Veel , héél veel
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
01 December 2011 | Turkije, Istanbul
07-10-2011
Lieve allemaal,
Fris en uitgerust lieten we ons met een busje richting Eyüp brengen.Mijn wandel outfit had ik vervangen voor iets luchtigs en mijn wandelschoenen verruild voor Tefa sandalen, niet echt charmant maar wel heerlijk koel en gemakkelijk.
Eyüp is een district en stadsdeel in de Turkse provincie Istanbul.Het vormt een deel van de stedelijke agglomeratie van de stad Istanbul.Voor moslims is het de heiligste plek na Mekka, Medina en Jeruzalem.Hier werd in de 7e eeuw Eyüp Ensari geboren, vriend en vaandel drager van de profeet Mohammed.Eyup Ensari overleed in Eyüp.
Mehmet de veroveraar bouwde ter ere van Eyüp Ensari een moskee deze raakte door een aardbeving in verval en werd begin 19e eeuw vervangingen door de huidige Eyüp Sultan moskee.Op de binnenplaats staan 2 enorme platanen, de plaats van het omgorden van het zwaard van Osman.Deze ceremonie maakte sinds de dagen van Mehmet de veroveraar deel uit van de inauguratie van de Sultan.Na deze ceremonie liep de Sultan een tiental meter richting Süleymaniye moskee, daar deze echter te ver weg lag om helemaal te voet af te leggen besteeg hij zijn paard. Om te voorkomen dat hij geholpen moest worden had men een stenen trapje gemaakt van waar hij zo op zijn paard kon gaan zitten.
Tegen over de moskee staat een paviljoen met de tombe van Eyüp Ensari.Uit heel Turkije komen bedevaarders naar dit graf.
We liepen over het Beyazit plein met zijn prachtige universiteit, gesticht door Mehmet 11 de veroveraar van Constantinopel de hoofdstad van het oude Byzantijnse Rijk.De Beyazit universiteit is de belangrijkste en meest prestigieuze universiteit van Turkije.Zijn afgestudeerden zijn vaak de belangrijkste bron van wetenschappelijk personeel voor het universitaire onderwijs in Turkije.
Voor een paar Turkse lira lieten we ons met een kabelbaan naar boven brengen naar de begraafplaats van Eyüp die zich tegen de heuvel uitstrekt met zijn graven uit de Ottomaanse tijd maar ook recente familie graven.
Het maakte me weemoedig al die grafstenen die als stille wachters over hun doden waakten, weer en wind trotserend.
Een moslim ruimt geen graven en ik vroeg me in alle stilte af waar men straks met die 17 miljoen inwoners naar toe moest.Want reeds enkele dagen eerder op weg naar Istanbul, zag men langs de autoweg, graven en nog eens graven zover het oog kon waar nemen.
Op de heuvel bij het koffie huis vanaf het panorama terras had men een prachtig uitzicht over de stad en het water van de Gouden Hoorn. De nevel die er hing gaf de stad iets mysterieus.De Franse schrijver Louis Marie Julien Viaud ( pseudoniem Pierre Lotti ) bracht er graag zijn tijd door.Deze marine officier schreef romantische verhalen over de hoofdstad van het Ottomaanse rijk.Hij is nooit beroemd geworden in eigen land of elders, maar heel Turkije kent hem.Het koffie huis is naar hem vernoemd.
Na een bezoek aan de graftombe gingen we te voet naar beneden over een stenig pad met aan weerszijden de graven.
Van de Eyüp Sultan moskee vervolgden we onze weg richting Süleymaniye moskee, waar we uiteindelijk nooit aan kwamen.Er was zoveel te zien, nog enkele praalgraven een fraaie houten buurt moskee uit 1453, het jaar dat Constantinopel werd veroverd.We liepen onder een viaduct door en kwamen uiteindelijk bij de oude stadsmuren die de vesting stad Constantinopel eeuwenlang heeft beschermd.De ene moskee was nog mooier dan de andere en het werd teveel om nog te kunnen opnemen.We besloten dan ook om te stoppen en namen een taxi naar de Grand Bazaar.
Daar begon een zoektocht naar een gehaakt kleedje met prachtige bedels eraan wat bij Maria over de waterkan hing om te voorkomen dat er insecten indoken.Ieder van ons wilde er wel een paar kopen voor het thuisfront.Ik kan jullie verzekeren dat we alles uitgespit hadden, van hot naar her gesjouwd waren voordat we ons uiteindelijk na enkele uren uitgeput op een terras op een stoel lieten zakken.Na een telefoontje met Maria bleek dat die kleedjes niet te koop waren, zij had ze zelf gemaakt !!
Er werden nog snel wat inkopen gedaan voordat we naar het hotel liepen waar we 's avonds samen zouden dineren.Dit samen zijn verliep zeer rustig want iedereen was doodop, daar kwam ook nog bij dat het jammer genoeg de laatste avond was en een ieder in gedachten verzonken.Nadat Sedat de Credentials had uitgereikt zocht men dan ook vroeg zijn bed op.
Liefs Rita
Lieve allemaal,
Fris en uitgerust lieten we ons met een busje richting Eyüp brengen.Mijn wandel outfit had ik vervangen voor iets luchtigs en mijn wandelschoenen verruild voor Tefa sandalen, niet echt charmant maar wel heerlijk koel en gemakkelijk.
Eyüp is een district en stadsdeel in de Turkse provincie Istanbul.Het vormt een deel van de stedelijke agglomeratie van de stad Istanbul.Voor moslims is het de heiligste plek na Mekka, Medina en Jeruzalem.Hier werd in de 7e eeuw Eyüp Ensari geboren, vriend en vaandel drager van de profeet Mohammed.Eyup Ensari overleed in Eyüp.
Mehmet de veroveraar bouwde ter ere van Eyüp Ensari een moskee deze raakte door een aardbeving in verval en werd begin 19e eeuw vervangingen door de huidige Eyüp Sultan moskee.Op de binnenplaats staan 2 enorme platanen, de plaats van het omgorden van het zwaard van Osman.Deze ceremonie maakte sinds de dagen van Mehmet de veroveraar deel uit van de inauguratie van de Sultan.Na deze ceremonie liep de Sultan een tiental meter richting Süleymaniye moskee, daar deze echter te ver weg lag om helemaal te voet af te leggen besteeg hij zijn paard. Om te voorkomen dat hij geholpen moest worden had men een stenen trapje gemaakt van waar hij zo op zijn paard kon gaan zitten.
Tegen over de moskee staat een paviljoen met de tombe van Eyüp Ensari.Uit heel Turkije komen bedevaarders naar dit graf.
We liepen over het Beyazit plein met zijn prachtige universiteit, gesticht door Mehmet 11 de veroveraar van Constantinopel de hoofdstad van het oude Byzantijnse Rijk.De Beyazit universiteit is de belangrijkste en meest prestigieuze universiteit van Turkije.Zijn afgestudeerden zijn vaak de belangrijkste bron van wetenschappelijk personeel voor het universitaire onderwijs in Turkije.
Voor een paar Turkse lira lieten we ons met een kabelbaan naar boven brengen naar de begraafplaats van Eyüp die zich tegen de heuvel uitstrekt met zijn graven uit de Ottomaanse tijd maar ook recente familie graven.
Het maakte me weemoedig al die grafstenen die als stille wachters over hun doden waakten, weer en wind trotserend.
Een moslim ruimt geen graven en ik vroeg me in alle stilte af waar men straks met die 17 miljoen inwoners naar toe moest.Want reeds enkele dagen eerder op weg naar Istanbul, zag men langs de autoweg, graven en nog eens graven zover het oog kon waar nemen.
Op de heuvel bij het koffie huis vanaf het panorama terras had men een prachtig uitzicht over de stad en het water van de Gouden Hoorn. De nevel die er hing gaf de stad iets mysterieus.De Franse schrijver Louis Marie Julien Viaud ( pseudoniem Pierre Lotti ) bracht er graag zijn tijd door.Deze marine officier schreef romantische verhalen over de hoofdstad van het Ottomaanse rijk.Hij is nooit beroemd geworden in eigen land of elders, maar heel Turkije kent hem.Het koffie huis is naar hem vernoemd.
Na een bezoek aan de graftombe gingen we te voet naar beneden over een stenig pad met aan weerszijden de graven.
Van de Eyüp Sultan moskee vervolgden we onze weg richting Süleymaniye moskee, waar we uiteindelijk nooit aan kwamen.Er was zoveel te zien, nog enkele praalgraven een fraaie houten buurt moskee uit 1453, het jaar dat Constantinopel werd veroverd.We liepen onder een viaduct door en kwamen uiteindelijk bij de oude stadsmuren die de vesting stad Constantinopel eeuwenlang heeft beschermd.De ene moskee was nog mooier dan de andere en het werd teveel om nog te kunnen opnemen.We besloten dan ook om te stoppen en namen een taxi naar de Grand Bazaar.
Daar begon een zoektocht naar een gehaakt kleedje met prachtige bedels eraan wat bij Maria over de waterkan hing om te voorkomen dat er insecten indoken.Ieder van ons wilde er wel een paar kopen voor het thuisfront.Ik kan jullie verzekeren dat we alles uitgespit hadden, van hot naar her gesjouwd waren voordat we ons uiteindelijk na enkele uren uitgeput op een terras op een stoel lieten zakken.Na een telefoontje met Maria bleek dat die kleedjes niet te koop waren, zij had ze zelf gemaakt !!
Er werden nog snel wat inkopen gedaan voordat we naar het hotel liepen waar we 's avonds samen zouden dineren.Dit samen zijn verliep zeer rustig want iedereen was doodop, daar kwam ook nog bij dat het jammer genoeg de laatste avond was en een ieder in gedachten verzonken.Nadat Sedat de Credentials had uitgereikt zocht men dan ook vroeg zijn bed op.
Liefs Rita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
