Galicische kust

Betanzos 01 – 06 – 2022

Lieve allemaal ,

Vanuit Soto Luina reden we een prachtige kustroute naar Betanzos. In Ribadeo het laatste dorp van Galicië en ook wel het indianen dorp genoemd omdat rond 1870 de eerste Galicische emigranten terug keerden uit Amerika en zij de bijnaam de indianen kregen. . Deze Gallegos hadden goed geboerd in Amerika en begonnen in Ribadeo aan de bouw van villa´s in een moderne stijl. Er werd ander bouwmateriaal gebruikt en ze bouwden hun nieuwe, prachtige onderkomens tussen de reeds bestaande Galicische gebouwen, zo viel hun rijkdom nog meer op. Behalve pronken met hun rijkdom financierden een aantal Indianen de bouw van scholen, openbare verlichting, stromend water en grote (palm)tuinen.

We maakten een lange wandeling en volgden de grillige kustlijn die zich gevoegd had naar alle weersomstandigheden en het zoute water dat dan weer woest gedreven door de wind hoog opspatte tegen de zwarte rotswanden en dan weer rustig met een lichte ruis kwam aanrollen en vervolgens kalm tegen de rotsen sloeg alsof het pufte. Het waaide behoorlijk en af en toe bogen we wel iets te ver voorover om deze prachtige rots kust vast te kunnen leggen. De lente kondigde zich aan en Ger plukte een lief boeketje voor mij. Het water spatte woest tegen de rotswanden omhoog en de wind joeg de witte wolken uiteen zodat de hemel bezaaid was met dons pluisjes. Veulens stonden stil in de zon , vlaktes lagen in het licht en rivieren stroomden en kronkelden zich als een zilveren lint door het landschap. We klommen en daalden omzeilden of overbrugden rivierdalen de zogenaamde rias die onderhevig waren aan de werking van eb en vloed en daardoor een Estuarium vormde waar zoet en zout water elkaar ontmoette en ook soms wel op een fjord leken maar het niet waren. De zeetongen werkten zich op een harmonieuze manier landinwaarts en zorgden voor prachtige landschappen, heerlijke wijn, vele stranden, natuurgebieden, prachtige havens en gezellige vissersdorpen.

Dorstig en hongerig belandde we ( omdat de campings aan de kust peperduur waren ) uiteindelijk in een troosteloos chauffeurshotel met overnachtingsmogelijkheden en waar we incheckten voor een nacht en de helft goedkoper uit waren dan een overnachting op een camping. De kamer en sanitaire ruimten waren ruim, schoon en fris. We luierden , douchten lang , laafden dorst , stilde honger en maakten een heerlijke avondwandeling door het kleine dicht begroeide bijna sprookjesachtige bos dat tegenover het hotel lag. De avond kleurde rood , het leek of elke vorm de tint had van een onwezenlijke droom en mijn hart klopte traag en vredig op het ritme van rust en stilte.

Liefs Rita