Prachtige dag

San Anton 04 – 09 – 2016

Lieve allemaal ,

De nacht in Hornillos del Camino verliep anders dan verwacht…..We sliepen met twaalf mensen in zes stapelbedden die te dicht op elkaar stonden in een te kleine ruimte met slechts een open raam dat een vrouw tot overmaat van ramp ook nog sloot omdat ze het koud vond. De eerste snurker een grote forse man ontspande als eerste , viel in slaap en blies de enorme luchtbel vanuit zijn gigantische borstkas met forse kracht langs zijn flapperende huig naar buiten dat horen en zien je verging daarbij kreeg hij na enige tijd ook nog bijval van een eveneens forse vrouw.

Enfin leven en laten leven….. wel fijn als je zo goed kon slapen dacht ik nog en benijdde de slapers. Het was veel te warm in de kleine ruimte en ik gooide mijn slaapzak af dat even scheen te helpen maar ik bleef het klam en bedompt vinden en ging voor de verandering maar eens naar het toilet waarop andere mijn voorbeeld volgden met gevolg dat het onrustig bleef op de kamer met mensen die op de tast of met een felle zaklamp hun weg zochten naar het toilet. Nadat ik het ritueel van de toilet gang ettelijke keren had herhaald de uren voorbij kropen en onrustig bleef door de warmte besloot ik in de tuin te gaan zitten waar ik al snel gezelschap kreeg van Camilla die al giebelend naar buiten kwam waar wij met gedempte stemmen de uren sleten in een zwoele zomernacht die voor een pelgrim extreem vroeg begon want om tien uur ging het licht uit en werd geacht dat je stil was …. Tegen vieren slopen wij terug naar de kamer waar vreemde geuren ons tegemoet kwamen. Ik kroop in mijn slaapzak en werd om zeven uur wakker door het gerommel op zaal ….

Gekke bekken trekkend naar elkaar tijdens het te late en te stevige ontbijt om aan te geven hoe belabberd we ons voelden na deze nacht kregen we beiden de slappe lach. Met het oog op de hitte startte we te laat en Camilla keek zorgelijk op de kaart. Ik wees haar de bijzondere plek San Anton aan en vertelde haar dat ik hoopte dat we er konden overnachten omdat het slechts plek bood aan twaalf mensen.

Via een paar flauwe bochten liepen we omhoog en kwamen na een klein uur uit op de volgende hoogvlakte ( De meseta ) We passeerden Sambol een kleine herberg aan een bron met slechts tien bedden die verscholen lag in een klein bos dat heel bijzonder was in dit verder boomloze landschap. We volgden de weg omhoog en kwamen op het oude pelgrimspad waar we tussen twee wallen door wandelden in de voetsporen van pelgrims die ons duizend jaar geleden reeds voor gingen. Onverwacht kwam er een eind aan de meseta en daalden we af naar het dorp Hontanas waar we te lang pauzeerden en de meter 34 graden aangaf. Een van de vrouwen uit Zuid Afrika boog uit een raam en riep naar mij of ik haar vrienden had gezien. Ik moest het antwoord schuldig blijven waarop ze vroeg dat als ik ze onverhoopt nog zou ontmoeten wilde zeggen dat zij in Hontanas bleef slapen.

Na anderhalf uur liepen we onder de bogen versierd met een cover van archivolten door richting Castrojeriz , realiseerden ons dat we verkeerd liepen wilden we tussen de ruïnes van het klooster van San Anton slapen , we keerden om , liepen om de ruïne heen en vonden de toegangspoort aan de achterkant. Het gotische klooster uit de twaalfde eeuw dat gesticht werd door Franse monniken die zich ontfermden over de zieke pelgrims die aan het zogenaamde Antoniusvuur leden , een vergiftiging als gevolg van moederkoren die vroeger vaak in graan voor kwam ( met name rogge ) Deze schimmelinfectie was uiterst pijnlijk en had ernstige misvormingen tot gevolg.

Waar ooit kermende pelgrims lagen hing nu een serene sfeer , wij werden welkom geheten door een Engelse vrijwilligster die er gedurende zes weken de scepter zwaaide en mijn hart maakte een vreugde sprongetje toen zij antwoordde dat er nog plaats was, zij bracht ons thee met koekjes , het voelde zo warm zo gastvrij. De twee Zuid Afrikaanse vrouwen die ik in Burgos leerde kennen waren er ook het was erg leuk om hen hier te ontmoeten en ik bracht de boodschap van hun reisgenoot over.

Er was geen elektriciteit dus geen licht , het water was koud maar bij zo’n hoge buiten temperatuur was een koude douche niet echt een probleem en het fijnst van alles er was geen Wifi enkel rust. We aten , douchten en deden onze behoefte bij kaarslicht , overal stonden lange kaarsen in houders die men ontstak zodra de avond inviel . Twee vrouwen eveneens uit Zuid Afrika die er als vrijwilligsters veertien dagen voor de inwendige mens zorgden zette een verrassend smakelijke maaltijd op tafel. Er was overheerlijk gekruide linzensoep met veel verse groenten en brood , pasta met een verrukkelijke vegetarische saus , kannen met water , kannen met rode wijn en zoete watermeloen na , de sfeer aan tafel was ongedwongen en erg gezellig , iedereen smulde er werd verteld en gelachen en die nacht sliep ik op achthonderd meter hoogte in de voorlopers van de meseta onder een prachtige maar bitter koude sterrenhemel bij zacht flikkerend kaarslicht tussen de ruïnes van San Anton.

Liefs Rita

Toelichting : Sambol , San Anton , San Nicolas en vele anderen kloosters en kerken bieden gratis overnachting en eten aan en draaien veelal op vrijwilligers van over de hele wereld. Men kan vrijblijvend doneren in een open kist en van dat geld wordt de volgende dag weer gekookt voor de volgende groep pelgrims. Maar indien nodig kan men ook geld uit de kist nemen...

De sfeer op de Camino is zo goed dat ik denk dat er nauwelijks misbruik van wordt gemaakt.