Gastvrij

Borovitsa 15 – 09 - 2015

Lieve allemaal ,

Arjan had het vuur opgestookt op het overkapt terras zodat we enigszins behaaglijk konden ontbijten en dekte met hulp van nog enkele mensen de tafel. De kat had een vrij grote foetus van naar ik vermoedde een mol op de mat bij de voordeur gelegd wat ik een nogal shockerende aanblik vond op dit vroege uur van de dag. De grote kweeperen geurden en de naar rozen riekende bloemige zoete geur deed je verlangen om er zo in te bijten maar uit ervaring wist ik dat ik dat beter niet kon doen want ze zijn hard wrang en zuur . Een mega grote hommel kronkelde haar laatste kronkel over het terras en Theo die ook net wakker werd vond het prima dat ik gebruik nam van de badkamer waar inmiddels weer warm water uit de kraan kwam en waar ik genoot van een verkwikkende snelle douche. We kwamen langzaam op dreef het leek wel of we niet echt wakker werden vanochtend , er werden eerst blaren afgeplakt die groeiden als paddenstoelen nu de temperaturen weer aardig opliepen naarmate we meer in de oostelijke Rodopen liepen en de zon weer harder brandde , de zonnebrandcrème ging rond we namen nog een kop koffie en eindelijk gingen we dan toch op pad.

Omdat iedereen een ander tempo liep en de groep wat uit elkaar lag riep de laatste naar de rest van de groep dat ze vroegen of we koffie wilden. Met ze werden de twee vriendelijk groetende dames aan het tuinhek bedoeld we keerden om en namen dankbaar gebruik van hun aanbod. Er werd gerend en geredderd en in een zeer korte tijd verschenen er wel als schoteltjes zo groot naar oliebol smakende warme koeken op tafel die geserveerd werden met schaaltjes zelf gemaakte vijgen jam , schaaltjes met kaas , fruit en tomaten , we dronken Turkse koffie of thee en water het werd een complete lunch.

Twee dochters waarvan de een in Ankara en de ander in Istanbul woonden brachten een korte vakantie bij hun moeder door . Zij lieten de tuin zien met de vele soorten fruit en noten bomen rijen met groenten , ze plukten druiven , ik snoepte van de zoete zwarte moerbeien , we lachten en praatten met handen en voeten de oudere dame wilde alles van mij weten en vleide haar hoofd tegen mijn hoofd toen een van de dochters foto’s maakte het voelde liefdevol en warm ….. Na een hartelijk afscheid wuifden zij ons nog lang na.

Door de hevige sneeuwval van afgelopen winter en de daardoor weggeslagen stukken bos waren de paden onbegaanbaar en gevaarlijk met gevolg dat we enkel op asfalt liepen die dag. De zon brandde op onze hoofden het asfalt zinderde en onze voeten gloeiden in de vochtige schurende sokken we pauzeerden regelmatig , aten verrukkelijke ijstaart in een dorpje onderweg verversten of vulden onze waterflessen aan iedere mogelijke kraan of bron en ik had het gevoel dat er geen eind aan kwam.

Plotseling stelde Arjan voor om de route af te korten met een enorme klim en het was nog maar de vraag of het ging lukken of dat we wellicht om moesten keren. Ik moest er niet aan denken om met mijn brandende voeten weer te gaan klimmen. De groep splitste zich de asfalt tijgers waartoe ikzelf ook behoorde liepen sjokkend in cadans het hotel voorbij daalden te ver af en moesten weer terug waar we lachend verwelkomd werden door de klimmers die het eveneens heel zwaar hadden gehad.

We overnachtte in een zielloos hotel waar het diner evenzo smaakte en die avond zocht iedereen al vroeg zijn of haar kamer op en ik bedacht voordat ik mijn ogen sloot dat het een prachtige dag was geweest met een bijzondere ontmoeting en dat ikzelf net als de maan een beetje was gegroeid ……..

Liefs Rita.