De appel
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
29 Oktober 2016 | Spanje, El Burgo Ranero
El Burgo Ranero 11 – 09 – 2016
Lieve allemaal ,
Om vijf uur bleef de wekker van de jonge uit Oostenrijk afkomstige vrouw die naast mij lag en die in een diepe slaap was en niet reageerde, jengelen en zeuren totdat ik haar na een voorzichtige por en zachtjes roepend dat het tijd was om op te staan.. Zij strekte zich zuchtend en kreunend uit , begon te rommelen en aanvaarde vermoeid de nieuwe dag . De Poolse en ik hadden geen haast en bleven tot half zeven liggen waarna ik om zeven uur deelnam aan het ontbijt waar de Colombiaan samen met zijn zoon al breed lachend zaten te wachten aan de lange tafel op de door mij toegezegde informatie over de tocht. Ik slobberde ettelijke hete bakken koffie om wakker te worden en knabbelde op toast met jam. Mijn ontstoken hak gilde om aandacht de Poolse kwam met een schijf appel en beweerde dat het zuur van de appel wonderen verrichte , legde de appel op mijn hak en wikkelde deze in plastic waarover ik mijn wandelsok weer aandeed en dacht meteen dat het nooit goed kon gaan omdat het heerlijk zou gaan broeien en dat zou de boel alleen maar verergeren….
Ik treuzelde ….. de vertrekken waren leeg iedereen was weg en ik bleef achter met een vrouw uit Madrid die op zaal ongelooflijk zat te stuntelen om haar slaapzak in de ogenschijnlijk te kleine opbergzak te krijgen , zij maakte net als zovelen de fout om hem netjes op te rollen en dan kreeg je hem er nooit in , ik vroeg of ik haar mocht helpen , rolde de slaapzak weer uit , ritste hem open , pakte hem bij de punt en duwde de slaapzak moeiteloos perfect passend in de opbergzak waarop de vrouw jubelde over deze vondst en wij in een gezellig gesprek raakten waarop wij samen op een terras belandde en vers sinaasappelsap dronken ….
Mijn hak stak de zon was ongenadig en mijn wandelschoenen wogen loodzwaar op mijn schouders , ik ging in de berm zitten en verwijderde het plastic en de appel , hield mijn been hoog door het op mijn rug liggend op mijn knie te leggen van mijn opgetrokken rechterbeen en bleef een half uurtje zo liggen….
Ik liep over de nieuw gebouwde brug die nog rustte op de oude Romeinse fundamenten over de Cea en volgde het troosteloze nog met jonge aanplant schaduwloze gravelpad langs de autoweg. Na een uur volgde ik een alternatieve route in de sporen van het oude Jacobspad. Er stonden lelijke betonnen banken die ’s ochtends te koud en ’s middags te heet waren om op te zitten er waren picknick plaatsen zonder watervoorziening. Ik kwam in Berciasnos del Real Camino met de vele ooievaarsnesten en waar bijna alle huizen waren opgetrokken uit leem , passeerde de uitgedroogde de Fuente de Romeros en kwam uiteindelijk na achttien km in El Burgo de Ranero een typisch Castiliaans dorp met enkel lemen huizen waaraan men aan een aantal vervallen huizen kon zien hoe ze waren opgebouwd en waar ik verbijsterd keek naar het straaltje pus toen ik het wondje uitdrukte de oorzaak van mijn vuur rode kloppende hak en waar ik overnachtte in de uit adobe opgetrokken herberg ……..
En aan de rand van het dorp lag een kleine lagune waar die nacht bij het schijnsel van de reeds over de helft wassende maan talrijke watervogels ritselden in het zacht wuivend riet.
Liefs Rita
Lieve allemaal ,
Om vijf uur bleef de wekker van de jonge uit Oostenrijk afkomstige vrouw die naast mij lag en die in een diepe slaap was en niet reageerde, jengelen en zeuren totdat ik haar na een voorzichtige por en zachtjes roepend dat het tijd was om op te staan.. Zij strekte zich zuchtend en kreunend uit , begon te rommelen en aanvaarde vermoeid de nieuwe dag . De Poolse en ik hadden geen haast en bleven tot half zeven liggen waarna ik om zeven uur deelnam aan het ontbijt waar de Colombiaan samen met zijn zoon al breed lachend zaten te wachten aan de lange tafel op de door mij toegezegde informatie over de tocht. Ik slobberde ettelijke hete bakken koffie om wakker te worden en knabbelde op toast met jam. Mijn ontstoken hak gilde om aandacht de Poolse kwam met een schijf appel en beweerde dat het zuur van de appel wonderen verrichte , legde de appel op mijn hak en wikkelde deze in plastic waarover ik mijn wandelsok weer aandeed en dacht meteen dat het nooit goed kon gaan omdat het heerlijk zou gaan broeien en dat zou de boel alleen maar verergeren….
Ik treuzelde ….. de vertrekken waren leeg iedereen was weg en ik bleef achter met een vrouw uit Madrid die op zaal ongelooflijk zat te stuntelen om haar slaapzak in de ogenschijnlijk te kleine opbergzak te krijgen , zij maakte net als zovelen de fout om hem netjes op te rollen en dan kreeg je hem er nooit in , ik vroeg of ik haar mocht helpen , rolde de slaapzak weer uit , ritste hem open , pakte hem bij de punt en duwde de slaapzak moeiteloos perfect passend in de opbergzak waarop de vrouw jubelde over deze vondst en wij in een gezellig gesprek raakten waarop wij samen op een terras belandde en vers sinaasappelsap dronken ….
Mijn hak stak de zon was ongenadig en mijn wandelschoenen wogen loodzwaar op mijn schouders , ik ging in de berm zitten en verwijderde het plastic en de appel , hield mijn been hoog door het op mijn rug liggend op mijn knie te leggen van mijn opgetrokken rechterbeen en bleef een half uurtje zo liggen….
Ik liep over de nieuw gebouwde brug die nog rustte op de oude Romeinse fundamenten over de Cea en volgde het troosteloze nog met jonge aanplant schaduwloze gravelpad langs de autoweg. Na een uur volgde ik een alternatieve route in de sporen van het oude Jacobspad. Er stonden lelijke betonnen banken die ’s ochtends te koud en ’s middags te heet waren om op te zitten er waren picknick plaatsen zonder watervoorziening. Ik kwam in Berciasnos del Real Camino met de vele ooievaarsnesten en waar bijna alle huizen waren opgetrokken uit leem , passeerde de uitgedroogde de Fuente de Romeros en kwam uiteindelijk na achttien km in El Burgo de Ranero een typisch Castiliaans dorp met enkel lemen huizen waaraan men aan een aantal vervallen huizen kon zien hoe ze waren opgebouwd en waar ik verbijsterd keek naar het straaltje pus toen ik het wondje uitdrukte de oorzaak van mijn vuur rode kloppende hak en waar ik overnachtte in de uit adobe opgetrokken herberg ……..
En aan de rand van het dorp lag een kleine lagune waar die nacht bij het schijnsel van de reeds over de helft wassende maan talrijke watervogels ritselden in het zacht wuivend riet.
Liefs Rita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
