Santander

Santander 31 – 08 – 2016

Lieve allemaal ,

Na een prima vlucht vanaf Weeze landde ik rond het middaguur zonder retour ticket en alle tijd van de wereld in de prachtige Spaanse havenstad Santander waar ik werd verwelkomd door een enorme hitte die als een zware deken over mijn heen viel. De luchthaven was niet al te groot en overzichtelijk en al snel stapte ik in de bus die mij voor een luttel bedrag naar het centrum van Santander bracht waar ik in de buurt van het busstation via booking.com voor twee nachten een kamer had geboekt in een klein pension genaamd Angelina. Het bleek een gouden greep ik had niet centraler kunnen zitten en de kamer was redelijk koel en fris. Ik plofte op bed at mijn laatste Hollandse bruine boterham met roomboter en geitenkaas en dronk daarbij een flesje water. Al snel werd ik onrustig en ging naar buiten waar ik door de gezellige drukke zonovergoten straten op zoek ging naar de in de 12e eeuw gebouwde kathedraal.

Mijn eerste indruk van Santander was die van een tijdloze, statige, elegante en sobere stad, die leek vast te zitten in een ander tijdperk met haar ontelbare architectonische schatten. Helaas werd een groot deel van de oude stad in 1941 verwoest door een brand. Vandaag de dag zijn alle straten en pleinen van de oude stad volledig gerestaureerd en vormen een harmonieus geheel waardoor Santander een chique, kosmopolitische, moderne en “smart city” is geworden.

Na niet al teveel speurwerk vond ik de kathedraal , een historisch monumentaal complex bestaande uit twee overlappende constructies van gotische stijl dat het graf van Menéndez Pelayo bewaarde en werd gebouwd tussen het einde van de 12e en de 14e eeuw op de top van de voormalige Santander Abbey .

Ik liep en liep maar werd door de enorme hitte naar zee getrokken en besloot ter plekke door te lopen naar het schiereiland dat verder was dan ik had gedacht maar waar ik werd verrast door het stralend gelegen Palacio de la Magdalena dat omringd werd door heerlijk geurende pijnboom bossen , een zachte zeebries verlichtte mijn tred en ik liep moeiteloos vijftien km op mijn teenslippers. Het water kleurde blauw en enkel de zeilbootjes schitterden wit in het felle licht. Het groene eiland bood een oase aan rust het op een afstand majestueuze paleis viel eenmaal dichterbij tegen maar ik zwierf rond over de schaduwrijke paden genoot van de rust zeeg neer op een rotsblok met uitzicht op zee waar zeehonden op de nog verder in zee gelegen rotsen lagen te zonnebaden en af en toe een koele duik namen.

Tegen de avond liep ik samen met de Santanders de zwoele zomeravond in , we slenterden door de aan de boulevard gelegen prachtige parken waar kinderen speelden , bejaarden dommelden op bankjes , paartjes innig omstrengeld lagen in het koele gras , waar ik mijn honger stilde en dorst laafde op een terras met uitzicht op zee en uiteindelijk door mijn nieuwsgierigheid gedreven tussen een in een kring gezeten breiende vrouwen belandde die mij uitnodigde om plaats te nemen nadat ik gevraagd had wat de ceremonie inhield. Zij legde uit dat zij breiden voor de minderbedeelden onder ons en dat zij tijdens de zomer maanden wekelijks bij elkaar zaten maar dat zij niet zoals een vrouwenkrans betaamt kletsend de avond doorbrachten maar dat er een schrijver werd uitgenodigd die voorlas uit literair werk. Nadat ik een tijdje had gerust en geluisterd naar de niet onverdienstelijke warme stem van de schrijver maar jammer genoeg niet kon volgen wat hij vertelde dankte ik hen wenste hen veel succes met dit geweldig initiatief en nam hartelijk afscheid.

Mijn eerste reisdag zat erop en nadat ik in een supermarkt wat fruit , yoghurt en water had gekocht kwam ik tegen tienen op mijn kamer waar ik na een verkwikkende douche al rond elf uur in een diepe slaap viel onder een donkere hemel waaraan een afnemende maan zich flauw spiegelde in de golven van een donkere deinende zee.

Liefs Rita.