Outdoor shop
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
16 November 2016 | Spanje, Villafranca del Bierzo
Villafranca del Bierzo 21 – 09 – 2016
Lieve allemaal ,
Camilla bracht de nacht door in de herberg waar zij zich reeds had ingeschreven en zat al te wachten in het restaurant waar wij hadden afgesproken voor het ontbijt. Omdat de nachten en ochtenden killer werden en Camilla de nodige bagage i.v.m te zware ballast naar huis terug had gestuurd waaronder ook haar slaapzak en fleece jack , wilde zij eerst langs een outdoor shop voordat wij aan onze gezamenlijke dag tocht zouden beginnen….
Het was een grote zaak , we voelden , keurden , vergeleken prijs kwaliteit verhouding en gewicht maar verloren uren aan tijd , we liepen wel minstens zes km extra die dag omdat de winkel een eind buiten de route en het centrum lag. Ik kocht een loop shirt en Camilla een heerlijk warme fleece trui , fleecedeken en twee loopshirts waar ze overigens heel gelukkig mee was in de hoop hiermee af te rekenen met de koude nachten.
De weg was lang en saai en ondanks dat wij voor de alternatieve route hadden gekozen liepen we veel asfalt.
We kletsten , zongen , dronken koffie in Columbrianos smulden van de over heerlijke cake , lachten tegen de eerste warme zonnestralen die de ochtendkou verdreven , ontdeden ons van enige lagen kleding , graaiden naar onze zonnebril en liepen weer verder.
Na drie uur arriveerden we in Camponaraya waar wij brood aten langs de kant van de weg en de traagheid van de man bewonderde die in alle rust de paprika’s van zijn landje haalde. Hij groette vriendelijk en bracht ons elk een paprika voor de lunch die wij dankbaar aannamen maar gezien ze nog niet rijp waren in onze rugzak stopten. We fotografeerden de enorme als een poef gevormde pompoenen op het land waar wij met gemak op konden zitten , roken aan de allerlaatste bloeiende gaspeldoorn en verbaasden ons over de wel twee meter hoge spruitjes waar we met gemak onderdoor konden lopen en liepen langs een wijncoöperatie het dorp weer uit en vervolgden onze weg door de glooiende wijngaarden van de Bierzo. We kwamen op een zadel waar we een prachtig uitzicht hadden op de heuvels en het Cantabrisch gebergte , we daalden en stegen staken de Rio Cua over passeerden het laat barokke kerkje en het voormalige pelgrimshospitaal. Na een behoorlijk inspannende stijging dronken en vulden we onze flessen met het heerlijk koude water uit de fontein , liepen nog een stuk heuvelopwaarts en kwamen op een top waar we verrast werden door een wonderbaarlijk mooi uitzicht op het landschap en de bergen voor ons. De achillespezen en knie van Camilla speelden op en het lopen van de laatste kilometers viel haar zwaar …..
Het was meer geluk dan wijsheid dat we in een kleine door particulieren gerunde herberg belandden. We deelden met nog een vrouw het slaapvertrek dat slechts zes bedden telde met twee prachtige sanitaire ruimtes het was er schoon en fris en nadat we de rugzakken hadden gedropt ploften we neer op een terras waar we een hapje aten en onze enorme dorst laafden met koel bier. Camilla kreeg er koelelementen voor op haar pijnlijk gezwollen knie , het was er gezellig druk en een komen en gaan van pelgrims.
Na de maaltijd trok Camilla zich terug in de herberg die vrijwel naast de indrukwekkende burcht van de Marqués de Villafrance lag en ik dwaalde door het bergdorp dat door zijn velen kerken en herbergen die er in de middeleeuwen stonden ook wel klein Santiago werd genoemd. Ik liep door de poort van vergiffenis waar vroeger de pelgrims die ziek werden en niet verder konden reizen de absolutie kregen en op het kerkhof werd mij duidelijk hoe vaak ze hun einddoel niet haalden. In het centrum kocht ik fruit , noten en yoghurt voor mijn bergtocht de volgende dag en slenterde terug naar de herberg …..
Terwijl het licht van de lantarens schemerde langs de gevels van de oude huizen luisterde ik naar het slaan van de tijd en een half zwarte maan legde het dorp in een feeëriek licht.
Liefs Rita
Lieve allemaal ,
Camilla bracht de nacht door in de herberg waar zij zich reeds had ingeschreven en zat al te wachten in het restaurant waar wij hadden afgesproken voor het ontbijt. Omdat de nachten en ochtenden killer werden en Camilla de nodige bagage i.v.m te zware ballast naar huis terug had gestuurd waaronder ook haar slaapzak en fleece jack , wilde zij eerst langs een outdoor shop voordat wij aan onze gezamenlijke dag tocht zouden beginnen….
Het was een grote zaak , we voelden , keurden , vergeleken prijs kwaliteit verhouding en gewicht maar verloren uren aan tijd , we liepen wel minstens zes km extra die dag omdat de winkel een eind buiten de route en het centrum lag. Ik kocht een loop shirt en Camilla een heerlijk warme fleece trui , fleecedeken en twee loopshirts waar ze overigens heel gelukkig mee was in de hoop hiermee af te rekenen met de koude nachten.
De weg was lang en saai en ondanks dat wij voor de alternatieve route hadden gekozen liepen we veel asfalt.
We kletsten , zongen , dronken koffie in Columbrianos smulden van de over heerlijke cake , lachten tegen de eerste warme zonnestralen die de ochtendkou verdreven , ontdeden ons van enige lagen kleding , graaiden naar onze zonnebril en liepen weer verder.
Na drie uur arriveerden we in Camponaraya waar wij brood aten langs de kant van de weg en de traagheid van de man bewonderde die in alle rust de paprika’s van zijn landje haalde. Hij groette vriendelijk en bracht ons elk een paprika voor de lunch die wij dankbaar aannamen maar gezien ze nog niet rijp waren in onze rugzak stopten. We fotografeerden de enorme als een poef gevormde pompoenen op het land waar wij met gemak op konden zitten , roken aan de allerlaatste bloeiende gaspeldoorn en verbaasden ons over de wel twee meter hoge spruitjes waar we met gemak onderdoor konden lopen en liepen langs een wijncoöperatie het dorp weer uit en vervolgden onze weg door de glooiende wijngaarden van de Bierzo. We kwamen op een zadel waar we een prachtig uitzicht hadden op de heuvels en het Cantabrisch gebergte , we daalden en stegen staken de Rio Cua over passeerden het laat barokke kerkje en het voormalige pelgrimshospitaal. Na een behoorlijk inspannende stijging dronken en vulden we onze flessen met het heerlijk koude water uit de fontein , liepen nog een stuk heuvelopwaarts en kwamen op een top waar we verrast werden door een wonderbaarlijk mooi uitzicht op het landschap en de bergen voor ons. De achillespezen en knie van Camilla speelden op en het lopen van de laatste kilometers viel haar zwaar …..
Het was meer geluk dan wijsheid dat we in een kleine door particulieren gerunde herberg belandden. We deelden met nog een vrouw het slaapvertrek dat slechts zes bedden telde met twee prachtige sanitaire ruimtes het was er schoon en fris en nadat we de rugzakken hadden gedropt ploften we neer op een terras waar we een hapje aten en onze enorme dorst laafden met koel bier. Camilla kreeg er koelelementen voor op haar pijnlijk gezwollen knie , het was er gezellig druk en een komen en gaan van pelgrims.
Na de maaltijd trok Camilla zich terug in de herberg die vrijwel naast de indrukwekkende burcht van de Marqués de Villafrance lag en ik dwaalde door het bergdorp dat door zijn velen kerken en herbergen die er in de middeleeuwen stonden ook wel klein Santiago werd genoemd. Ik liep door de poort van vergiffenis waar vroeger de pelgrims die ziek werden en niet verder konden reizen de absolutie kregen en op het kerkhof werd mij duidelijk hoe vaak ze hun einddoel niet haalden. In het centrum kocht ik fruit , noten en yoghurt voor mijn bergtocht de volgende dag en slenterde terug naar de herberg …..
Terwijl het licht van de lantarens schemerde langs de gevels van de oude huizen luisterde ik naar het slaan van de tijd en een half zwarte maan legde het dorp in een feeëriek licht.
Liefs Rita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
