Un camino de arte

Canillas de Albaida 23 – 03 – 2016

Lieve allemaal ,

De woensdag die gepland stond als rustdag en waar ik overigens in eerste instantie niet heel erg blij van werd strekte zich voor mij uit als een maagdelijk wit onbeschreven veld waarin ik wat langer de tijd nam voor mijn ontbijt en na het derde kopje koffie uiteindelijk besloot om naar Competa te wandelen voor de achtste editie van de Artwalk waaraan zo’n dertig kunstenaars deelnamen.

Via een korte steile klim voerde een weg buiten Cannillas de Albaida naar het wandelpad dat naar Competa leidde ik volgde de route en keek uit op een landschap aan de voet van de bergen dat gekenmerkt werd door de olijf en fruitbomen en de vele wijngaarden , een boer bewerkte op traditionele wijze zijn akker en sloeg zijn houweel bijna ritmisch met vaste hand in de woeste aarde , een paard deed zich tegoed aan het malse gras en talrijke bloemen markeerden het pad het was er vredig en stil dus besloot ik om neer te strijken op een dikke steen en genoot enkel van het zijn …

Het pittoreske dorp met zijn nauwe slingerende straatjes en witgekalkte huizen en een mooie dorpskerk lag aan de Ruta del Sol y Vino (wijnroute ) Na een kop koffie in het zonnetje op het terras begon ik aan mijn Artwalk en volgde de aanwijzingen op mijn plattegrond die via achttien locaties in het fraaie bergdorp Cómpeta voerde langs de werken van 28 participerende kunstenaars. Er waren kunstwerken in allerlei vormen : schilderijen, tekeningen, keramiek, textiel, beeldhouwwerken in brons, metaal en hout, sieraden en nog veel meer.

Een bijzonder leuke bijkomstigheid was dat men een kijkje kon nemen in de oude Moorse huizen met hun bogen en nissen en rijk gedecoreerde binnenmuren met rechte banden onderbroken door veelhoeken en sterren dan weer gebogen lijnen met gestileerde bloem of plant motieven zoals druivenranken of palmbladeren.

Rond het middaguur liet ik mij verleiden door een stuk notentaart zo smeuïg en verrukkelijk maar zo machtig dat ik mijn lunch oversloeg en vreesde mijn avondmaal ook.

Ik liep de hele route en belandde op een terras waar ik een groot glas bier dronk en proostte met de net gearriveerde wandelmaatjes die eveneens de route nog wilde gaan lopen.

Eenmaal op mijn kamer voelde ik een enorme loomheid over mij komen wat ik weet aan de slapeloze nacht ik hees me snel in luchtigere kleding en vleide mij neer op een ligbed op het plat dak waar ik heerlijk soezerig genoot van de late middagzon stralen.

Later constateerde ik dat ik bijna door mijn watervoorraad heen was nam een snelle douche , want de enigste dorpswinkel sloot om zeven uur en zo belandde ik met mijn vijf liter kan in de plaatselijke kroeg annex restaurant waar ik een eenvoudig maal wilde nuttigen en waar voor en na alle groepsleden binnendruppelden er werden tafels bij elkaar geschoven , gepraat en gelachen.

Er stak een enorme koude wind de kop op en ik sjouwde mijn vijf liter kan de heuvel op naar het hotel en huiverde in mijn fleece jack , de wind rammelde aan de houten luiken , de ruiten trilden in hun sponningen , er was geen internet verbinding , het licht en de verwarming vielen uit op mijn kamer en ik hield mij nauwelijks staande op het plat dak waar ik het spektakel wilde aanschouwen , waar het duister de tinten liet samen vloeien en een volle maan verrees boven de bergen.

Liefs Rita