestralen na de ijzig koude nacht. Na een plasstop en aanvulling van de water voorraad zette Mohamed onze gids de Arabische muziek op volle sterkte en nodigde mij al rollend met zijn buik uit om te dansen , we gingen even uit ons dak en lachten en dolden met elkaar.

De aarde kleurde donkerrood , de amandelbomen bloeiden lieflijk en teer in het woeste landschap en de cactussen droegen reeds heerlijk zoete oranje gekleurde vruchten. Twee mannen bewerkten met een houweel de aarde. Toen we de Tizi – n – Tichka pas ( 2260 m ) gepasseerd waren lagen de bergen als enorme reuzen elfenbanken indrukwekkend onder de blauwe hemel. Het rood gekleurde bergdorp viel weg in het landschap alleen de als een vuurpijl omhoog schietende minaret deed vermoeden dat er een dorp was. Een irrigatie systeem slingerde zich door het langzaam veranderende landschap , we passeerden rood en okergeel gekleurde dorpen de berghellingen droegen vlaktes met paars en geel gekleurde bloemen we naderden de Draa vallei waar twee rivieren samen stroomden uit de Hoge Atlas maar waarvan het water vaak de zee niet eens haalde.

De warmte , slaapgebrek , honger , dorst en het uren lange slingeren door de bergen maakten dat ik me misselijk voelde en verlangend deed uit kijken naar het eind van de tocht.

Door de wateroverlast deze winter waren wij genoodzaakt een stuk door te rijden zodat wij niet in Igtara bivakkeerden maar in Lqatara aan de voet van het gebergte waar wij bij donker aankwamen en wij die avond voor het eerst onze tentjes opsloegen op een stenige ondergrond en Mohamed onze gids maar nerveus bleef roepen dat we alert moesten zijn op snakes en scorpions vooral als we een steen pakten om de haringen mee in de grond te slaan.

Bij het licht van de maan en duizenden twinkelende sterren die vast wisten dat mijn zaklamp ergens veilig opgeborgen zat in mijn flightbag stond mijn tentje in nog geen twintig minuten in deze heldere ijzig koude nacht.

De 15 kamelen met kok en zes kamelenmannen waren reeds op de plaats van bestemming toen wij arriveerden , er stonden twee grote witte bivaktenten waarvan een gebruikt werd als keuken en de tweede diende ’s avonds als eetruimte en slaapgelegenheid voor onze begeleiders.

Al snel riep Mohamed dat het eten klaar was en dat we verwacht werden in de grote tent die verlicht werd met kaarsen , op de grond lagen vrolijk fel gekleurde matten met bont gekleurde kussens waarop wij allen in kleermakerszit plaats namen en zo ons maal nuttigden.

We sloten de avond af met hete thee en zochten allen ons eigen tentje op waar ik gestoken in thermos ondergoed met muts op en handschoenen aan in een diepe slaap viel om me de volgende ochtend te verwonderen over het landschap waar ik terecht was gekomen.

Liefs Rita.



Liebe Rita,
da hast Du ja wieder eine tolle Reise in Marokko gemacht! Ich hoffe, Du bist gesund zurück und es geht Dir gut.
Liebe Grüße auch an Ernst,
Borwin