Villajoyosa

26 – 05 – 2013

Lieve allemaal,

Vandaag besloot ik het onlangs tot historisch uitgeroepen stadje Villajoyosa met een bezoek te vereren. Ik nam de Alsa bus naar het 10 kilometer verderop gelegen stadje , stapte midden in het centrum uit en slenterde even door enkele winkelstraten waar sinaasappel boompjes met rijpe diep oranje gekleurde sinaasappelen het straatbeeld aardig opfleurden. Maar dit was niet wat ik zocht , ik was op zoek naar de oude stad die aan de monding van de rivier Sella ligt omgeven door olijf , johannesbrood en amandel bomen.

Ik liep een Konditorei binnen waar ik heerlijke koffie dronk met een vers amandelbroodje wat een genot was voor mijn smaakpapillen en las het kranten artikel nog eens goed door om vervolgens op zoek te gaan naar het oude pand aan de Plaza de la Iglesia waar ze resten hadden gevonden uit de vierde eeuw voor Christus. Er werden delen van muren gevonden die hebben toebehoord aan woningen en beschilderde aardewerken scherven van gebruiksvoorwerpen. Ook werd er nog een zilveren ring gevonden. De archeologe Ana Martinez bevestigde hiermee de reeds eerder geopperde theorie dat de Iberische stad Alón ongeveer op dezelfde locatie lag als de middeleeuwse ommuurde stad. Omdat er tevens in de buurt van de stad twee grote begraafplaatsen zijn gevonden uit de vijfde en zesde eeuw voor Christus weten de archeologen al enige tijd dat Villajoyosa in de genoemde periode een grote plaats was.

Ik had het huis aan de Plaza de la Iglesia al snel gevonden dat net binnen de stadsmuur lag van de oude stad. Jammer genoeg was het oude huis afgezet met hekken en waren deuren en vensters gesloten , wat ook wel weer logisch was want ze waren nog volop bezig met onderzoeken. Ook de gotische kerk was gesloten. Ik liep door het rijk beschilderde stadje door nauwe straatjes en steegjes waarvan de meesten naar een heilige waren vernoemd en waarvan er meteen ook maar een beeld in een nis achter glas stond. Er hing een ranzige geur van vet en vis en het wasgoed wapperde hoog aan de waslijnen in de wind. Vrouwen krijsten en schreeuwden en kinderen huilden of liepen verloren op straat. De mannen blokkeerden verveeld hangend op een stoel de nauwe straatjes.

Na enige tijd realiseerde ik me dat ik wel op héél historische bodem liep maar voelde me tevens ook een pottenkijker en daardoor ook wat ongemakkelijk als enigste toerist. Het was voor een buiten staander wel heel schilderachtig maar je zou er maar zo bij zitten , de mensen waren echt arm en woonden in bouwvallige panden.

Ik liep naar beneden om de oude stad te verlaten en kwam uit op de boulevard waar een standbeeld van Christobál Zaragoza stond met daarachter een groepje wuivende palmen en een strakblauwe zee. Het was een schril contrast met waar ik net vandaan kwam en met de ranzige geur nog in mijn neusgaten probeerde ik op andere gedachten te komen en slenterde over de boulevard naar de jachthaven waar de luxe zeilboten en jachten lagen te schitteren in de zon. De terrassen werden bevolkt door welgestelden toeristen waarschijnlijk de eigenaars van de luxe jachten. Verkrampt jong ogende vijftigers gekleed in chique Bretonse kleding met een aan hun lippen hangende veel te jonge stralende vrouw suggereerde het ware geluk. Zittend op een rotsblok aan zee rustte ik even uit en genoot van de frisse zeewind daarna liep ik dezelfde weg terug het beeld van Zaragoza voorbij op zoek naar de kloof met de hangende huizen.

Ik liep het park in wat in een droge rivier bedding lag en genoot van het schilderachtige landschap en de daarboven hangende huizen. Er liep een ezel op een stukje grond met hier en daar een plukje gras , hij zag er wel gezond uit. Ik liep onder een nog door de Romeinen gebouwde brug door . Achter deze brug liep een pad naar boven en kwam weer uit in de stad. Om weer in het centrum komen liep ik nu over dezelfde brug als waar ik onderdoor was gelopen in de voetsporen van de Romeinen. Alvorens ik aan de terugreis begon genoot ik nog even van de laatste zonnestralen op een terras.

Liefs Rita.

Christobál Zaragoza is in 1923 in Villajoyosa geboren en in 1999 in Alicante overleden. Hij studeerde filosofie aan de universiteit van Valencia. Hij heeft vele boeken op zijn naam staan. De titel van zijn eerste boek is : Het schandaal van de stilte.