Ieder deed zijn ding

El Rocio 17 / 18 – 06 - 2022

Lieve Allemaal

Na een onrustige broeierige nacht zaten we al vroeg in de ochtend op het terras voor het huisje dat nog in de schaduw lag en namen ruim de tijd voor koffie en verse broodjes. Een ochtend zonder woorden , genietend van de koelte en stilte , er viel niets aan toe te voegen. De koperen ploert kwam op , vogels ontwaakten , mensen braken op en vertrokken , knarsende voetstappen in het grind , de temperatuur steeg snel , alles voelde zwaar en loom , waarom zouden we haasten , we waren vrij in tijd en ruimte en brachten de dag in het zwembad door.

Luierend met een mooi boek in het gras , soms soezend tussen lucht en het door mijn wimpers gefilterde licht , dan weer gleed , spoelde en glipte ik vol verrukking door het heerlijk koele water of dreef en was als een veertje zo licht , gedachteloos …. kalm zoals de tijd zelf. Een mier marcheerde door het korte groene gras geen weet hebbende van de ruiter die voorbij stoof op zijn kastanje bruine paard. Er viel niets te wensen , ik lag gewoon tevreden te zijn,

elk leven had zijn plekje en ieder deed zijn ding.

Met een handvol mensen in een kleine bus vertrokken we de volgende ochtend al vroeg met een gids het ongeschonden Doñana park in , een beschermd natuurgebied in het westen van Andalusië gelegen aan de uitmonding van de Guadalquivir rivier in de Atlantische oceaan. Het gebied kende nog een uitmonding de rest was door de jaren heen dicht geslipt. Langs de kust lag een uitgestrekt zandgebied met wandelende duinen en slechts één indrukwekkende klif. Verder bestond het gebied voor een groot deel uit mediterrane bossen en natuurlijk zijn prachtige moerasgebieden in de rivierdelta. Buiten de duizenden watervogels die er leefden was het ook het leefgebied van Spaanse keizer arenden, Iberische lynxen , herten , wilde zwijnen en niet te vergeten de enorme kuddes wilde paarden die leefden in en rond de moerassen en die een keer paar jaar op La Saca de las Yeguas traditie getrouw bijeen werden gedreven om gezegend te worden bij de kerk van El Rocio , waarna er een rondgang door de straten van El Rocio plaatsvond om dan verder te worden gedreven naar Almonte waar een drie daagse paarden markt plaats vond. De paarden die niet verkocht werden , werden later weer terug gebracht naar hun gebied.

Na terugkomst uit het natuurpark slenterden we nog één keer door het bijzondere authentieke stadje , kochten olijfolie, dronken er een laatste kop koffie en reden weg , in de wetenschap er nooit meer terug te keren sloot ik het voor altijd in mijn hart.

Liefs Rita