Pas op de plaats.

Lieve allemaal,


Dank voor alle lieve en leuke reacties.

Momenteel zit ik peentjes te zweten bij een temperatuur van 35 graden en bij te komen van problemen met mijn voet. We genieten van de gastvrijheid van Lenard en Rieja, een neef van Hannie en zijn vrouw. Het is een enorme luxe om hier te mogen vertoeven, zeker na al die ontberingen. Heerlijke eigen slaapkamer, schoon sanitair en een zwembad waar ik straks een duik in ga nemen. Jullie zien pelgrimeren is zo gek nog niet.

Heel veel liefs,
Rita.


Cuncy-les-Varcy
13-07-2009
27,6 km

Mooie lange tocht. We slapen in een gîte van de kerk. Het is er muf en niet bepaald schoon. We zetten ramen en deuren open, draaien matrassen om en eten ons laatste brood met koffie.
Er komen verder geen pelgrims en we genieten van de rust, het grote huis en de enorme tuin waar onze gewassen kleding al snel vrolijk aan de waslijn wappert.


Champlemy
14-07-2009
16 km.

's Morgens blijkt onze kleding niet droog. Het is bewolkt en de route valt zwaar, met ook nog die natte spullen in de rugzak. We zijn ondanks dat snel in Varcy, waar we nog wat inkopen doen om de dag door te komen. Het blijft een eenzame streek zonder enige voorzieningen in de gehuchten die we passeren. Om 16 uur zijn we in Champlemy waar we opgehaald worden door de vrouw bij wie we overnachten. Dit wordt vaker gedaan omdat deze adressen te ver buiten de route liggen. Er brand een haardvuur en we krijgen een krop sla met eieren. Ons natte wasgoed hangen we te drogen rondom het vuur en we bereiden een eenvoudig maal.


Arbourse
15-07-2009
13 km.

Dit was een korte pittige tocht, door bossen met enorme modderige paden, omdat de afstand naar het volgende onderdak adres te ver zou zijn.

Om 15 uur melden we ons bij de gîte waar een enorme vermoeidheid me overvalt en ik dan ook enkele uren op een luchtbed in de zon ga liggen slapen. Daarna neem ik een verkwikkende douche en wanneer ik dan vol ijver een simpel maal sta te bereiden, bij elkaar gesprokkeld uit de voorraad die er aanwezig is en die je kunt vinden in de koelkast ter plaatse. Deze voorraad is geprijsd en je deponeert je geld in een potje. Het zijn vaste prijzen onder andere, jam 10 euro cent, blikje tonijn met groenten 1 euro e.t.c. Vandaag eten we pasta met tonijn en verse sla, die een vriendelijke vrouw ons aanbood uit haar eigen moestuin en yoghurt na.

Op eens kwam er een man met een ezel aan lopen die we al eerder ontmoet hadden in Vezelay. We nodigden hem uit om mee te tafelen, wel zo gezellig als we toch de boel met z'n drieën moeten delen. Dat vond hij een prima idee klom in een kersenboom en riep; Dan zorg ik voor het toetje. Borwin blijkt een gezellige Duitser die het gesprek wel gaande wist te houden, we kletsten honderd uit.


Charite sur Loire
16-07-2009

Deze nacht brachten we met z'n drieën door en ik moet zeggen dat het een hele gewaarwording was, een man boven je in het stapelbed. Ook nog eens een bed wat niet al te stabiel was en waarvan de veren behoorlijk uitgezakt waren. Iedere keer als hij zich omdraaide of er uit moest om naar toilet te gaan, deinde het hele geval als een oorlog schip en stond ik doods angsten uit, bang dat het hele gevaarte op me zou vallen.'s Morgens lagen er schroeven naast het bed die er waarschijnlijk uit gesprongen waren.

Toen het ochtend werd had ik een barstende hoofdpijn en werd onwel onder de douche, het zweet brak me uit en ik dacht onder uit te gaan. Weer terug op bed kreeg ik ook nog braakneigingen. Wat een toestand! Ik was me bewust dat ik door al dat slechte eten van de laatste dagen en toch redelijke hoge inspanningen een zout tekort had. Hannie en Borwin waren zeer bezorgd en wilden een arts inschakelen, iets wat ik beslist niet wilde. Na een uur op bed gelegen te hebben was het iets gezakt en at ik wat yoghurt en dronk een kop thee. Inmiddels arriveerde er een vriendelijke vrouw, gecharterd door Borwin, om ons naar Charite sur Loire te brengen. Een stad met zo'n 5000 inwoners, dat is in Frankrijk al een grote stad. Deze bood meer voorzieningen meer winkels en andere diensten. Aldus geschiedde. We vonden onderdak in de stads herberg en na wat gegeten te hebben knapte ik al snel op.

's Middags ontmoette we Evelien een Nederlandse wonend in Frankrijk vergezeld door haar dochter met partner.We voerden hele gesprekken samen en namen na enkele uren hartelijk afscheid van elkaar. Het blijft toch heel bijzonder dat wild vreemden elkaar zoveel te vertellen hebben en vervolgens ieder weer zijn eigen weg gaat.


Baugy
17-07-2009
22 km

Prachtige tocht, na het onweer van afgelopen nacht was het behoorlijk afgekoeld en heerlijk wandelweer. Het bleek rond Auxerre behoorlijk gehageld te hebben en hele wijn gaarden verwoest te zijn. Flinke strop dus voor de toch al arme streek.

Na zo'n 20 km gelopen te hebben blijkt bij aankomst dat ons onderdak adres is afgebrand. Dat is behoorlijk balen. Twee kilometer verder is er een dorpje met café en tevens een klein winkeltje. We deden ons verhaal bij een kopje koffie aan de knorrige vrouw die ons bediende. Je zag iets veranderen. Ja hoor, alle alarm bellen begonnen te rinkelen. Er werd gebeld en overlegd met dorps genoten en met de dorpsdokter uit een dorp verderop en deze zou ons komen halen. Toch altijd nog zo'n 9 km lopen, daar hadden we echt geen puf meer voor na die 22 km. Op eens verscheen er een vriendelijke heer in het café en deze stond er op om ons te brengen. De dorpsdokter werd weer afgebeld. We deden nog snel wat inkopen in het winkeltje namen hartelijk afscheid, van de inmiddels vriendelijke vrouw die wel blij bleek te zijn dat er eindelijk iets gebeurde in haar dorpje. Hannie zit voor in de auto wat te kletsen met de man en ik vermaak me kostelijk met zijn 4 jarige kleinzoon Hugo die honderd uit verteld. Zijn onbevangenheid raakte me en ik moest aan mijn eigen kleinkinderen denken. Eenmaal in Baugy kregen we ons stempel en de sleutel van gemeente gîte waar we genieten van een heerlijke warme douche, onze modder kleren wassen, een eenvoudig maal nuttigen en rozig zitten te filosoferen rond de warme kachel die de kilte van de avond verdrijft.


Sante-Solange
18-07-2009
17 km

Verschil moet er zijn!

Het was geen route om te lopen vandaag, 16 km langs D wegen gelopen en 1 km door het bos. We konden niet van het uitzicht genieten door de auto's die voorbij raasden. Jammer! Toen ik onderweg een boom passeerde waar een potje met deksel aan hing werd mijn nieuwsgierigheid geprikkeld door de tekst die op het etiket stond; Aan Pelerins. We opende het potje en vonden er een aantal briefjes in van mensen die ons vroegen voor hen te bidden. Sommige hadden hun kwaal erbij vermeld. Ik was er stil van. Het blinde vertrouwen dat mensen hier nog hebben. Al velen hadden ons persoonlijk gevraagd voor hen te bidden. Dit waren de eerste briefjes die we vonden. Aanvankelijk beloofde ik een kaarsje voor ieder van hen te branden inmiddels besef ik dat het niet mogelijk is, het zijn er te veel.Ik zal een dikke kaars branden voor allen die ik ontmoet heb op mijn weg.

's Avonds kregen we de klap op de vuurpijl Chambres des hotes in een afschuwelijke oude caravan onder een afdak van een boeren schuur. Het ding was zo oud, vies en muf dat ik Hannie verzocht niets te openen of te sluiten zodat het geval overeind zou blijven staan. Voor het eerst voelen we ons genomen. Mevrouw zag dat we moe waren en wist dat er verder niets te krijgen was. Ze kreeg de dollar tekens in de ogen toen ze er 60 euro voor vroeg en wij het er voor betaalden.


La Chapelle-Sant-Ursin
19-07-2009
16 km

Wat een dag! Na flink doorgelopen te hebben waren we al vroeg in Bourges waar volgens de route gids enorm veel onderdak te krijgen zou zijn. We hadden ons verheugd op deze door de gids aangeprezen middeleeuwse stad, met zijn prachtige kathedraal en velen kloosters. Eindelijk weer eens wat te eten en onder de mensen. Nadat we ons stempel hadden gehaald begon het gezeur. Het eerste klooster bleek een asiel zoekers centrum te zijn met een kamer voor pelgrims, met zo'n tiental bedden. Het sanitair was algemeen gebruik. Toen ik vroeg of ik deze ruimte mocht zien was dat geen probleem en zonder te blikken of te blozen lieten ze mij zo'n smerige ruimte zien, goed om ziek van te worden. De drollen en toiletpapier dreven in de natte ruimte over de vloer vanuit het toilet wat verstopt was.Toen ik de man vroeg of hij dit op ging lossen was zijn antwoordt dat hij er niet verantwoordelijk voor was. Einde verhaal hier had ik geen zin in en we vertrokken.

We gingen lunchen en bezochten de kathedraal. Om 15.30 uur namen we contact op met een vrouw die we ontmoet hadden in de kerk waar we ons stempel hadden gehaald. Zij had de hele middag voor ons rond gebeld maar er was in Bourges geen onderdak. Toch klonk ze opgewekt en ze zou ons oppikken bij de kathedraal. Het was een zeer aangenaam mens die ons trots haar stad liet zien en vervolgens naar La-Chapelle-Sant-Ursin bracht. Tot onze grote verbazing kwamen we terecht in het Emmaus een opvang tehuis voor zwervers en daklozen. Deze mensen zijn van de straat geplukt en voorzien zich nu in eigen onderhoud door de verkoop van tweedehands spullen. Het was er brandschoon, ieder heeft een eigen kamer en we werden gastvrij ontvangen. Daar we ver buiten de stad zaten nuttigden we ons avondmaal met deze eenvoudige hartelijke mensen en zijn blij met het onderdak.


Issourdun
20-07-2009
10 km

Na zo'n 14 dagen en 30 paracetamol verder, last te hebben gehad van mijn linker voet hield ik het vandaag na 10 km voor gezien en belandde bij een dorpsarts in de wachtkamer. Daar hoorde ik van andere wachtenden dat het spreekuur wel om 14 uur begon maar dat de arts iedere dag uren op zich liet wachten. Het kon wel 16-17 uur worden voordat hij daadwerkelijk zou komen. Een vriendelijke heer bood spontaan aan om ons naar het hospitaal te brengen zo'n 10 km verder, mits de andere wachtende zijn plek zouden vrij houden. Er werd instemmend geknikt en aldus geschiedde.

Een uur later na foto's gemaakt te hebben en een chagrijnige arts de revue was gepasseerd, stond ik verdwaasd buiten met een recept voor ontsteking remmers en een zooitje andere troep. Ik besloot alleen de ontsteking remmers te slikken en enkele dagen rust te nemen.