Laatste wandeldag
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
09 April 2016 | Spanje, Canillas de Albaida
Canillas de Albaida 25 - 03 - 2016
Lieve allemaal ,
We werden gedropt door de hoteleigenaar en begonnen aan een tocht van 1100 meter klimwerk en een 20 km lange wandeling . We volgden onze weg door het ruige gebied en zochten soms met handen en voeten naar enig houvast maar na wat klim en klauterwerk van steen na steen werden we verrast door een prachtig breed pad dat wij lange tijd volgden en relaxt genoten van de imponerende bergketens en valleien met de prachtigste kleurschakeringen waarvan de toppen de natuurlijke grens vormden tussen de provincies Malaga en Granada.
Ik overpeinsde dat ik door het gebied liep waar in de 19e eeuw de bewoners door armoede gedreven de bergen introkken en leefden als stuikrovers en smokkelaars , de welbekende Bandoleros´ We maakten een praatje met een tegemoet komende ruiter die onderweg was naar Granada.
Na een korte stop daalden wij aan de andere kant van de berg af we volgden lange tijd een niet meer dan twee voeten breed pad dat tegen de bergwand lag aangeplakt met soms loodrechte afgronden waarbij ik af en toe wel even dapper moest slikken en niet al te veel bij na moest denken , de rollende stenen vielen diep , te diep …..
Eindelijk werd het pad wat breder , de omgeving weer groener ik keek op naar de arrogante stenen reus en knipoogde naar hem want ik had hem een steen ontfutseld en droeg deze mee in mijn rugzak. We pauzeerden op een open vlakte maar veel honger had ik niet dus at ik wat fruit vleide me neer op mijn open gespreide regenjack en genoot even van mijn welverdiende rust.
We traden in de voetsporen van de Moren die hier in een tijd van grote economische en culturele bloei hun sporen achter lieten . De terrassen tegen de ruige bergen met hun diepe dalen vormden lange schaduwen in de avondzon en gaven het landschap een betoverende aanblik...
Die avond evalueerden wij de week die vele nieuwe perspectieven had opgeleverd en sloten onze laatste avond samen af met de heerlijkste vers bereidde tapas ooit waarbij een verrukkelijke koele streekwijn werd geserveerd.
En toen om een uur ’s nachts begeleid door de plaatselijke harmonie vanaf het kerkplein zingende vrouwen vertrokken wiens gezang de nauwe straten en stegen vulden en weerkaatsten tegen de bergen zag ik dat de laatste flikkering van een fakkel bedolven werd in het zachte schijnsel van de maan.
Liefs Rita
Lieve allemaal ,
We werden gedropt door de hoteleigenaar en begonnen aan een tocht van 1100 meter klimwerk en een 20 km lange wandeling . We volgden onze weg door het ruige gebied en zochten soms met handen en voeten naar enig houvast maar na wat klim en klauterwerk van steen na steen werden we verrast door een prachtig breed pad dat wij lange tijd volgden en relaxt genoten van de imponerende bergketens en valleien met de prachtigste kleurschakeringen waarvan de toppen de natuurlijke grens vormden tussen de provincies Malaga en Granada.
Ik overpeinsde dat ik door het gebied liep waar in de 19e eeuw de bewoners door armoede gedreven de bergen introkken en leefden als stuikrovers en smokkelaars , de welbekende Bandoleros´ We maakten een praatje met een tegemoet komende ruiter die onderweg was naar Granada.
Na een korte stop daalden wij aan de andere kant van de berg af we volgden lange tijd een niet meer dan twee voeten breed pad dat tegen de bergwand lag aangeplakt met soms loodrechte afgronden waarbij ik af en toe wel even dapper moest slikken en niet al te veel bij na moest denken , de rollende stenen vielen diep , te diep …..
Eindelijk werd het pad wat breder , de omgeving weer groener ik keek op naar de arrogante stenen reus en knipoogde naar hem want ik had hem een steen ontfutseld en droeg deze mee in mijn rugzak. We pauzeerden op een open vlakte maar veel honger had ik niet dus at ik wat fruit vleide me neer op mijn open gespreide regenjack en genoot even van mijn welverdiende rust.
We traden in de voetsporen van de Moren die hier in een tijd van grote economische en culturele bloei hun sporen achter lieten . De terrassen tegen de ruige bergen met hun diepe dalen vormden lange schaduwen in de avondzon en gaven het landschap een betoverende aanblik...
Die avond evalueerden wij de week die vele nieuwe perspectieven had opgeleverd en sloten onze laatste avond samen af met de heerlijkste vers bereidde tapas ooit waarbij een verrukkelijke koele streekwijn werd geserveerd.
En toen om een uur ’s nachts begeleid door de plaatselijke harmonie vanaf het kerkplein zingende vrouwen vertrokken wiens gezang de nauwe straten en stegen vulden en weerkaatsten tegen de bergen zag ik dat de laatste flikkering van een fakkel bedolven werd in het zachte schijnsel van de maan.
Liefs Rita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
