Gehuchten en dorpen
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
22 November 2016 | Spanje, Sarria
Sarria 25 – 09 – 2016
Lieve allemaal ,
Er waren twee routes die naar Sarria voerden , een ging door het dal van de rivier de Sarria en kwam langs het prachtige grote klooster Samos en de ander voerde via Montán en Calvor over kleine weggetjes en voetpaden van het ene dorp naar het andere dorp , ging een pas over en kwam langs vele Galicische boerendorpen. Mijn keuze viel op de laatst genoemde route.
Na enig zoeken van links naar rechts vanuit het dorp kwam ik eenmaal op de route op een weg die omhoog liep vanuit het groene dal , ik stak bij een splitsing een beek over en volgde de weg die bij een kapel op een steile helling bij het gehucht A Balsa veranderde in een slecht onderhouden karrenspoor dat bij slecht weer ook nog behoorlijk modderig was omdat er veel vee over liep en kwam in een bos.
In het bos waande ik me tussen grote donkere reuzen die met verstrengelde wortels stevig verankerd in de aarde de eeuwen trotseerden , ik genoot van de koelte als ik liep over de holle wegen waar het groene bladerdak het vrolijk dansende zonlicht filterde , de geur , de stilte , er was enkel het zacht fluisteren van de wind die zich op kousenvoeten een weg baande door zacht wiegende kruinen. Van de beboste bergrug uit liep ik uiteindelijk over de rug omhoog naar de pas Alto de Riocabo die op 910 meter hoogte lag….. Vanaf de top zag ik dat in het zuiden twee rivieren gebroederlijk naast elkaar stroomden en in het zuidoosten op de achtergrond de bergrug van Oribio.
Ik liep met een boog naar het volgende dal en liep overschaduwd door eikenbomen verder naar het dorp Montán volgde karrensporen en paden met een rotsachtige bodem en liep over de corredoira ( oude verbindingsweg tussen twee dorpen ) naar Fontearcuda. Deze oude verbindingswegen werden slecht onderhouden en waren vaak nauwelijks te onderscheiden van de bedding van een waterloopje alleen op de allerdiepste plaatsen lagen stapstenen. Er volgde weer een dal waarna weer een stijging , het dorp Furela. Ik liep door de middeleeuwen , door een bijna altijd mistig groen landschap , door gehuchten en dorpen , waar boeren hun land nog bewerkten met ossen en paarden , waar het graan nog lag opgeslagen in de graanschuren op poten ( hórreos ) waar de tijd was stil blijven staan , waar men lachte , danste en lief had , waar ze met hun doedelzakken de sterren van de hemel speelde bij vreugde en verdriet en vasthield aan oude tradities.
Ik liep door Pintin en Calvor langs de kerk in San Estaban over heuvels en door dalen door sappige weiden , langs vruchtbare akkers , door groene bossen , over rood gekleurd gesteente , leistenen en kwam na zeven uur waarvan vijf wandeluren aan in Sarria.
Waar ik op de trappen in de zon een wijntje dronk tussen mensen die de trappen op en af gingen en sommige bleven staan , waar ik terug keek op deze heerlijke dag en waar die nacht de maan haar laatste kwartier danste op de treurige klanken van de doedelzak muziek ….
Liefs Rita
Lieve allemaal ,
Er waren twee routes die naar Sarria voerden , een ging door het dal van de rivier de Sarria en kwam langs het prachtige grote klooster Samos en de ander voerde via Montán en Calvor over kleine weggetjes en voetpaden van het ene dorp naar het andere dorp , ging een pas over en kwam langs vele Galicische boerendorpen. Mijn keuze viel op de laatst genoemde route.
Na enig zoeken van links naar rechts vanuit het dorp kwam ik eenmaal op de route op een weg die omhoog liep vanuit het groene dal , ik stak bij een splitsing een beek over en volgde de weg die bij een kapel op een steile helling bij het gehucht A Balsa veranderde in een slecht onderhouden karrenspoor dat bij slecht weer ook nog behoorlijk modderig was omdat er veel vee over liep en kwam in een bos.
In het bos waande ik me tussen grote donkere reuzen die met verstrengelde wortels stevig verankerd in de aarde de eeuwen trotseerden , ik genoot van de koelte als ik liep over de holle wegen waar het groene bladerdak het vrolijk dansende zonlicht filterde , de geur , de stilte , er was enkel het zacht fluisteren van de wind die zich op kousenvoeten een weg baande door zacht wiegende kruinen. Van de beboste bergrug uit liep ik uiteindelijk over de rug omhoog naar de pas Alto de Riocabo die op 910 meter hoogte lag….. Vanaf de top zag ik dat in het zuiden twee rivieren gebroederlijk naast elkaar stroomden en in het zuidoosten op de achtergrond de bergrug van Oribio.
Ik liep met een boog naar het volgende dal en liep overschaduwd door eikenbomen verder naar het dorp Montán volgde karrensporen en paden met een rotsachtige bodem en liep over de corredoira ( oude verbindingsweg tussen twee dorpen ) naar Fontearcuda. Deze oude verbindingswegen werden slecht onderhouden en waren vaak nauwelijks te onderscheiden van de bedding van een waterloopje alleen op de allerdiepste plaatsen lagen stapstenen. Er volgde weer een dal waarna weer een stijging , het dorp Furela. Ik liep door de middeleeuwen , door een bijna altijd mistig groen landschap , door gehuchten en dorpen , waar boeren hun land nog bewerkten met ossen en paarden , waar het graan nog lag opgeslagen in de graanschuren op poten ( hórreos ) waar de tijd was stil blijven staan , waar men lachte , danste en lief had , waar ze met hun doedelzakken de sterren van de hemel speelde bij vreugde en verdriet en vasthield aan oude tradities.
Ik liep door Pintin en Calvor langs de kerk in San Estaban over heuvels en door dalen door sappige weiden , langs vruchtbare akkers , door groene bossen , over rood gekleurd gesteente , leistenen en kwam na zeven uur waarvan vijf wandeluren aan in Sarria.
Waar ik op de trappen in de zon een wijntje dronk tussen mensen die de trappen op en af gingen en sommige bleven staan , waar ik terug keek op deze heerlijke dag en waar die nacht de maan haar laatste kwartier danste op de treurige klanken van de doedelzak muziek ….
Liefs Rita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
