Verdwaald

29-09-2011


Lieve allemaal,


Goed uitgerust begon ik vandaag aan mijn tocht door een vrij heuvelachtig landschap.Niets aan de hand, heerlijk zonnetje, lekker windje.Alles ging als vanzelf.We pauzeerden, dronken thee, kregen een stempel en ik genoot.

Totdat mijn blik getroffen werd door prachtig gebonden pepers die hingen te drogen in de zon, bij een armzalige boerderij met één koe. Deze werd bewaakt door twee zéér agressieve honden, die wel aan een ketting lagen maar vrij veel loop ruimte hadden.

Omdat ik graag een foto wilde maken vroeg ik aan de boer die op het erf liep of ik dichterbij mocht komen.Dat mocht, terwijl de man de honden in toom hield nam ik enkele foto's.Al snel kwam zijn vrouw naar buiten die het waarschijnlijk wel leuk vond om ons te zien en ook zij wilde graag gefotografeerd worden.Na hen met handen en voeten te hebben bedankt, gebaarde zij dat ik moest wachten en bracht ons toen twee dikke meloenen en een zak rode paprika's.Enig zins in verlegenheid gebracht aanvaardde ik haar geschenk.

De buit werd verdeeld onder het sterke geslacht, want lopen met enorme watermeloenen in je rugzak werkt niet echt.

Buiten het dorp besloten we een watermeloen te nuttigen bij een leegstaand schooltje waarvan het terrein ommuurd was.Ineens zag ik dat er achter het schoolgebouw enkele mensen bivakkeerden.Een klein jongetje kwam eens kijken naar ons meloen etende mensen, natuurlijk at hij mee zoals later ook zijn grotere broer.

Eenmaal weer op pad achtervolgde de ogen van dit kansarme jongetje mij en wellicht ook van de anderen uit de groep want het liep mis.Gigantisch mis,we verdwaalden, bleven rond lopen probeerden dan dit en dan dat pad.Ongelooflijk! Iedereen verlangde op een gegeven moment naar een bad en een bed.Toen we ook nog telefonisch werden uitgenodigd door de burgemeester van Vize voor de thee 's middags om 17.00 uur en 's avonds een diner brak er een kleine oorlog uit.Geen mens trok er aan, iedereen verlangde naar zijn rust.

Meegaand als we tot dusver waren, besloten we te stoppen met zoeken en zijn verder over de grote weg naar Vize gelopen waar we door de loco burgemeester werden opgewacht met bloemen.Weer dronken we thee in een park en werd er druk gefotografeerd.

In stilte bad ik dat het niet al te lang zou duren want ik had het koud, nu de zon eenmaal weg was koelde het enorm af. Er was een spreker die ons kleine geschenken aanbood, een en ander ging nogal officieel.

De hotel eigenaar kreeg onze bos bloemen en was daar zeer verguld mee, hij glom van trots en zette ze bij de receptie zodat een ieder er van kon genieten.

's Avonds werd er weer voor vervoer gezorgd door de gemeente en we werden heel hartelijk verwelkomd door de loco burgemeester die de honneurs waar nam voor de burgemeester die zich liet verontschuldigen daar hij onverwacht bij zijn zieke vader was geroepen.

We genoten van een stevig maal dat opgeluisterd werd met melancholische viool muziek en prachtige Turkse liederen. Dit alles werd ten gehore gebracht door de muziek leraar die vol overgave speelde en zong en een enorme bij val kreeg naarmate de raki vloeide.


Liefs Rita.