Poets katoen

Padron 21 – 05 – 2024

Lieve Allemaal ,

Na een gezellige uitwisseling van ervaringen met andere pelgrims tijdens het nemen van een warm voetbad in een van de helende warmwaterbronnen van Caldas de Reis , gingen we op pad naar Padrón. Een bleek zonnetje dat toch krachtig genoeg bleek had inmiddels de regenwolken verdreven en het kwik haalde achttien graden. Prachtig wandelweer dus. De route steeg langzaam en door koele kastanje bossen en over met eucalyptus omzoomde weggetjes liepen we via een netwerk van schaduwrijke bospaden naar het dorpje Santa Marina met een prachtig Romaans kerkje. Door dichte dennenbossen bereikten we de top O Pino waar we uitrustten en genoten van het uitzicht. Tijdens de afdeling naar Padrón passeerden we het mooie 12de eeuwse kerkje van San Xulian.

Eindelijk bereikten we Padrón , een charmant stadje vlakbij Santiago de Compostella. Net na de Santiago brug en vlakbij het klooster van Carmen vonden we een prachtige afbeelding uitgehouwen in steen en alle afbeeldingen refereerden naar de apostel Santiago. Het wonder van La fuente del Carmen in Padrón . Het water uit de drie kleine fonteinen ging stromen nadat Santiago drie keer met zijn staf op een rots sloeg. Op de gevel zag men de doop van koningin Lupe door Santiago afgebeeld en ook op het altaar was het wonder van de stromende fonteinen afgebeeld.

Na een kleine zoektocht vonden we het appartement waar we zouden overnachten en het was tevens het meest troosteloze appartement van deze tocht. De keuken met formica eethoek deed meer aan een koude kantine denken , de slaapkamers lieten ook te wensen over , enkel een bed in een verder lege ruimte , het rook er muf en op mijn slaapkamer zaten enorme grote schimmelvlekken op de buiten muur die wel de halve muur bedekte, het was duidelijk zichtbaar dat er een enorme lekkage was geweest. Het beddengoed leek wel poetskatoen en 's nachts kreunde en piepte het bed bij elke beweging die ik maakte. Het lint van het rolluik brak toen Jannie het liet zakken en de badkamer was niet echt vies te noemen maar ook niet schoon en fris , eerder beduimeld. Na een maaltijd die ook al niet was om over naar huis te schrijven en die we beiden lieten staan dronken we nog een wijntje op een verder leeg terras.

De zon dook weg achter de heuvels , zwarte contouren van vogels tekende zich af in de lucht , langzaam kroop de kou in mijn botten en ik huiverde in mijn dons jas en ik besloot terug te keren naar het appartement . Na een een snelle douche en nog wat te hebben gerommeld kwam van mijn voornemen om vroeg te gaan slapen niets terecht , in gedachten werd ik belaagd door schurftmijten en bed wantsen , ik vloog uit mijn bed om de boel te controleren , kon niets ontdekken maar eenmaal in bed begon het weer opnieuw. Jannie kwam thuis ik stond op om iets te drinken , toen zij ging douchen kroop ik weer in bed , ondanks het open raam rook het er muf . Ik kreeg het warm van al dat gerommel en de denkbeeldige beesten beten harder , uiteindelijk viel ik tegen de ochtend pas in slaap maar gezien ons onderkomen vond ik het beslist niet erg om vroeg op te staan toen de wekker afliep. Mijn huid zag er normaal uit geen beten van mijten of wantsen , zelfs geen luizen opgelopen.

Opgelucht trokken we de deur achter ons dicht en stapten blij de frisse ochtend kou in , de laatste etappe naar Santiago de Compostella.

Liefs Rita