Dansend kaarslicht

Voorbij Malaga 19 – 06 – 2022

Lieve allemaal ,

Na het afscheid van El Rocio reden we door naar Gibraltar. De tocht er naar toe was landschappelijk erg mooi. We dronken koffie met zicht op de Straat van Gibraltar waar de natuurlijke vereniging van de Middellandse zee en de Atlantische Oceaan plaats vind en de scheiding van twee continenten Europa en Afrika. Het was een geweldig uitzicht de wolkeloze blauwe lucht reikte tot aan de watermassa , zonnestralen weerkaatste op het golvende water en toen ik door mijn oogharen keek zag ik Afrika liggen. Ik keek op een van de belangrijkste scheepvaartroutes ter wereld die toegang bood tot de Atlantische oceaan en de Middellandse zee en die op hun beurt weer via het Suezkanaal in verbinding stonden met het Midden Oosten en Azië .

Na zeventien kilometer stonden we bij de Britse douane die weer blij waren dat ze in functie waren en de rij auto’s voor ons was weer lekker ouderwets lang. De tocht naar het hoogste punt van de Rots was smal , Ger manoeuvreerde de auto langs rotswanden en door de smalle straatjes. Eenmaal boven bleek er geen parkeerruimte te zijn en keerde Ger met uiterste precisie de auto op het smalle wegdek tussen rotswand en afgrond , ik hield mijn adem in , talloze zweetdruppeltjes gutste van zijn voorhoofd en we haalden beiden dan ook opgelucht adem nadat de auto gekeerd was en deze weer met evenveel gemanoeuvreer door dezelfde straatjes terug gleed naar de grensovergang. Dat was dan Gibraltar in vogelvlucht het Brits overzees gebied dat in Spanje aan de ingang van de Middellandse zee lag en aan Andalusië grensde. Een rots met wat apen , dertigduizend inwoners en een kabelbaan.

Eenmaal in Spanje verwerkten we onze frustratie op een in de schaduw gelegen terras met een koel drankje waar de zeewind onze verhitte wangen al snel koelde. We dachten ergens voor Malaga een camping te vinden maar dat was een mis gedachte , de campings puilden uit en al met al vonden we vijftig kilometer voorbij Malaga een plekje op een enorm grote camping wat beslist niet onze voorkeur had maar we waren hongerig , moe en dorstig en namen genoegen met hetgeen werd geboden. Allereerst stilden we onze honger en dorst met frites en koel bier en ons zeurende geweten over deze ongezonde maaltijd met een salade. Het was er een drukte van je welste , de muziek schalden uit de boxen , de frieten en snacks vlogen ons links en rechts om de oren maar ze waren allemaal zo vreselijk aardig zodat we alles voor lief namen. Het was al donker toen we de tent opzette en alles klaar maakte voor een prettige goede nachtrust. Bij de sanitaire ruimten bleek er geen stroom te zijn maar ik besloot toch te douchen en spoelde al het zweet en zand van deze lange reisdag bij zacht dansend kaarslicht. Daarna keerden we terug naar het terras waar de stilte was wedergekeerd en waar we luisterend naar de nachtelijke geluiden en in de koelte van de avond nog een wijntje dronken.

Liefs Rita