Maxima
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
28 Oktober 2011 | Turkije, Kavacık
30-09-2011
Lieve allemaal,
Om ons enkele bezienswaardigheden te kunnen laten zien van de stad Vize werden we al vroeg opgehaald door een busje en begeleid door enkele gemeente ambtenaren.
We bezochten een moskee die afwisselend door de eeuwen heen dienst deed als kerk en dan weer als moskee.Hij was gelegen op het hoogste punt evenals de ruïne waar eens Karel de Vijfde verbleef die er een schitterend uitzicht had over de stad Vize, die deze ochtend door de zon in een gouden gloed werd gezet.
Ton, koorlid van een Russisch koor zong beslist niet onverdienstelijk een lied in het Romeins theater.Hij kreeg dan ook een warm applaus.
Het zou warm worden die dag en we hadden nog een tocht van 30 km voor de boeg.Eenmaal terug bij het hotel werd er nog snel water ingekocht voor onderweg.
Vanwege zijn naamdag trakteerde Sedat in een klein dorp op ijs, wat overigens heerlijk smaakte.Door alle belangstelling die we kregen had ik al een paar keer uit geroepen dat ik me net Maxima voelde, dus kregen we heel toepasselijk, Maxima ijs.
In werkelijk elk dorp liep men uit om ons te zien, vooral de jeugd liep vaak een stuk mee en bestookten ons met vragen.Toen we een school passeerden hingen de kinderen uit de ramen te joelen en te zwaaien.
Het theehuis in Cakilli was gesloten dus picknickten wij op het terras onder een van de oudste platanen van Turkije, 813 jaar oud.Sedat vertelde echter dat hij al jaren zo te boek stond, hij blijft 813 jaar oud.
We dronken thee op het gemeente huis met een niet al te welwillende burgemeester, het was ongelooflijk saai en iedereen zat met kleine oogjes en had liever een tukje gedaan.
We liepen verder over heuvels en door dalen over zandpaden die afgewisseld werden door moeilijk begaanbare, bezaaid met stenen.Het werd die dag 34 graden.
Een meter lange slang met de dikte van een doorsnee tuinslang, glipte voor onze voeten weg het gras in.
Nadat we nog een beek overgestoken waren en een kleine heuvel opgeklommen, lag daar eindelijk in de verte de stad Saray.
Het liep al tegen zevenen.De avonden vielen snel in het werd klam en we huiverden dan ook in onze hemdjes.Om half acht was het donker en koud.
We liepen over een braak liggend terrein waar een dood zwijn lag met doorgesneden keel, een nogal choquerende aanblik.
Het was nog een heel eind naar het centrum.Zoals zovelen steden had ook deze stad desolate voorsteden met enorme woonkazernes zonder groen voorzieningen en de nodige vernielingen, waarschijnlijk aangebracht door jeugdige vandalen.Men zag aan de bewoners dat het leven er beslist niet gemakkelijk was.
Aan de rand van het centrum was een bont gezelschap feestvierders aan het dansen op de maat van opzwepende muziek, het bleken zigeuners te zijn.
Voordat we naar het hotel gingen nuttigden we ons avondmaal en dronken daarbij overheerlijke zelfgemaakte romige ayran.
Liefs Rita.
Lieve allemaal,
Om ons enkele bezienswaardigheden te kunnen laten zien van de stad Vize werden we al vroeg opgehaald door een busje en begeleid door enkele gemeente ambtenaren.
We bezochten een moskee die afwisselend door de eeuwen heen dienst deed als kerk en dan weer als moskee.Hij was gelegen op het hoogste punt evenals de ruïne waar eens Karel de Vijfde verbleef die er een schitterend uitzicht had over de stad Vize, die deze ochtend door de zon in een gouden gloed werd gezet.
Ton, koorlid van een Russisch koor zong beslist niet onverdienstelijk een lied in het Romeins theater.Hij kreeg dan ook een warm applaus.
Het zou warm worden die dag en we hadden nog een tocht van 30 km voor de boeg.Eenmaal terug bij het hotel werd er nog snel water ingekocht voor onderweg.
Vanwege zijn naamdag trakteerde Sedat in een klein dorp op ijs, wat overigens heerlijk smaakte.Door alle belangstelling die we kregen had ik al een paar keer uit geroepen dat ik me net Maxima voelde, dus kregen we heel toepasselijk, Maxima ijs.
In werkelijk elk dorp liep men uit om ons te zien, vooral de jeugd liep vaak een stuk mee en bestookten ons met vragen.Toen we een school passeerden hingen de kinderen uit de ramen te joelen en te zwaaien.
Het theehuis in Cakilli was gesloten dus picknickten wij op het terras onder een van de oudste platanen van Turkije, 813 jaar oud.Sedat vertelde echter dat hij al jaren zo te boek stond, hij blijft 813 jaar oud.
We dronken thee op het gemeente huis met een niet al te welwillende burgemeester, het was ongelooflijk saai en iedereen zat met kleine oogjes en had liever een tukje gedaan.
We liepen verder over heuvels en door dalen over zandpaden die afgewisseld werden door moeilijk begaanbare, bezaaid met stenen.Het werd die dag 34 graden.
Een meter lange slang met de dikte van een doorsnee tuinslang, glipte voor onze voeten weg het gras in.
Nadat we nog een beek overgestoken waren en een kleine heuvel opgeklommen, lag daar eindelijk in de verte de stad Saray.
Het liep al tegen zevenen.De avonden vielen snel in het werd klam en we huiverden dan ook in onze hemdjes.Om half acht was het donker en koud.
We liepen over een braak liggend terrein waar een dood zwijn lag met doorgesneden keel, een nogal choquerende aanblik.
Het was nog een heel eind naar het centrum.Zoals zovelen steden had ook deze stad desolate voorsteden met enorme woonkazernes zonder groen voorzieningen en de nodige vernielingen, waarschijnlijk aangebracht door jeugdige vandalen.Men zag aan de bewoners dat het leven er beslist niet gemakkelijk was.
Aan de rand van het centrum was een bont gezelschap feestvierders aan het dansen op de maat van opzwepende muziek, het bleken zigeuners te zijn.
Voordat we naar het hotel gingen nuttigden we ons avondmaal en dronken daarbij overheerlijke zelfgemaakte romige ayran.
Liefs Rita.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
