Vrouwen reizen anders......

Málaga 16 – 03 – 2016


Lieve allemaal ,

José en ik hadden afgesproken elkaar op de luchthaven te ontmoeten , aldus geschiedde......

Exact op de afgesproken plaats en tijd namen we de draad op en kletsten honderd uit. Bij de pas en ticket controle wapperde José triomfantelijk met de boekingsbevestiging in plaats van haar ticket en toen de vrouw concludeerde dat het niet haar ticket was kleurde José alle denkbare kleuren van wit tot diep rood want ze had werkelijk geen ticket uitgeprint doch enkel de boekingsbevestiging . Daar ik de boel geregeld had en haar alles had doorgestuurd maar ondanks dat toch alles dubbel had uitgeprint bood uitkomst en reikte haar het ticket aan….


Omdat we deze dagen enkel met handbagage reisden opperde ik om tenminste een luchtje te kopen voor deze tien daagse trip. Druk doende in de ban van de geuren roken en snoven we maar roken door al die wee zoete geuren de geur niet meer en vergaten de tijd , pas toen een stem de reizigers voor de vlucht naar Malaga maande dat zij zich naar de Gate moesten begeven keerden wij terug in het heden en renden naar de desbetreffende Gate waar we hijgend en met bonkend hart nogmaals een pas en ticket controle passeerden waarna we vervolgens nog zeker vijftien minuten buiten in een ijzig koude wind stonden te wachten voordat wij het vliegtuig in mochten.

Na een prima vlucht namen wij op de luchthaven van Málaga voor het luttele bedrag van drie euro de bus naar het centrum waar we op advies van de buschauffeur uitstapten om op zoek te gaan naar het door mij geboekte hostel dat na enig speurwerk van de aardbodem scheen te zijn verdwenen.. Warm en dorstig liet ik mij op een stoel van een terras ploffen en bestelde twee bier waarop José haar wenkbrauwen optrok en zich afvroeg waar ik dacht te gaan slapen waarop ik antwoordde dat de kamers niet weg liepen en alles altijd goed kwam.

We zakten onderuit sloten de ogen en genoten van een stralend zonnetje op een Spaans terras en kwamen pas in actie toen de zon reeds in zee zakte. We huiverden in de vroege avond kilte schoten de fleece jacks weer aan en stapten dapper door maar konden de straat echter niet vinden. Er was geen stadsplan niets en toen we een politie bureau passeerden stapte ik naar binnen met de vraag of ze voor ons op de computer konden kijken waar we naar toe moesten. Een vriendelijke agent concludeerde na enig computer speurwerk dat het nog zeker een halfuur lopen was we bestelden een taxi en weldra genoten wij van een warme douche en een heerlijke kamer.

De avond brachten we door in een knots gezellig typisch Spaans restaurant waar we uiterst vriendelijk werden bejegend door de Spaanse gasten en het personeel we aten er de heerlijkst geserveerde Rosada vis ooit met frisse salades en rijst , de koele witte wijn verspreidde een aangename warmte door mijn lichaam en eenmaal weer terug lopend naar het hostel zag ik dat een zacht zilveren sikkel waakte over de nimmer slapende stad.

Liefs Rita