Het regende oorwurmen

De Kluut 26 – 07 – 2015


Lieve allemaal ,

Na een onrustige nacht was ik al vroeg uit de veren want Christel die op de valreep nog had besloten om een nacht mee te gaan zou om half acht bij mij zijn met de kinderen omdat we de eerste boot wilde halen. Na een voorspoedige reis vonden we na even zoeken het haventje van Biddinghuizen waar de boot zou aanmeren . We parkeerden de auto’s en sjouwden voor elk apart een tas of koffertje met kleding en tevens voor vijf dagen mondvoorraad voor vijf personen zo’n honderd meter lopen naar de aanlegplaats. Gelukkig waren wij er op tijd zodat we het op ons gemak konden doen maar het was veel heel veel want mijn bedoeling was om op het eiland te blijven en daar was niets helemaal niets. Bang dat het bootje scheef zou gaan hangen had ik Janneke al ingelicht dat ik enorm veel bij me had want ik wilde met drie kinderen geen enkel risico nemen maar zij vond het geen enkel probleem. Zelf stond ik verbaasd naar al die tassen en koffers te kijken en bedacht dat we flink door zouden moeten eten wilde ik met lege tassen huiswaarts keren.

Vrolijk wapperde de piratenvlag aan de voorboeg en de jongens zochten een plekje voor op het dek het bootje kende feilloos de weg en gleed moeiteloos door het nog woelige wit schuimende donkere water naar de overkant waar de sporen van de storm nog duidelijk zichtbaar waren. De jongens sjouwden met kruiwagens enthousiast alle bagage naar de verrassend grote Tipi tent waar ze met ontzag naar boven keken en zich verbaasden over de lange dikke boomstammen die het doek droegen en de vuurplaats in het midden van de tent vonden ze natuurlijk helemaal geweldig. Nadat we ons geïnstalleerd hadden verkenden we het kleine groene eiland waar ondanks de storm de natuur zo weelderig zo vol zo rond en dromerig was dat zij bijna wulps te noemen was. Het zonnetje prikte en de kinderen ontdeden zich van hun kleren en speelden naar hartenlust met vlotten en bootjes op het water terwijl Christel en ik al luierend en keuvelend een oogje in het zeil hielden vanaf de waterkant.

Die avond was er een heerlijk vuur in de gezamenlijke tent waar we zongen muziek maakten en marshmallows die we eerst boven het vuur hielden snoepten.

Toen we wilden gaan slapen was het erg koud in de Tipi tent dus besloten Chris en ik ook daar een vuur te maken wat op een ramp uitliep want toen we het rookkanaal opende regende het duizenden oorwurmen die zich een lekker warm plekje hadden gezocht tussen de flappen van het doek we wisten niet hoe snel we de boel weer moesten sluiten en besloten genoegen te nemen met heel veel kaarsjes.

Het werd een enorme onrustige stormachtige nacht de wind beukte op de tent de boomstammen schuurden langs elkaar het doek klepperde de hele tent kreunde en steunde en de enorme regenval zocht zich een weg langs de palen en langzaam maar zeker werden de bedden nat de vuurschaal werd een waskom gevuld met water en de oorwurmen hoorden we vallen ze kropen over en in de bedden over de gezichten van de kinderen die uiteindelijk door vermoeidheid overmand in slaap vielen en wij waakten en redde wat er te redden viel……

Liefs Rita.