Spreek je talen

Marrakesh 11 – 03 – 2015

Lieve allemaal ,

Zeven mensen inclusief ikzelf bleven nog een dag in Marrakesh om af te kicken. Na een gezamenlijk ontbijt om half acht werd er met een lach en een traan afscheid genomen van de mensen die naar huis gingen. Nog een knuffel nog een adres of belofte de taxi’s reden voor , lachende wuivende mensen waar ik veertien heerlijke dagen mee deelden en die veertien dagen mee liepen op mijn levenspad verdwenen langzaam uit het zicht ……………

Om tien uur liepen Ton , Joost , Marijke , Dirk Jan en ik richting souk op zoek naar de enige echte gecertifiseerde wereld beroemde Argan olie , het goud van Marokko dat honing was voor je huid en rimpels als sneeuw voor de zon deed verdwijnen. Nu kon ieders huid na al die droogte en zand wel wat olie gebruiken dus gingen wij vol hoop op pad.

Joost die zijn huiswerk reeds had gedaan wist de weg en stevende recht op zijn doel af een grote prachtige bazaar met schappen vol olie , de ene fles beloofde nog meer als de andere. Biologische olie ik vroeg me af wat er biologisch aan was dat was het toch altijd !!!!

De bomen groeiden in de Atlas en de op eikels lijkende vruchten werden in vrouwen coöperaties door vrouwen een voor een met een zware steen in een vijzel open getikt en bij voldoende vruchten werden deze tussen twee stenen geplet zodat de olie eruit liep. Het was zwaar heel zwaar eentonig werk.

Al eeuwen worden door de Imazigh de onverteerde noten verzameld , die door de geiten die in de argan bomen klimmen om de vruchten te eten worden uitgebraakt tijdens het herkauwen. De noten worden handmatig gemalen en geperst om olie te maken. Een andere manier is de vrucht laten uitdrogen in de zon waardoor de buitenkant hard wordt en gemakkelijk te verwijderen om de noot te bereiken.
Bij een coöperatie in Tiout zitten Amazighvrouwen op de grond met ruwe rechthoekige stenen tussen hun knieën en ze kraken de noten met ronde stenen. Elke gladde noot bevat een tot drie pitten, die eruitzien als gepelde amandelen; ze bevatten veel olie. De pitten worden verwijderd en voorzichtig geroosterd. Dit roosteren is verantwoordelijk voor de typische notengeur. Het duurt een aantal dagen en er is ongeveer 32 kilogram vruchten - de opbrengst van één boom per seizoen - nodig voor het maken van een liter olie. Deze olie is bijna reukloos. Arganolie is een zeer zeldzame plantaardige olie geworden. De schillen van de noten worden als brandstof bij het roosteren gebruikt. Op deze manier wordt alles van de oogst nuttig aangewend. Voor cosmetische doeleinden worden de pitten ongebrand (met een lagere olie - opbrengst) geperst.

De groep scheidde zich in de winkel en ieder liep voor zichzelf naar het ware wonder te zoeken. Er waren testers in overvloed ……… Marijke en ik kwamen weer bij elkaar uit en bespraken de kwaliteit van de olie met elkaar totdat zij riep ; Oh moet je deze eens proberen die is goed hij tintelt en prikkelt enorm…………. Mijn gezicht dat inmiddels al vele smeerbeurten had ondergaan glom van de olie maar ondanks dat was de door haar aangeprezen olie een ware sensatie het prikkelde en tintelde zo hard dat het pijnlijk werd en de tranen in mijn ogen sprongen en ik een lichte paniek op voelde komen zetten omdat ik niet zo snel iets kon vinden om het eraf te vegen en ik dacht dat mijn huid weg zou branden. Een verkoopster die het gezien had kwam haastig met doekjes en een crème aanlopen om de boel te kunnen verwijderen en riep geschrokken ; Oh mevrouw dat kan echt niet want het is lampenolie ………

Tijdens de lunch sloten Doortje en Nelleke zich gezellig bij ons aan en daarna ging ieder zijn eigen weg tot de avond om gezamenlijk te eten op het plein . Ik bracht de uren mijmerend en slenterend door negeerde de verkooptechniek van de mensen die mij naar binnen wilde lokken met thee . Ik liep en liep door de smalle straatjes en steegjes zoog de warme aardetinten kleuren in mij op genoot van de prachtig uitgestalde waren aan porselein , leder , groenten , fruit , kruiden , stoffen , noten en gebak , ik bewonderde prachtige abstracte schilderijen en sprak met de kunstenaar die met enkele vegen weergaf wat ik voelde
het leven , het ritme van de trommels , de warme kleuren van de Atlas en de woestijn …….

Pas toen de muezzins elkaar overstemden voor het avondgebed arriveerde ik op mijn kamer waar ik me doodmoe op het grote bed liet vallen en een half uurtje bleef liggen luisteren naar het leven dat binnen drong door de geopende vensters en dat altijd door zal blijven gaan en waar ik deze laatste vakantie avond glimlachte naar de maan die tevreden knipoogde.


Liefs Rita