Edirne - Kavakli
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
12 Oktober 2011 | Turkije, Kavaklı
24-09-2011
Lieve allemaal,
We kwamen traag op gang en bezochten eerst de nieuwe moskee, deze lag op een heuvel en prijkte boven de stad uit, hij lag er prachtig bij.De kleden en beschilderingen waren frivoler dan die van de oude moskee. Toch vond ik die mooier, ingetogener.
De stad Edirne werd gesticht door de Romeinse keizer Hadrianus ( Hadrianopolis ) en heeft een rijke geschiedenis.Momenteel is het een levendige stad met 120.000 inwoners waar ik graag een paar dagen langer zou zijn gebleven.
Al met al startten we pas om 11 uur met lopen en markeren, nadat we ook nog eens onze lunch bij elkaar hadden gesprokkeld.
Het landschap waar we doorheen liepen deed me sterk aan de Meseta denken, eindeloze gladgeschoren graanvelden.Ik realiseerde me de immense grootte van dit land en het kleine puntje wat wij ervan beliepen en markeerden.
De eerste week kregen we in ieder dorp waar we pauzeerden controle van de Jandarma die ons op de voet volgden.
De thee moest nog besteld worden als de auto al kwam voor rijden met 3 of 4 zéér gewichtig uitziende mannen, gezicht in de plooi, strak in het uniform.
Sedat die hen te woord stond bleef rustig en loste deze situatie altijd zeer diplomatiek op.Een van hen meestal de oudste, nam het initiatief en de anderen hielden zich op de achtergrond, soms stram in de houding en volgden de bevelen van hun meerdere op zonder enige uitdrukking op hun gezicht.We hebben geen echte moeilijkheden ondervonden maar hadden soms wel 30 minuten oponthoud.
Tijdens de lunch scheurden we brood, aten kaas, tomaten, pepers, komkommers, watermeloen en overheerlijke vijgen.De buitenlucht maakte hongerig en er werd stevig gegeten.
In elk dorp wat we aandeden werd er overvloedig thee en Ayran ( een yoghurt/water/zout drank ) gedronken.Door de overdaad kwamen we wederom loom op gang.
Na 26 km hielden wij het voor gezien en meldden ons bij de dorps oudste van Kavakli. Deze wees ons een groenstrook aan in de buurt van de moskee, daar was een wasplaats waar wij net als de mannen voor dat ze gingen bidden, gezicht, handen en voeten konden wassen, meer niet.
Lang leve de desinfecterende natte doekjes van het Kruidvat, die overigens behoorlijk prikten.
Het toilet kon je beter mijden wat wij dan ook grif deden zodra de avond inviel.
Wij sloegen er onze tenten op en in de koelte van de avond aten wij gezeten aan een lange tafel die flauw verlicht werd door de maan, soep en een kipgerecht. Gebracht door de vrouwen uit het dorp.
Liefs Rita.
Lieve allemaal,
We kwamen traag op gang en bezochten eerst de nieuwe moskee, deze lag op een heuvel en prijkte boven de stad uit, hij lag er prachtig bij.De kleden en beschilderingen waren frivoler dan die van de oude moskee. Toch vond ik die mooier, ingetogener.
De stad Edirne werd gesticht door de Romeinse keizer Hadrianus ( Hadrianopolis ) en heeft een rijke geschiedenis.Momenteel is het een levendige stad met 120.000 inwoners waar ik graag een paar dagen langer zou zijn gebleven.
Al met al startten we pas om 11 uur met lopen en markeren, nadat we ook nog eens onze lunch bij elkaar hadden gesprokkeld.
Het landschap waar we doorheen liepen deed me sterk aan de Meseta denken, eindeloze gladgeschoren graanvelden.Ik realiseerde me de immense grootte van dit land en het kleine puntje wat wij ervan beliepen en markeerden.
De eerste week kregen we in ieder dorp waar we pauzeerden controle van de Jandarma die ons op de voet volgden.
De thee moest nog besteld worden als de auto al kwam voor rijden met 3 of 4 zéér gewichtig uitziende mannen, gezicht in de plooi, strak in het uniform.
Sedat die hen te woord stond bleef rustig en loste deze situatie altijd zeer diplomatiek op.Een van hen meestal de oudste, nam het initiatief en de anderen hielden zich op de achtergrond, soms stram in de houding en volgden de bevelen van hun meerdere op zonder enige uitdrukking op hun gezicht.We hebben geen echte moeilijkheden ondervonden maar hadden soms wel 30 minuten oponthoud.
Tijdens de lunch scheurden we brood, aten kaas, tomaten, pepers, komkommers, watermeloen en overheerlijke vijgen.De buitenlucht maakte hongerig en er werd stevig gegeten.
In elk dorp wat we aandeden werd er overvloedig thee en Ayran ( een yoghurt/water/zout drank ) gedronken.Door de overdaad kwamen we wederom loom op gang.
Na 26 km hielden wij het voor gezien en meldden ons bij de dorps oudste van Kavakli. Deze wees ons een groenstrook aan in de buurt van de moskee, daar was een wasplaats waar wij net als de mannen voor dat ze gingen bidden, gezicht, handen en voeten konden wassen, meer niet.
Lang leve de desinfecterende natte doekjes van het Kruidvat, die overigens behoorlijk prikten.
Het toilet kon je beter mijden wat wij dan ook grif deden zodra de avond inviel.
Wij sloegen er onze tenten op en in de koelte van de avond aten wij gezeten aan een lange tafel die flauw verlicht werd door de maan, soep en een kipgerecht. Gebracht door de vrouwen uit het dorp.
Liefs Rita.
-
13 Oktober 2011 - 08:43
Connie:
Hoi Rita,
Als ik je verhalen en foto's bekijk, heb ik zin in vakantie en om wat rond te reizen buiten de echte toeristen plaatsen.
Je komt weer van alls tegen, mooie maar ook minder fraaie dingen, zoals dat afval wat ze toch overal maar neer smijten, van gescheiden afvalverwerking hebben ze natuurlijk nog nooit gehoord.
desinfecterende doekjes en gelletjes zijn dan ook niet overbodig.
groetjes Connie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
