Hoe stil is stil

Peneda Gerês - Ermida 03 - 04 – 06 – 2022

Lieve allemaal ,

We reden door het prachtige Nationaal park Peneda-Gerês het enige Nationaal Park van Portugal dat gelegen is op de noordwestelijke grens met Spanje en tot ver in Galicië door loopt onder de naam Serra do Xurés. Al slingerend reden we door het prachtige landschap dat zich kenmerkte door watervallen en poeltjes , granieten rotsblokken, kronkelende rivieren en uitbundige flora waar reeën , garrano’s , herten en everzwijnen hun thuis vonden zelfs de Iberische wolf hield zich schuil in het ruige gebied. De auto klom en klom baande zich een weg door het magische landschap en uiteindelijk kwamen we uit op een heerlijk ruige terrassen camping midden in de natuur , waar we ons kamp creëerde op het hoogste terras en waar we alle ruimte voor ons zelf hadden want niemand zocht het om zo diep over de ongelijkmatige met rotsblokken aangelegde trappen af te dalen naar de sanitaire ruimten.

We maakten een wandeling door de omgeving en kwamen na een pittige klim uit in het enigste restaurant van Gerês dat gerund werd door een familie waar moeder de vrouw een heerlijk maal voor ons bereidde en waar ik als vegetariër van smulde. Ik genoot van de heerlijk vers bereidde spinazie , eindelijk kon ik me weer eens te goed doen aan een flinke portie groenten , we dronken overheerlijke licht sprankelende rode huiswijn die koud en in kommen geserveerd werd.. De dochter des huizes sprak met een zacht zangerig accent zo heel anders dan het Spaans dat in mijn beleving altijd hard en venijnig klonk en ze legde ons de verschillen uit tussen de Spaanse en Portugese taal. Na een heerlijke avond daalden we af naar de camping en sliepen die nacht als roosjes.

De volgende ochtend besloten we om een flinke wandeling te maken door het prachtige gebied. We klommen en daalden , liepen door stille authentieke dorpjes met oude graanschuurtjes en stenen huisjes waar het leek alsof de tijd werkelijk had stil gestaan, passeerden akkers afgebakend met dan weer rode dan weer witte druivenranken , iedereen maakte hier zijn eigen wijn. We liepen door vochtige bossen waar het zonlicht danste tussen de bladeren van de bomen , passeerden feeërieke rotsformaties begroeid met de prachtigste mos soorten , fris klaterende watervallen en wild stromende riviertjes. De hoge eucalyptusbomen verspreidde in combinatie met het aroma van overal groeiende muntplanten een heerlijk saunageurtje. Pas later ontdekte ik dat de eucalyptus ooit alleen in Australië voorkwam maar ruim een eeuw geleden begon men in landen rondom de Middellandse zee met de aanplant van de Eucalyptus boom omdat ze snel groeiden , goed hout opleverde , men er papier van kon maken en dus een mooie bron van inkomsten opleverde.

We pauzeerden bij een klaterende waterval waar men kon zwemmen in een aantal door rotsen gevormde bassins. Hoe stil was stil , geritsel in het struikgewas , een vogel vloog op , het water viel , boomtoppen wiegden zachtjes , ik stond midden in de tijd , in een niet te delen stroom van een moment dat opvloog in de wind.

Liefs Rita