Espigueiros

Gerês - Ermida 05 – 06 – 2022

Lieve allemaal ,

We hadden geluk we mochten in het meestal gesloten Castelo de Lindoso dat dateerde uit de dertiende eeuw. Eigenlijk was er niet veel te zien het enige bijzondere was dat het zo oud en prachtig gelegen was. We genoten vanaf de kantelen van de ruïne dan ook van het prachtige uitzicht over het ruige gebied en de wel heel bijzondere naast het Castelo de Lindoso gelegen wel vijftig Espigueiros uit de zeventiende en achttiende eeuw. Een schitterende verzameling graanschuurtjes, waar ook wel mais in bewaard werd. Lindoso zelf was een saai dorp en telde slechts vijfhonderd zes en dertig inwoners.

We dwaalden tussen de Espigueiros door en gingen in gedachten terug in de tijd , zagen arme boeren die hun graan afstonden aan de kasteelheer. Inmiddels was de temperatuur behoorlijk gestegen en vlak bij het kasteel stond een vrouw onder een oud gespannen laken plaatselijke producten te slijten zoals worst en jam die lagen uitgestald op een tafel van steigerhouten planken op schragen. In de wijde omgeving was geen toerist te bespeuren , haar gezicht was rood en zweetdruppeltjes parelde op haar voorhoofd en neus. Omdat ik met haar te doen had kocht ik voor vijf euro een klein potje pompoen jam dat zo bleek later , totaal niet smaakte. De plaatselijke worst die bijna zwart keek van de vliegen lieten we liggen , daar waagden we ons liever niet aan.

De auto gleed rustig en moeiteloos over het asfalt door het ruige natuur gebied , langs rotswanden en afgronden , gehuchtjes waarvan de inwoners nog leefden volgens oude tradities , ze verbouwden hun eigen groenten , lieten hun vee maandenlang buiten lopen zonder er zelf naar om te kijken en haalden het voor de winter pas naar binnen. Je kon dan ook elk moment een koe of paard op het asfalt aantreffen.

Eenmaal op de camping namen we een verkwikkende douche en drankje en toen de eerste schemer viel wandelden we in de koelte van de avond naar het kleine restaurant waar we ons wederom lieten verwennen door de vrouw des huizes en de koele wijn viel zo goed dat we een paar flessen lieten inpakken voor het thuisfront en namen hartelijk afscheid van de mensen die na een paar avonden als vrienden zo vertrouwd waren.

Liefs Rita