Zware tocht.
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
13 September 2010 | Spanje, Madrid
Lieve allemaal,
Zaterdag 11 september leerde ik de Meseta kennen.
Al vroeg uit de veren ging ik vol goede moed op pad. Ik huiverde in de ochtend schemer en zocht mijn weg. Eenmaal Castrojeriz uit begon de route al snel te stijgen van 600 naar 900 meter. In een gestaag tempo ging ik mijn weg omhoog. Het was even doorbijten maar ik was niet ontevreden over mij zelf. Maar als je omhoog gaat moet je ook weer omlaag en deze afdaling kwam er vrijwel meteen achter aan. Nadat ik op de top mijn lange broek had verwisseld voor een korte en van het prachtige uitzicht had genoten van de op komende zon, ging het vervolgens weer voetje voor voetje omlaag. Deze deed inmiddels ongenadig zijn best het werd die dag 32 graden. Ik sjokte voort over de eindeloze vlakte met zijn gladgeschoren graanvelden. Er was een bron met drinkwater. Voor mij liepen twee jonge mannen die het mijn inziens ook wel hadden gehad. Ik wilden hen wel passeren maar dan moest ik mijn tempo wel erg verhogen wilde ik hen voor blijven. Een tijdje bleef ik achter hen sjokken maar uit eindelijk ging het mij toch te langzaam en trok mijn stoute schoenen aan. Groetend met Buen Camino liepen wij enige tijd samen. Het zweet gutste van onze gezichten. Plots begon een van hen te neuriën en al snel zongen ze samen Spaanse liederen, die onze weg verlichtte.
Na enige tijd alleen gelopen te hebben sloot Petro uit Italië zich bij mij aan. Hij stopte eerder om te overnachten en ik besloot de tocht alleen af te lopen.
Plots dook Annie uit Frankrijk op uit het struikgewas waar zij waarschijnlijk haar hoge nood geloosd had. Samen trotseerden wij de laatste kilometers. Wij kozen voor dezelfde herberg en lieten ons eerst op bed vallen om een half uur uit te puffen van de zware 26 kilometers.
Eenmaal uitgerust en opgefrist werd het een zeer genoeglijke avond met een Italiaans echtpaar en 4 Duitsers.
Heel veel liefs Rita.
Zaterdag 11 september leerde ik de Meseta kennen.
Al vroeg uit de veren ging ik vol goede moed op pad. Ik huiverde in de ochtend schemer en zocht mijn weg. Eenmaal Castrojeriz uit begon de route al snel te stijgen van 600 naar 900 meter. In een gestaag tempo ging ik mijn weg omhoog. Het was even doorbijten maar ik was niet ontevreden over mij zelf. Maar als je omhoog gaat moet je ook weer omlaag en deze afdaling kwam er vrijwel meteen achter aan. Nadat ik op de top mijn lange broek had verwisseld voor een korte en van het prachtige uitzicht had genoten van de op komende zon, ging het vervolgens weer voetje voor voetje omlaag. Deze deed inmiddels ongenadig zijn best het werd die dag 32 graden. Ik sjokte voort over de eindeloze vlakte met zijn gladgeschoren graanvelden. Er was een bron met drinkwater. Voor mij liepen twee jonge mannen die het mijn inziens ook wel hadden gehad. Ik wilden hen wel passeren maar dan moest ik mijn tempo wel erg verhogen wilde ik hen voor blijven. Een tijdje bleef ik achter hen sjokken maar uit eindelijk ging het mij toch te langzaam en trok mijn stoute schoenen aan. Groetend met Buen Camino liepen wij enige tijd samen. Het zweet gutste van onze gezichten. Plots begon een van hen te neuriën en al snel zongen ze samen Spaanse liederen, die onze weg verlichtte.
Na enige tijd alleen gelopen te hebben sloot Petro uit Italië zich bij mij aan. Hij stopte eerder om te overnachten en ik besloot de tocht alleen af te lopen.
Plots dook Annie uit Frankrijk op uit het struikgewas waar zij waarschijnlijk haar hoge nood geloosd had. Samen trotseerden wij de laatste kilometers. Wij kozen voor dezelfde herberg en lieten ons eerst op bed vallen om een half uur uit te puffen van de zware 26 kilometers.
Eenmaal uitgerust en opgefrist werd het een zeer genoeglijke avond met een Italiaans echtpaar en 4 Duitsers.
Heel veel liefs Rita.
-
13 September 2010 - 18:32
Frank & Giovanni:
Hoi Rita,
Super om al die verhalen te volgen over jou voettocht...... Bijzonder om zo toch het een en ander mee te mogen ervaren....
Ga zo door, succes verder !! -
13 September 2010 - 20:29
Ad En Will:
Wat leuk toch om steeds weer een nieuw verhaal te lezen over al je ervaringen op weg naar Santiago de compastella.
Heb je overigens een laptop bij je of moet dat allemaal in een internetcafe.
We verheugen ons alweer op een nieuwe story.
Liefs
Ad en Will -
14 September 2010 - 12:09
Wiel.D:
Ha Rieta
Zo te lezen gaat alles goed met jou en geniet je met volle teugen van je loop avontuur Petje af er zullen niet veel mensen zijn die je dit na
doen.Nog veel plezier en
een fijne tocht Tot mailes Hou je haaks -
14 September 2010 - 13:07
Pierre En Marije:
Geweldig Rita dat je dit voor mekaar krijgt. Ik heb de tocht met mijn twee broers per fiets gemaakt in mei en juni. Een fantastisch avontuur om nooit te vergeten. Het is zwaar maar geeft een enorme voldoening op vele terreinen.
Veel kracht,sterkte en succes.
Pierre en Marije Custers. -
15 September 2010 - 06:02
MARLICE:
HEERLIJK RITA...
LEVEN IS NIETS ANDERS,DAN GENIETEN VAN DE TOCHT!!!!
MAR GE BENT ER NOG NIE,
HET WORDT NOG VEEL.....
OP TIJD STOPPEN MEISKE!!
"EL VINO ES EL GASOLINO DEL PEREGRINO."...DAAR MOET DE MOTOR OP LOPEN.
SALUD...MARLICE.
GIJ KOMT ER WEL!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
