Mijn Camino.

Lieve Allemaal,


Als ik nu naar buiten kijk begint het behoorlijk te kriebelen. Ik zie een strak blauwe lucht en een lekker zonnetje, de weerman beloofde 17 graden vandaag, een heerlijke temperatuur die uitnodigt om de rugzak te pakken en de tocht af te gaan maken. Jammer genoeg zijn er te veel redenen om dat nog niet te doen.

Met mijn voet gaat het prima maar toch nog altijd niet sterk genoeg om weken achter elkaar 20 - 25 km per dag te lopen. Maar daarom niet getreurd ik weet zeker dat ik dit jaar een aantal weken ga lopen en daarvan hou ik jullie beslist op de hoogte.

Daar komt ook nog bij dat het op dit moment niet goed voelt om weg te gaan omdat ik momenteel veel verplichtingen heb en ik hier harder nodig ben als op de Camino.

Allereerst word ik nog een keer oma ! In Augustus verwachten wij ons derde kleinkind. Nog een keer luiers, flesjes, buik krampjes en het eerste lachje. Ik wil Christel met haar gezin dan ook bij staan in de eerste weken na de bevalling en daarna gaan lopen.

Daar komt ook nog bij dat het met enkele vrienden niet zo goed gaat met hun gezondheid en mij behoorlijk van mijn stuk heeft gebracht. Ik wens hen dan ook alle geluk toe.

Verder was het een lange koude drukke, maar heel gezellige winter waarin toch vrijwel dagelijks werd gelopen.

Begin december werd ons huis op geknapt, wat overigens hard nodig was na jaren achterstallig onderhoud. Dit was ook meer een samenloop van omstandigheden want het zou eigenlijk in januari plaats vinden maar degene die het zou komen klaren kon op eens niet in januari. Daar we tijdens het klussen maar met de meubels aan het schuiven bleven en we toch toe waren aan wat nieuws werd het milieu station gebeld om deze op te halen. Zo dat was dat, de schilder en de stukadoor konden uit de voeten. Fijn ! Opeens stonden we met de neus voor de Kerst en het huis was in zo verre af op wat kleine klusjes na. We breiden er een eind aan en ik poetste me wezenloos om alles op orde te krijgen. Al die tijd hebben we alles door laten gaan en geen verplichting of afspraak af gezegd, al met al was het heftig. Christel die de bui al zag hangen bood aan om kerst bij haar te vieren. Daar wilde ik niets van horen alles zou gewoon door gaan. Aldus geschiedde, nog geen fauteuil om op te zitten maar wel twee kerstbomen om de leegte te vullen was het me toch gelukt een heerlijk maal te bereiden en een kerstsfeer te creëren. Wij genoten dan ook van een gezellig samen zijn met onze gasten.

De zon lokt mij nu toch echt naar buiten. Ik zal jullie snel verder bij kletsen.


Liefs, Rita