Warme dag in Lissabon

Lissabon 10 – 06 – 2022

Lieve Allemaal ,

Om parkeer problemen te voorkomen namen we al vroeg de bus naar Lissabon die we echter bijna aan onze neus voorbij moesten laten gaan omdat we weer eens de verplichte mondkapjes waren vergeten , maar nadat de chauffeur er een opmerking over had gemaakt en wij elkaar ontredderd aan hadden gekeken reikten vriendelijke Portugezen na even in hun tas te hebben gerommeld ons een kapje aan waar we uitbundig dankend gretig gebruik van maakten. De bus zette zich langzaam in beweging naar de hoofdstad van Portugal die in het Westen van het Iberisch schiereiland op de rechteroever van de Taag lag op korte afstand van de Atlantische oceaan.

De temperatuur in de stad steeg al ras naar de 38 graden en al snel bleek dat de stad erg divers was en elk wijk zijn eigen karakter droeg en dat wij bij deze temperatuur beslist niet alles in een dag konden belopen maar ook bij deze hitte geen dagen in de stad wilden verblijven en we besloten gebruik te maken van de toeristenbus waarvan wij vanaf het open bovendek waarvan het achterste gedeelte voorzien was van een kleine overkapping vanuit ons schaduwrijk plekje de stad in ons probeerden op te nemen. Het op een heuvel gelegen Castello de Saõ Jorge keek arrogant uit over de stad en de Taag. De kleine iconische tram baande zich rammelend doch charmant en moeiteloos een weg door het Historische centrum van Lissabon. We lunchten met vele anderen toeristen op het plein Praca da Fiquera , er werd gelachen en geposeerd , sommigen wisten zich het zweet van hun voorhoofd en de obers kregen de drank voor al die dorstige kelen ternauwernood aangesleept en renden af en aan.

Het achtentwintig meter hoge imposante beeld van Christo Rei stond met gespreide armen aan de vanuit Lissabon gezien andere kant van de oever over de Ponte 25 Abril in de rand gemeente Almada. We bewonderden het monument van de ontdekkingen ter ere van Hendrik de zeevaarder een wit stenen monument met voorop een beeld van Hendrik zelf omringd door vele beroemde Portugezen waaronder Vaco da Gama , de enigste vrouw tussen al die grootheden was de moeder van Hendrik. We raakten niet uitgekeken in de prachtige kerk van het oude Hiëronymieten klooster Mosteiro dos Jerónimos en de Torre Belem. We zochten de koelte en schaduw in het Parque Florestal de Monsanto en zegen neer op trappen om even te rusten.

Moe en voldaan keerden we terug naar het grote plein met de talrijke terrassen waar een gitarist met een prachtige stem die vol overgave de mooiste levens liederen ten gehore bracht en zijn weemoedige klanken op nog geen meter afstand van het tafeltje waaraan wij zaten over ons uitstrooiden en al zwijgend en luisterend genoten we van de heerlijke kruidige maaltijd die vergezeld werd door menig glas witte koele wijn die onze droge kelen streelden. Pas toen de stad zich in duisternis hulde en de flakkerende kaarsen op tafel aan hun laatste branduurtje begonnen namen we de laatste bus naar huis en slopen over de stille camping naar onze tent.

Liefs Rita