Kameel

15 – 05 – 2013
Lieve allemaal,
Een lange grijze lege dag strekt zich voor mij uit. Nog moe van de enorme tocht van gisteren besluit ik om deze grauwe ochtend kalm aan te doen en mijn mond voorraad aan te gaan vullen. Gewapend met een shopper op wielen en met het oog op het komende Pinksterweekend ga ik op stap. Geen enkele zin om me verder nog te verdiepen in openingstijden , want Spanje blijft Spanje.
Het was al een hele klus om een bus ticket te kunnen bemachtigen om aanstaande vrijdag naar Murcia te kunnen gaan en laat ik helemaal maar zwijgen over het achterhalen van de betreffende opstapplaats , het heeft mij een halve dag gekost. Enfin ik ben er uit en denk dat ik alles onder controle heb.
Als ik zwaar beladen uit het winkelcentrum naar buiten kom is de zon doorgebroken. Met lege kar en berg opwaarts loop ik in een klein half uur naar het winkelcentrum. Maar nu ik zwaar beladen met alleen aan gewicht al 16 liter water , twee broden van elk zevenhonderdvijftig gram , enkele kilo’s aan groente en fruit en verder nog wat een mens zoal kan begeren mee tors , wordt het toch een heel ander verhaal. Mijn kar puilt uit en mijn rugzak staat bol ik voel me net een kameel. Wanneer ik me zelf gelukkig prijs omdat ik bergafwaarts ga merk ik al snel dat het in dit geval ook geen verdienste is. Door de zwaartekracht wil de kar er van door en het kost me dan ook nogal wat moeite om het geval in toom te houden. Het ontgaat gelukkig de automobilisten ook niet want zij geven mij ruim baan met oversteken. Ook het trottoir op en af gaan is een hele toer want deze zijn extreem hoog in Spanje , zeker eens zo hoog dan bij ons. Maar het is me toch gelukt om zonder kleerscheuren thuis te komen.
Na een kleine lunch trakteer ik mezelf op een luie middag op het strand. Na twee uurtjes genieten trekt de hemel dicht en wordt inktzwart , zowel boven zee als vanuit de bergen is er geen sprankje blauw meer te bespeuren. Wanneer er ook nog een enorme wind de kop op steekt kies ik eieren voor mijn geld en keer huiswaarts. Ik stap stevig door en verminder mijn tempo niet ondanks dat ik twee heuvels op moet. De hemel rommelt dreigend en de wind wordt steeds sterker. Net als ik mijn ramen heb gesloten en het wasgoed naar binnen heb gehaald breekt het onweer los vergezeld met een enorme regenbui. Mezelf gelukkig prijzend dat ik net op tijd binnen ben laat het natuurgeweld voor wat het is en neem een heerlijk warme douche.
Liefs Rita.