Wespensteek
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
26 September 2010 | Spanje, Portomarín
Zondag 26-09-2010
Lieve allemaal,
Het is ijzig koud als ik start met lopen, mijn neus blijft druipen. Ik stap stevig door om warm te worden. Er hangt een ochtend nevel boven Sarria, na ongeveer een uur gelopen te hebben vallen de eerste zonne stralen door de bladeren van de bomen en geven het landschap iets sprookjesachtigs. De dag is nog jong en ik heb er zin in.
In de verte blaft een hond, een haan kraait. Heerlijk om onderweg te zijn. Er lopen talloze oude wegen door het landschap en ik passeer meer dan twintig gehuchten vandaag. De veeteelt voert hier de boven toon en de grond is door de mest dusdanig verzuurd dat er geen bloem wil groeien. Groen, groen zover als je kunt kijken, weides rijgen zich als een lappendeken aaneen.
Op een lastige passage wordt ik gestoken door een wesp precies op de grens van mijn sok. Ik voel een stekende pijn , tracht het uit te drukken wat niet echt lukt en loop verder. Na zo'n vijf a tien minuten wordt ik onwel, mijn hele huid begint te kriebelen van mijn hakken tot mijn kruin. Ik besef niet meteen wat er aan de hand is maar stop toch bij een uitspanning, waar ik ijs vraag om te koelen en een kop koffie drink. Langzaam begint mijn hele lijf te trillen. Een Duits echtpaar ontfermt zich over mij en ik neem dankbaar de calcium aan die zou helpen bij een wespen allergie. Ik zwel op als een Michelin poppetje. Na een half uur gezeten te hebben waag ik mij naar het toilet waar ik constateer dat ik onder de uitslag zit. Shit, toch echt een wespen allergie. Snel drink ik nog een halve liter water om de boel te verdunnen en ga dan nog behoorlijk wankel op mijn benen, trillerig op pad. Onderweg drink ik nog een liter water en maak me behoorlijk zorgen. Mijn tong zwelt dusdanig op dat ik niet meer kan spreken. Dan maar wat yoghurt nuttigen, weer even zitten. Er zit niets anders op dan door te gaan. Na een half uur slinkt mijn tong maar begint mijn mond slijmvlies, lippen en gezicht dusdanig te zwellen zodat een botox behandeling beslist overbodig is. Daarna zijn mijn ledematen aan de beurt, de boel begint te zakken, god zij dank. Met een enorme uitslag op armen en benen met handen zo dik dat ik nog geen ritssluiting kan openen, arriveer ik om 15 uur na 24 km gelopen te hebben, bij de herberg.
Na een douche genomen te hebben meld ik mij aan bij een medisch centrum die 24 uur per dag hulp beloven. Een receptioniste zegt dat er geen arts aanwezig is op zondag.
Mañana!!! VIVA ESPANA !!!
Momenteel beginnen mijn handen te slinken en voel ik me stukken beter. Ik drink me de avond door en ga morgen vol goede moed verder.
Heel veel liefs, Rita.
Lieve allemaal,
Het is ijzig koud als ik start met lopen, mijn neus blijft druipen. Ik stap stevig door om warm te worden. Er hangt een ochtend nevel boven Sarria, na ongeveer een uur gelopen te hebben vallen de eerste zonne stralen door de bladeren van de bomen en geven het landschap iets sprookjesachtigs. De dag is nog jong en ik heb er zin in.
In de verte blaft een hond, een haan kraait. Heerlijk om onderweg te zijn. Er lopen talloze oude wegen door het landschap en ik passeer meer dan twintig gehuchten vandaag. De veeteelt voert hier de boven toon en de grond is door de mest dusdanig verzuurd dat er geen bloem wil groeien. Groen, groen zover als je kunt kijken, weides rijgen zich als een lappendeken aaneen.
Op een lastige passage wordt ik gestoken door een wesp precies op de grens van mijn sok. Ik voel een stekende pijn , tracht het uit te drukken wat niet echt lukt en loop verder. Na zo'n vijf a tien minuten wordt ik onwel, mijn hele huid begint te kriebelen van mijn hakken tot mijn kruin. Ik besef niet meteen wat er aan de hand is maar stop toch bij een uitspanning, waar ik ijs vraag om te koelen en een kop koffie drink. Langzaam begint mijn hele lijf te trillen. Een Duits echtpaar ontfermt zich over mij en ik neem dankbaar de calcium aan die zou helpen bij een wespen allergie. Ik zwel op als een Michelin poppetje. Na een half uur gezeten te hebben waag ik mij naar het toilet waar ik constateer dat ik onder de uitslag zit. Shit, toch echt een wespen allergie. Snel drink ik nog een halve liter water om de boel te verdunnen en ga dan nog behoorlijk wankel op mijn benen, trillerig op pad. Onderweg drink ik nog een liter water en maak me behoorlijk zorgen. Mijn tong zwelt dusdanig op dat ik niet meer kan spreken. Dan maar wat yoghurt nuttigen, weer even zitten. Er zit niets anders op dan door te gaan. Na een half uur slinkt mijn tong maar begint mijn mond slijmvlies, lippen en gezicht dusdanig te zwellen zodat een botox behandeling beslist overbodig is. Daarna zijn mijn ledematen aan de beurt, de boel begint te zakken, god zij dank. Met een enorme uitslag op armen en benen met handen zo dik dat ik nog geen ritssluiting kan openen, arriveer ik om 15 uur na 24 km gelopen te hebben, bij de herberg.
Na een douche genomen te hebben meld ik mij aan bij een medisch centrum die 24 uur per dag hulp beloven. Een receptioniste zegt dat er geen arts aanwezig is op zondag.
Mañana!!! VIVA ESPANA !!!
Momenteel beginnen mijn handen te slinken en voel ik me stukken beter. Ik drink me de avond door en ga morgen vol goede moed verder.
Heel veel liefs, Rita.
-
26 September 2010 - 18:02
Franky:
Nou ja zeg!!! dat moet jou weer overkomen!!gelukkig gaat het beter.Als je terug bent krijg je de groene baret van de COMMANDO''SGroetjes Frank en ML -
26 September 2010 - 18:58
Gerda:
Lieve Rita,
Met grote schrik heb ik je verslag gelezen en hoop dat je er weer snel bovenop bent.
En, als de nood hoog is, zorgen ze maar voor een dokter, weekend of niet!
Sterkte en beterschap.
liefs, Gerda -
26 September 2010 - 21:42
Will:
Hoi Rita,
Dat je nog de kracht en de moed hebt gehad om door te lopen!!!
Zo zie j maar wat dit kleine beestje kan aanrichten.
Hopelijk ben je weer vlug helemaal hersteld!
Liefs
Ad en Will
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
