Te Anau
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
14 Mei 2019 | Nieuw Zeeland, Te Anau
Te Anau 08 – 03 – 2019
Lieve allemaal ,
Om half negen zaten we allen aan het gezamenlijk ontbijt in de grote keuken en na het zoveelste kopje koffie namen we afscheid van elkaar en ieder zette zijn reis voort in tegengestelde richting. Nadat Ger en ik allen hadden uitgezwaaid en ik nog even met mijn moeder had gebeld die erg ontroerd en blij tegelijk was over mijn grafbezoek aan haar broer , trokken wij verder richting Te Anau.
De hemel was opgeklaard , het was een frisse maar zonnige dag. Het landschap veranderde , de uitgestrekte heuvelruggen en spectaculaire alpiene vergezichten contrasteerden met vredig blauwe meren . Het goudgele lange gras tegen de heuvels golfde in de wind.
Bij Manapouri dat aan de rand van Fiordland lag , het grootse natuurpark in
Nieuw – Zeeland , parkeerden we de camper en liepen een dagtocht van de vierdaagse Keplertrack. We wekten er onze zintuigen in het inheemse beukenbos met bomen als reuzen die hoog boven ons uit torenden met daaronder bijna wulps te noemen welig groeiende varens waarvan hun zaailingen Koru heetten in Maori taal en een symbool van vrede waren in hun traditie.
Zilveren stroompjes voorzagen boom en plant rijkelijk van vocht en alles groeiden vol en overvloedig. De prachtigste mossen in allerlei varianten overwoekerden boomstammen en bekleedde de bodem met een zacht tapijt , het was er ondanks de hoge vochtigheid erg aangenaam en stil dromend volgden wij het pad.
Hoe verrassend was opeens het sprankelend licht boven het grote Manapouri meer bij het verlaten van het regenwoud waar we pauzeerden en ik mijn ziel laafde aan de intense schoonheid en de overweldigende stilte ……
Liefs Rita
Lieve allemaal ,
Om half negen zaten we allen aan het gezamenlijk ontbijt in de grote keuken en na het zoveelste kopje koffie namen we afscheid van elkaar en ieder zette zijn reis voort in tegengestelde richting. Nadat Ger en ik allen hadden uitgezwaaid en ik nog even met mijn moeder had gebeld die erg ontroerd en blij tegelijk was over mijn grafbezoek aan haar broer , trokken wij verder richting Te Anau.
De hemel was opgeklaard , het was een frisse maar zonnige dag. Het landschap veranderde , de uitgestrekte heuvelruggen en spectaculaire alpiene vergezichten contrasteerden met vredig blauwe meren . Het goudgele lange gras tegen de heuvels golfde in de wind.
Bij Manapouri dat aan de rand van Fiordland lag , het grootse natuurpark in
Nieuw – Zeeland , parkeerden we de camper en liepen een dagtocht van de vierdaagse Keplertrack. We wekten er onze zintuigen in het inheemse beukenbos met bomen als reuzen die hoog boven ons uit torenden met daaronder bijna wulps te noemen welig groeiende varens waarvan hun zaailingen Koru heetten in Maori taal en een symbool van vrede waren in hun traditie.
Zilveren stroompjes voorzagen boom en plant rijkelijk van vocht en alles groeiden vol en overvloedig. De prachtigste mossen in allerlei varianten overwoekerden boomstammen en bekleedde de bodem met een zacht tapijt , het was er ondanks de hoge vochtigheid erg aangenaam en stil dromend volgden wij het pad.
Hoe verrassend was opeens het sprankelend licht boven het grote Manapouri meer bij het verlaten van het regenwoud waar we pauzeerden en ik mijn ziel laafde aan de intense schoonheid en de overweldigende stilte ……
Liefs Rita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
