Eigen schuld, dikke bult !!
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
13 Augustus 2009 | Nederland, Venlo
Lieve allemaal,
Ik heb jullie beloofd op de hoogte te houden van het hele gebeuren, dus daar komt ie!
HET GAAT GOED MET MIJ.
Mede dankzij jullie lieve reacties, bloemen, kaartjes en gastvrijheid om een hapje mee te kunnen eten hebben mij geweldig goed gedaan.
Allen nogmaals dank hiervoor.
Het heeft wel even tijd nodig gehad voordat ik weer wat gewend was aan het burgerlijke leven. Maar het was dan ook geen gewone vakantie en nog steeds mis ik het lopen, de natuur en de vele contacten, kortom het zwerversleven.
Misschien voor altijd een gipsy !!
Toch vind ik het ook weer heerlijk comfortabel in mijn eigen bed en bad.Ik kan er dan ook echt van genieten.
Lieve groet, Rita.
26-07-2009
Ernst,( eveneens een zwerver en geen kilometer vreter ), die sinds 20 juli, op zijn fiets onderweg was om mij te ontmoeten en net 100 km voor Parijs zat, wilde meteen huiswaarts keren toen hij van mijn besluit hoorde, op die voor mij zwarte zaterdag. Gelukkig heb ik hem kunnen overtuigen om dat niet te doen en eerst maar eens af te wachten wat de artsen in Venlo er van zouden zeggen. Uit eindelijk was het ook zijn vakantie waar hij zich enorm op verheugd had.
27-07-2009
Vandaag een arts bezocht die niet veel vriendelijker was dan die Franse arts. Ik werd er zo langzamerhand zelf chagrijnig van. Wederom wilde men mij een ontsteking remmer voorschrijven, waar ik resoluut voor bedankte want ik had nog maagpijn van mijn vorige kuur. Tevens vond men dat ik te veel vroeg, waar van ze het antwoordt schuldig moesten blijven.
De diagnose luidde;
Een zware overbelasting van mijn linkervoet en daardoor een forse beschadiging van het kapsel van het sprongbeen. Het herstel zou maanden gaan duren.Mijn maag kromp in een. Nu niet van de pillen maar van de diagnose.
Alle asfalt wegen zijn rond maar de Franse enorm. De route van Rocroi naar Reims leidde langs vele van deze wegen. Nu liep ik i.v.m.mijn eigen veiligheid altijd aan de linker kant van de weg. Mede door het gewicht van een te zware rugzak ( ik droeg bijna dertig procent van mijn eigen lichaamsgewicht )bleef ik mijn voet corrigeren en voelde ik hem wringen in mijn schoen. Daar kwam nog eens bij dat ik geen gehoor gaf aan zwelling en pijn en deze bleef onderdrukken met paracetamol.
Het advies.
Twee maal per week fysiotherapie.
Verder rustig aan doen, bij pijn gaan zitten. Wel blijven bewegen en de voet soepel houden.
Hoe zo? Soepel houden dacht ik bij me zelf. Hij klopt, hij steekt en hij knaagt. Het is net een klompvoet en mijn onderbeen heeft meer het model van een kachelpijp. Mijn enkel was niet eens zichtbaar en had dezelfde omvang als mijn kuit en ik kan je verzekeren dat die door het lopen enorm was toe genomen. Daarbij had ik nog een geweldige ballon, gevuld met vocht op mijn wreef. Toch besloot ik er voor te gaan en dacht niet 15 augustus, maar wat later me nog aan te kunnen sluiten bij Hannie om Santiago samen te halen.
Ik heb jullie beloofd op de hoogte te houden van het hele gebeuren, dus daar komt ie!
HET GAAT GOED MET MIJ.
Mede dankzij jullie lieve reacties, bloemen, kaartjes en gastvrijheid om een hapje mee te kunnen eten hebben mij geweldig goed gedaan.
Allen nogmaals dank hiervoor.
Het heeft wel even tijd nodig gehad voordat ik weer wat gewend was aan het burgerlijke leven. Maar het was dan ook geen gewone vakantie en nog steeds mis ik het lopen, de natuur en de vele contacten, kortom het zwerversleven.
Misschien voor altijd een gipsy !!
Toch vind ik het ook weer heerlijk comfortabel in mijn eigen bed en bad.Ik kan er dan ook echt van genieten.
Lieve groet, Rita.
26-07-2009
Ernst,( eveneens een zwerver en geen kilometer vreter ), die sinds 20 juli, op zijn fiets onderweg was om mij te ontmoeten en net 100 km voor Parijs zat, wilde meteen huiswaarts keren toen hij van mijn besluit hoorde, op die voor mij zwarte zaterdag. Gelukkig heb ik hem kunnen overtuigen om dat niet te doen en eerst maar eens af te wachten wat de artsen in Venlo er van zouden zeggen. Uit eindelijk was het ook zijn vakantie waar hij zich enorm op verheugd had.
27-07-2009
Vandaag een arts bezocht die niet veel vriendelijker was dan die Franse arts. Ik werd er zo langzamerhand zelf chagrijnig van. Wederom wilde men mij een ontsteking remmer voorschrijven, waar ik resoluut voor bedankte want ik had nog maagpijn van mijn vorige kuur. Tevens vond men dat ik te veel vroeg, waar van ze het antwoordt schuldig moesten blijven.
De diagnose luidde;
Een zware overbelasting van mijn linkervoet en daardoor een forse beschadiging van het kapsel van het sprongbeen. Het herstel zou maanden gaan duren.Mijn maag kromp in een. Nu niet van de pillen maar van de diagnose.
Alle asfalt wegen zijn rond maar de Franse enorm. De route van Rocroi naar Reims leidde langs vele van deze wegen. Nu liep ik i.v.m.mijn eigen veiligheid altijd aan de linker kant van de weg. Mede door het gewicht van een te zware rugzak ( ik droeg bijna dertig procent van mijn eigen lichaamsgewicht )bleef ik mijn voet corrigeren en voelde ik hem wringen in mijn schoen. Daar kwam nog eens bij dat ik geen gehoor gaf aan zwelling en pijn en deze bleef onderdrukken met paracetamol.
Het advies.
Twee maal per week fysiotherapie.
Verder rustig aan doen, bij pijn gaan zitten. Wel blijven bewegen en de voet soepel houden.
Hoe zo? Soepel houden dacht ik bij me zelf. Hij klopt, hij steekt en hij knaagt. Het is net een klompvoet en mijn onderbeen heeft meer het model van een kachelpijp. Mijn enkel was niet eens zichtbaar en had dezelfde omvang als mijn kuit en ik kan je verzekeren dat die door het lopen enorm was toe genomen. Daarbij had ik nog een geweldige ballon, gevuld met vocht op mijn wreef. Toch besloot ik er voor te gaan en dacht niet 15 augustus, maar wat later me nog aan te kunnen sluiten bij Hannie om Santiago samen te halen.
-
14 Augustus 2009 - 06:42
Connie Buskes:
Hoi Rita,
Ik hoop dat het zover komt dat je nog een stuk met Hannie mee kunt wandelen, maar zorg eerst maar dat je genoeg rust en dat het ook echt over is.
Laat je maar lekker verwennen hier in Nederland.
groetjes Connie -
14 Augustus 2009 - 20:40
Tineke:
Rita stop. Je weet dat je door verder te lopen meer kapot maakt en dat dit soms niet meer te herstellen is sterkte Tineke -
25 Augustus 2009 - 20:02
Bea Visser-trienen:
Engelen, 25 augustus 2009
Hi kanjer en pechvogel,
Ik heb je relaas gelezen. Belangrijk is dat je voet weer helemaal geneest! Wat zul je je rot gevoeld hebben!
Wij zijn van vakantie terug en hebben afgelopen week onze kleindochter te logeren gehad. Wat een ontvangst van jouw kleinkinderen, lief hè! Zonder dat je het beseft, houden die goudklompjes ontzettend veel van je.
Wij hebben het vaak over jou gehad en wij bewonderen je. Laat je voet eerst maar goed genezen.
Ik zal je boek terugsturen. Afgelopen week alleen bezig geweest met ons kleinkind en de rest even gelaten voor wat het was.
Wij wensen jou heel veel beterschap en sterkte.
Lieve groeten en knuffel ook van Ton,
Bea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
