Er was geen plaats in de herberg.

Lieve allemaal,

Gisterochtend sloot om 8.00 uur de herberg zijn poorten en begon ik aan mijn wandeltocht naar Santiago.


Na een wel heel onrustige nacht moet ik zeggen, want ik sliep met wel zo´n 25 mensen op een zaal. Aanvankelijk dacht ik nog dat het mee viel maar rond drie uur begon het gesnurk in alle toonaarden. Sommigen pauzeerden wel heel lang zodat je dacht dat ze er in bleven en daar ineens op volle sterkte kwam de snurker weer op gang.

Vol goede moed ging ik op pad. Ik zat al snel op de route. Het lopen ging prima. Aan de dorpjes die ik passeerde en de afstand die er voor staat volgens de route, liep ik mooi op schema. Er was genoeg tijd om te pauzeren. Fijn ! Ik genoot van het prachtige heuvelachtige landschap met zijn glad geschoren graanvelden. Ik liep over een hoogvlakte de Meseta genaamd. Het was er zo stil dat het mij deed terug denken aan de Sahara in Marokko.

In Rabe de las Calzadas kwam een oude man op mij toelopen toen ik het dorpsplein op liep om mijn water fles te vullen. Hij gaf mij een dikke zoen op mijn wang en bond een medaille van Sint Jacob aan mijn rugzak. Na een kort gesprek met handen en voeten liep hij zwaaiend terug naar huis.


Om twee uur was ik al in Hornillos del Camino en wilde er voor die dag na 20 km gelopen te hebben mee stoppen.

Jammer! Er was geen plaats in de herberg. Ik baalde vreselijk, maar het gaat zoals het gaat en ik liep verder op zoek naar een slaapplaats.

Dorp uit weer omhoog. Al die tijd liep ik op een hoogte tussen de 800 en 900 meter. Ongeveer na weer een uur gelopen te hebben kwam ik in Sambol waar een herberg was en verder helemaal niets, zeer afgelegen aan een bron met kristal helder drinkwater. Ik werd gast vrij ontvangen door de waardin en kreeg een slaapplek op zolder waar twee bedden stonden. Na een heerlijk warme douche genomen te hebben en mijn kleding gewassen vrolijk aan de waslijn wapperde, genoot ik van de stilte en het ruige landschap.

Er was niets geen elektriciteit, dus geen internet geen licht en zelfs geen contact van de telefoon. Heerlijk, niets doen.

Inmiddels waren er meerdere pelgrims gearriveerd. De waardin was druk aan het kokkerellen geslagen. Om 20 uur namen wij met 13 mensen plaats aan een mooi gedekte tafel waar een enorm grote pan paëla op stond met een kom salade zo groot, enorm. Het smaakte verrukkelijk en onder het genot van een glaasje wijn en in het schijnsel van het kaarslicht werd het een sfeer volle avond die ik voor geen goud had willen missen.


Inmiddels ben ik gearriveerd in Castrojerez na een prachtige wandel dag wederom over de Meseta. Ik slaap in de gemeentelijk herberg met 25 mensen op een zaal. Hiervoor vraagt men een donatie.

Ook voor het eten van gisteren vroeg men een donatie. Voor het bedrag wat in de pot zit wordt dan de volgende dag weer gekookt voor de volgende pelgrims. Het is een particulier initiatief. Geweldig toch, zo helpt men de pelgrim verder.

Vanochtend in Hontanas een praatje gemaakt met een echtpaar van 85 jaar. Ik heb vele wonderlijke ontmoetingen onderweg. Petje af voor deze mensen. Ze lopen 10 km per dag.

Ik loop alleen maar ben niet alleen.

Een hele dikke knuffel voor de kids en heel veel liefs voor jullie allen.

Rita.