Ontwaken
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
04 December 2016 | Spanje, Santiago de Compostela
Santiago de Compostella 01 – 10 – 2016
Lieve allemaal ,
Klokslag zes uur werd ik gewekt door de Portugese , na alle ochtendrituelen en een gezamenlijk sober ontbijt in de keuken van de herberg nam ik afscheid van Antje en Pauline en ging op pad. Het kostte mij een twintigtal minuten voordat ik in het dorp San Anton aankwam waar ik de route weer oppikte.
Na enige tijd kwam ik in een prachtig bos. Het was nog stil op dit vroege uur waar ochtendschemer en nevel nog tussen de takken hing , mijn voetstappen werden gedempt in het zachte zand , duizenden dauwdruppels kleefden aan het fluweelzachte groene mos dat boomstammen en takken bekleedde. Aan de bosrand viel een koperen gloed over de velden en de eerste warme zonnestralen verdreven de nevel , een voile gordijn steeg op en de laatste flarden dreven boven goud gele akkers , de rode daken van de huizen werden langzaam zichtbaar , ik bleef staan ….. de dag ontwaakte haar schoonheid roerde mijn hart.
Ik ontwaarde in de verte een beboste heuvel waar zo bleek later de luchthaven Lavacolla van Santiago achter lag en ik liep een tijdje evenwijdig met de landingsbaan. Ik kwam bij het dorp Amonal stak de Rio Amonal over en liep vervolgens door een feeërieke holle weg heuvelopwaarts die overging in een kleine weg en na het geurende eucalyptusbos stond ik plotseling voor de kruising Cruce de Castrofeite en vanuit daar liep ik lange tijd langs het hek van het vliegveld waar vliegtuigen angstaanjagend laag af en aan over mijn hoofd scheerden.
Van het dorp San Paio naar de beek bij Lavacolla waar vroeger de pelgrims zich wasten , via het dorp Villamaior omhoog de laatste klim naar de Monte Gozo vanwaar men de kathedraal van Santiago de Compostella reeds zag liggen maar nog minstens een uur moest gaan en waar vroeger de pelgrims schreeuwden in vervoering bij het zien van het einddoel van hun bestemming , werd er nu druk gefotografeerd en naar huis gebeld ….
Rond twee uur liep ik na de laatste tweeëntwintig kilometer te hebben afgelegd door de pelgrimspoort waar ik werd verwelkomd door opzwepende Galicische doedelzak muziek en een stralende zon ….
Ik ontmoette de Deen , het Deens paartje , Marianne , een vrouw uit Las Vegas , de mannen uit Drenthe ik dronk er wijn op een zonovergoten terras , stond een uur in de rij voor mijn credencial , groette velen die ik kende van gezicht en met mij deze weg liepen , ik bezocht nu ik er toch was het graf van Jacobus dat ik de eerste keer had verzuimd , dwaalde door de oude straten en stegen en was gelukkig ….
Hoe wonderlijk viel mijn aankomst samen met nieuwe maan en in mijn dromen gleed ik mee in de deining van het eeuwig stromend water …..
Liefs Rita
Lieve allemaal ,
Klokslag zes uur werd ik gewekt door de Portugese , na alle ochtendrituelen en een gezamenlijk sober ontbijt in de keuken van de herberg nam ik afscheid van Antje en Pauline en ging op pad. Het kostte mij een twintigtal minuten voordat ik in het dorp San Anton aankwam waar ik de route weer oppikte.
Na enige tijd kwam ik in een prachtig bos. Het was nog stil op dit vroege uur waar ochtendschemer en nevel nog tussen de takken hing , mijn voetstappen werden gedempt in het zachte zand , duizenden dauwdruppels kleefden aan het fluweelzachte groene mos dat boomstammen en takken bekleedde. Aan de bosrand viel een koperen gloed over de velden en de eerste warme zonnestralen verdreven de nevel , een voile gordijn steeg op en de laatste flarden dreven boven goud gele akkers , de rode daken van de huizen werden langzaam zichtbaar , ik bleef staan ….. de dag ontwaakte haar schoonheid roerde mijn hart.
Ik ontwaarde in de verte een beboste heuvel waar zo bleek later de luchthaven Lavacolla van Santiago achter lag en ik liep een tijdje evenwijdig met de landingsbaan. Ik kwam bij het dorp Amonal stak de Rio Amonal over en liep vervolgens door een feeërieke holle weg heuvelopwaarts die overging in een kleine weg en na het geurende eucalyptusbos stond ik plotseling voor de kruising Cruce de Castrofeite en vanuit daar liep ik lange tijd langs het hek van het vliegveld waar vliegtuigen angstaanjagend laag af en aan over mijn hoofd scheerden.
Van het dorp San Paio naar de beek bij Lavacolla waar vroeger de pelgrims zich wasten , via het dorp Villamaior omhoog de laatste klim naar de Monte Gozo vanwaar men de kathedraal van Santiago de Compostella reeds zag liggen maar nog minstens een uur moest gaan en waar vroeger de pelgrims schreeuwden in vervoering bij het zien van het einddoel van hun bestemming , werd er nu druk gefotografeerd en naar huis gebeld ….
Rond twee uur liep ik na de laatste tweeëntwintig kilometer te hebben afgelegd door de pelgrimspoort waar ik werd verwelkomd door opzwepende Galicische doedelzak muziek en een stralende zon ….
Ik ontmoette de Deen , het Deens paartje , Marianne , een vrouw uit Las Vegas , de mannen uit Drenthe ik dronk er wijn op een zonovergoten terras , stond een uur in de rij voor mijn credencial , groette velen die ik kende van gezicht en met mij deze weg liepen , ik bezocht nu ik er toch was het graf van Jacobus dat ik de eerste keer had verzuimd , dwaalde door de oude straten en stegen en was gelukkig ….
Hoe wonderlijk viel mijn aankomst samen met nieuwe maan en in mijn dromen gleed ik mee in de deining van het eeuwig stromend water …..
Liefs Rita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
