Ponte di Lima

Porto 06 – 06 – 2022

Lieve allemaal ,

We volgden deels de Lima rivier die in Spanje ontsprong en bij het dorpje Lindoso de Spaans-Portugese grens over stak en via Ponte da Barca en Ponte de Lima bij de stad Viana do Castelo de Atlantische Oceaan in stroomde.

Bij het Spaanse dorp Aceredo in de regio Galicië gelegen aan de Spaans-Portugese grens parkeerden we de auto en lieten niets vermoedend de prachtige beelden van het dorp Aceredo dat gelegen was aan een overweldigend blauw stuwmeer op ons inwerken.

Later bleek dat op acht januari negentien twee en negentig Aceredo overspoeld werd met water doordat hetPortugese energiebedrijf EDP en de concessiehouder van het stuwmeer de vallei volledig onder water hadden gezet voor de aanleg van het Alto Lindoso reservoir op de Lima. Ondanks de jarenlange strijd die de bewoners hadden gevoerd moesten zij geheel onverwachts huis en haard verlaten en vluchten voor het snel opkomende water.

Nu dertig jaar later nu het stuwmeer zo nu en dan droog ligt door de klimaat verandering kunnen de oude bewoners die in een inmiddels nieuw gebouwd dorp Aceredo wonen nog eens terug gaan naar hun oude dorp en met hun kroost door de oude straatjes wandelen waar ze hun jeugd hebben doorgebracht en waar in sommige huizen nog de flessen op tafel staan door hun overhaaste vertrek.

Ponte de Lima dat dateerde uit elf honderd vijf en twintig lag er met haar oude straatjes en Romeinse brug dromerig bij.

Een legende over de rivier de Lima vertelde dat toen de Romeinen grote delen van Europa veroverd hadden en ook Portugal belegerd werd het Romeinse leger in Noord-Portugal op de Lima rivier stuitte. De Romeinse soldaten weigerden de rivier over te steken. Zij vonden de omgeving en de rivier zo mooi dat ze dachten dat deze rivier de mythische Lethe was, een rivier uit de onderwereld. Volgens de legende stak de legerleider vervolgens als eerste de rivier over en volgden zijn soldaten hem pas na het roepen van hun naam. Aan de oever van de Lima stonden dan ook de beelden van Romeinse soldaten die herinnerden aan deze legende.

Op een troosteloze camping die de naam Camping Salgueiros droeg en nog geen tweehonderd meter van zee lag , sloegen we onze tent op , dronken wat en liepen vervolgens naar de bushalte om de hoek van de camping waar we de bus namen naar het centrum van Porto. Vanuit een drukke winkelstraat liepen we een pittige helling op vanwaar we eenmaal boven een adembenemend uitzicht hadden over de rivier de Douro , de haven en de kleurrijke oude stad die over een imposante brug te bereiken was. Na enige tijd genoten te hebben van het uitzicht en het oude vesting bolwerk liepen we door koude gedreven naar beneden om daar vervolgens weer omhoog te lopen naar de brug die een enorme afstand overbrugde van de ene oever met de andere. Het was overweldigend mooi , door een open venster dwaalden de klanken van een fado naar buiten , ik stond even stil om te luisteren en al snel klonk er een applaus. Ik begon me steeds lekkerder te voelen naarmate Ger stiller en bleker werd. Ik liep en liep voelde de grootsheid en vrijheid van de stad. Stond stil bij een boekenzaak de poort naar een andere wereld , ik twijfelde om naar binnen te gaan maar werd toch door nieuwsgierigheid naar de stad voort gedreven. Bewonderde de prachtige blauwe tegels van het station en al snel stond ik voor de Sé do Porto een prachtige oude kathedraal en tevens een van de oudste Romaanse monumenten van de oudste monumenten van de stad gebouwd op de hoogste heuvel van de oude binnenstad. Het indrukwekkende klooster was prachtig versierd met blauwe tegels. Ger rilde in zijn jack en gaf aan dat hij zich niet lekker voelde en niet verder wilde slenteren. Dus liepen we terug naar de brug waar het inmiddels nog harder waaide . De ondergaande zon zette de oude stad in een gouden gloed en met enige spijt nam ik afscheid van Porto en nam mij voor dat ik er snel zou terug keren om er door haar oude straten te kunnen dwalen zodat ik mij kon laven aan haar kleuren , vrijheid en vrolijkheid en het gewone alledaagse leven in al haar volheid.

In het eerste restaurant net over de brug met een mooi uitzicht op het water genoten we van een heerlijk maal met een glas verrukkelijke witte wijn die de wangen van Ger weer kleurden dus besloten we er nog een te nemen. Toen we huiswaarts keerden lachte de maan boven de Douro en vonden we de camping in diepe rust.

Liefs Rita