Geschenk

Ardino 13 – 09 – 2015
Lieve allemaal ,

Toen ik me tijdens het ontwaken realiseerde dat ik buiten lag ging ik rechtop zitten en keek vol verwondering om me heen …… een zacht roze zonnegloed kleurde de hemel achter de bergen en een lage sneeuw witte bewolking waar ik bovenop keek hing als een donzen dekbed over de lager gelegen valleien het was stil heel stil zowel ik als de natuur hielden hun adem in bij het aanbreken van deze wonderlijk mooie dag.

Ondanks dat het dekbed drijfnat was van de condens en ochtend dauw voelde mijn lichaam heerlijk warm en werd ik uiterst fit en uitgerust wakker mijn zonnen gele hoofdkussen was enkel droog waar mijn hoofdafdruk te zien was en mijn rode fleece vest dat ik bij het slapen gaan achteloos naast mij neer had gegooid was zwaar van het water. Ik nam mijn droge slaapzak mee gooide het natte beddengoed op een hoop en hing mijn vest te drogen in de hal.

De stilte in huis deed mij vermoeden dat allen nog sliepen dus sloop ik naar boven en genoot uitgebreid van het heerlijk stromende warme water van de sober geïmproviseerde douche van mijn zonnige kamer pakte mijn rugzak in liep naar buiten en sjouwde in twee keer het beddengoed en matras weer terug naar hun plek.

Bij het verlaten van de hut keek ik nog een keer om naar het wonderlijke landschap en dacht aan de prachtige sterrennacht dat een geschenk was dat ik de rest van mijn leven zou koesteren.

De honden van de waard van de berghut begeleidde ons door het bos en liepen zeker een uur met ons mee om zich te overtuigen dat we beslist weggingen het zag er even naar uit dat het weer klauterpartijen zouden worden door dicht begroeide bossen maar na een half uur klimmen en klauteren vonden we een mooi pad dat we volgden en genoten van de koelte van de ochtend.

We passeerden verschillende dorpen waarvan de bewoners vriendelijk groette en koffie en fruit aanboden. We aten verschillende soorten meloenen zo zoet en sappig dat het water langs onze kin droop , rode pepers glansden tussen de groene bladeren in de zon onze gastheer genoot en bracht trossen druiven hij was trots op zijn oogst en deelde deze graag met ons het was een ontzettend vriendelijk gastvrij volk dat tevreden was met de basis behoeften.

In een volgend dorp zat een vrouw voor het huis langs de doorgaande weg een vracht paprika’s schoon te maken en toen we een eind verderop achterom het erf opliepen om stenen te kopen bij een man was zijn vrouw paprika’s aan het roosteren op het erf. Haar ogen traanden van de rook maar toen zij ons zag rende ze naar binnen en kwam terug met stukken warm brood die we in de door haar gemaakte jam doopten , grote schalen met warm geroosterde zoete paprika’s gingen rond en werden weer aangevuld en weer werden er trossen druiven geknipt ....

We bewonderden de stenen van de man waarvan enkele onder ons ook een steen kochten , zelf kocht ik een prachtige pyriet steen voor mijn kleinzoon Ernst.

En weer raakten we het spoor bijster en drie mannen uit het dorp wilde ons wel begeleiden door het onherbergzame gebied en liepen inderdaad enkele uren mee. In de bergen stonden twee huisjes waarvoor het hout voor de winter die weldra zou intreden huizenhoog gehakt lag te wachten om de kachel flink te laten branden , de was wapperde stralend schoon aan de lijn een tweeënnegentig jarige vrouw bood ons peertjes aan uit een oude wasteil en schudde meewarig haar hoofd over de wandelaars die haar huisje passeerde en de tijd doodde met wandelen alsof er niets beters te doen was. Ze lachte vriendelijk en liet zich nadat we hadden gevraagd of het mocht geduldig fotograferen.

We klommen verder en verder om uiteindelijk te stoppen op een open plek in het bos waar een van de mannen zijn fluit tevoorschijn toverde en melancholische liederen speelde terwijl onze Bulgaarse gids Michaela inzette en prachtig zong. Een bergbewoner te paard schoof gezellig aan en het werd een weliswaar super lange maar heerlijk relaxte wandeldag.

Na nog enkele klauterpartijen arriveerden we eindelijk bij het hotel in Ardino waar ik die avond alvorens ik geconcludeerd had dat de maan nog steeds haar donkere achterkant liet zien maar meende dat de avond ster naar mij knipoogde voldaan tussen de schone lakens schoof ……….

Liefs Rita