Vlucht Istanbul
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
11 Oktober 2011 | Turkije, Istanbul
22-09-2011
Lieve allemaal,
Na een onrustige nacht rolde ik om 4 uur mijn bed uit om rustig te kunnen vertrekken.Om 6 uur stapte ik na alle ochtend rituelen, de nodige koffie en laatste bagage check in de auto waarmee Ernst mij naar Schiphol bracht.Gelukkig zat alles mee en arriveerden we om 8 uur op Schiphol.Nadat we de auto hadden geparkeerd en voor mijn gevoel nog ontzettend ver moesten lopen was ik toch als eerste van de groep aan de incheck balie waar we elkaar om 9 uur zouden ontmoeten om te beginnen aan ons gezamenlijk avontuur.
Wederom koffie gedronken met Ernst en Ton die inmiddels ook was gearriveerd.Om negen uur was het toch echt tijd om afscheid te nemen van Ernst.
Ton en ik sloten ons aan bij de groep waar zich op de valreep daags voor ons vertrek ook nog een echtpaar had aangesloten. Dus waren we nu in totaal met zeven personen in plaats van vijf.
De vlucht met Turkish Airlines verliep voorspoedig en we landde exact op de volgens het ticket aangegeven tijd in Istanbul.In de aankomst hal was het een enorme drukte van mensen die hun diensten aanboden aan de toeristen.
In alle drukte van geld pinnen en onwennig in de grote mensen massa, mistte we ineens Nicole.We spraken af dat enkele bij de bagage bleven en de anderen gingen zoeken.Maar waar begin je ? Ineens werd Sedat's aandacht getrokken door een zwaaiende persoon achter het glas buiten de aankomst hal.Ze kon niet meer terug naar binnen. In hun onwetendheid waren inmiddels twee zoekers ook naar buiten gelopen. Dit was het begin van alle chaos die niet meer valt na te vertellen, maar het komt er op neer dat we net zolang bezig zijn geweest om van Istanbul met de metro naar het busstation te komen dan van Amsterdam naar Istanbul.
Toen we eenmaal weer herenigd waren en de roltrap naar boven namen met onze bagage zag ik voor mijn neus in slow motion een vrouw rollend als een speelbal naar beneden komen , gevolgd door enkele koffers van mijn mede reisgenoten. Gelukkig werd de roltrap snel stop gezet door een alerte jongeman.
De eerste dagen hebben we ons nog regelmatig af gevraagd hoe het met deze vrouw zou zijn, maar dat zullen we nooit weten.
We vervolgden de reis met de bus van Istanbul naar Edirne waar we onze intrek namen in een sober hotel en een kamer die uitzicht bood op een atletiekbaan met z'n drieën deelden.
Om 23 uur legde ik mijn moede hoofd te rustte en sliep een droomloze slaap.
Liefs Rita.
Lieve allemaal,
Na een onrustige nacht rolde ik om 4 uur mijn bed uit om rustig te kunnen vertrekken.Om 6 uur stapte ik na alle ochtend rituelen, de nodige koffie en laatste bagage check in de auto waarmee Ernst mij naar Schiphol bracht.Gelukkig zat alles mee en arriveerden we om 8 uur op Schiphol.Nadat we de auto hadden geparkeerd en voor mijn gevoel nog ontzettend ver moesten lopen was ik toch als eerste van de groep aan de incheck balie waar we elkaar om 9 uur zouden ontmoeten om te beginnen aan ons gezamenlijk avontuur.
Wederom koffie gedronken met Ernst en Ton die inmiddels ook was gearriveerd.Om negen uur was het toch echt tijd om afscheid te nemen van Ernst.
Ton en ik sloten ons aan bij de groep waar zich op de valreep daags voor ons vertrek ook nog een echtpaar had aangesloten. Dus waren we nu in totaal met zeven personen in plaats van vijf.
De vlucht met Turkish Airlines verliep voorspoedig en we landde exact op de volgens het ticket aangegeven tijd in Istanbul.In de aankomst hal was het een enorme drukte van mensen die hun diensten aanboden aan de toeristen.
In alle drukte van geld pinnen en onwennig in de grote mensen massa, mistte we ineens Nicole.We spraken af dat enkele bij de bagage bleven en de anderen gingen zoeken.Maar waar begin je ? Ineens werd Sedat's aandacht getrokken door een zwaaiende persoon achter het glas buiten de aankomst hal.Ze kon niet meer terug naar binnen. In hun onwetendheid waren inmiddels twee zoekers ook naar buiten gelopen. Dit was het begin van alle chaos die niet meer valt na te vertellen, maar het komt er op neer dat we net zolang bezig zijn geweest om van Istanbul met de metro naar het busstation te komen dan van Amsterdam naar Istanbul.
Toen we eenmaal weer herenigd waren en de roltrap naar boven namen met onze bagage zag ik voor mijn neus in slow motion een vrouw rollend als een speelbal naar beneden komen , gevolgd door enkele koffers van mijn mede reisgenoten. Gelukkig werd de roltrap snel stop gezet door een alerte jongeman.
De eerste dagen hebben we ons nog regelmatig af gevraagd hoe het met deze vrouw zou zijn, maar dat zullen we nooit weten.
We vervolgden de reis met de bus van Istanbul naar Edirne waar we onze intrek namen in een sober hotel en een kamer die uitzicht bood op een atletiekbaan met z'n drieën deelden.
Om 23 uur legde ik mijn moede hoofd te rustte en sliep een droomloze slaap.
Liefs Rita.
-
11 Oktober 2011 - 18:03
MARLICE:
LIEVE RITA.
WIE VEEL REIST,KAN VEEL VERHALEN.
"NEVER FORGET YOUR DREAMS! " HE SAID!!!!
BEN BENIEUWD NAAR JE SUFIPAD...HET MOET MAGNIFIEK ZIJN...HET AVONTUUR LOKT,KEER OP KEER.
GROETJES MARLICE VAN DER MEER -
12 Oktober 2011 - 09:13
Petra En Ben Venlo:
Hoi Rita en reisgenoten,
Goed dat je reisverhalen weer begonnen zijn.
Geniet van de droom die hopenlijk helemaal verwezenlijkt kan worden.
Wij volgen je op de voet.
Succes met alles
groetjes Petra en Ben
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
