Domingo
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
03 Oktober 2010 | Spanje, Santiago de Compostela
Zondag 03-10-2010
Lieve allemaal,
Er zijn hier prima bus en trein verbindingen maar net op zondag als iedereen vrij is en er eens uit wil is het heel beperkt. Om 12.45 vertrekt de eerste bus naar Santiago.
Vanaf 10 uur breng ik mijn tijd door in een café waar ik geduldig wacht op de bus. Het is er gezellig want ik ben niet de enigste pelgrim. Ieder is aan zijn laatste dagen bezig en wil nu ook wel naar huis. Storm en enorme plensbuien dragen daar nog eens toe bij.
Van uit de bus zit ik naar een troosteloos landschap te kijken Boven zee hangt een dichte mist. Allerlei vreemde geuren dringen mijn neus binnen. Wat dacht je !!! Het grootste deel reizigers zijn pelgrims met de thuis haven in zicht, je krijgt je was niet meer droog. Men denkt, dat komt thuis wel weer. De vochtigheid graad is hoog in de bus, dus dat wil wel.
Eindelijk na drie uur hobbelen bereiken we Santiago. Ik pak snel mijn rugzak. Poncho aan en spoed mij naar mijn Pension. Het voelt een beetje als thuis komen, bekent terrein.
Een ieder die je tegen komt loopt snel en is gehuld in een poncho onherkenbaar. De stad lijkt wel vol met vluchtige, fladderende schimmen. Op het eerder zo feestelijke Praza do Obradoiro is het nu uitgestorven. Bij de poort van de pelgrims komt het water mij in stromen tegemoet. Er staat ook geen muzikant om de pelgrims te verwelkomen.
Als ik me geïnstalleerd heb bel ik met Ernst.Daarna hul ik mij weer in mijn poncho om ergens een hapje te gaan eten.
Ik verlang naar huis.
Heel veel liefs, Rita.
Lieve allemaal,
Er zijn hier prima bus en trein verbindingen maar net op zondag als iedereen vrij is en er eens uit wil is het heel beperkt. Om 12.45 vertrekt de eerste bus naar Santiago.
Vanaf 10 uur breng ik mijn tijd door in een café waar ik geduldig wacht op de bus. Het is er gezellig want ik ben niet de enigste pelgrim. Ieder is aan zijn laatste dagen bezig en wil nu ook wel naar huis. Storm en enorme plensbuien dragen daar nog eens toe bij.
Van uit de bus zit ik naar een troosteloos landschap te kijken Boven zee hangt een dichte mist. Allerlei vreemde geuren dringen mijn neus binnen. Wat dacht je !!! Het grootste deel reizigers zijn pelgrims met de thuis haven in zicht, je krijgt je was niet meer droog. Men denkt, dat komt thuis wel weer. De vochtigheid graad is hoog in de bus, dus dat wil wel.
Eindelijk na drie uur hobbelen bereiken we Santiago. Ik pak snel mijn rugzak. Poncho aan en spoed mij naar mijn Pension. Het voelt een beetje als thuis komen, bekent terrein.
Een ieder die je tegen komt loopt snel en is gehuld in een poncho onherkenbaar. De stad lijkt wel vol met vluchtige, fladderende schimmen. Op het eerder zo feestelijke Praza do Obradoiro is het nu uitgestorven. Bij de poort van de pelgrims komt het water mij in stromen tegemoet. Er staat ook geen muzikant om de pelgrims te verwelkomen.
Als ik me geïnstalleerd heb bel ik met Ernst.Daarna hul ik mij weer in mijn poncho om ergens een hapje te gaan eten.
Ik verlang naar huis.
Heel veel liefs, Rita.
-
04 Oktober 2010 - 16:18
Will:
Hoi rita,
Kom maar gauw weer naar huis. Hier schijnt de zon!!!
Wat zal Ernst blij zijn je weer te kunnen omhelzen !!
Liefs
Ad en Will -
04 Oktober 2010 - 21:09
Borwin:
Lieve Rita,
van harte gefeliciteerd. Ik wens je het beste en wel thuis!
Liefs Borwin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
