Bergkammen en heuvels

Arzúa 29 – 09 – 2016

Lieve allemaal ,

Na een uur door het laagland van Galicië gelopen te hebben kwam ik in San Xulián waar ik enkele mooie hórreos bewonderde en een prachtig oud stenen kruis , vrijwel meteen passeerde ik Pallota met aan de rand een oude wasplaats en restanten van een oude molen. Ik liep door het glooiende boerenland met talrijke beekdalen en holle wegen, over loopplanken en oude bruggen stak ik de beken over. Ik liep door een prachtig eikenbos , vanaf Casanova voerde het oude pad omlaag langs bosjes en weiden naar het oude plaatsje Leboreiro met een graanschuur en een prachtig kerkje gotische stijl en waar de oude brug met spitsbogen herinnerde aan lang vervlogen tijden. Ik volgde mijn weg over steenslag , over een industrie terrein en liep door een bos steil omlaag in een gebied waar men vulkanisch materiaal gebruikte om de wegen te verharden en kwam langs vele lage muurtjes van modder en steen in het stadje Melide. Aan het einde van het ommuurde kerkhof waarop de doden niet in de grond maar in een nis van een muur werden geschoven die nadien werd dicht gemetseld voerde een corredoira omlaag naar de autoweg die ik overstak en liep via een asfaltweg naar het dorp Santa Maria waar weer vanaf een kerkhof een met zwarte steenslag bedekt voetpad verder voerde langs een wasplaats en geurende eucalyptusbosjes , over steenblokken en verharde paden , langs weiden naar het volgende beekdal vanwaar ik weer omhoog liep naar Peroxe waar ik mijn waterfles vulde aan de fontein met het opschrift Xakobeo 99.

Na zes en half uur was ik in Boente , ik liep en mijmerde , leefde in momenten knoopte de tijd aan elkaar. Voelde mij vrij als een land zonder grenzen , verslond heuvels met daarboven de lichte en donkere luchten , verorberde bergkammen dorpen en gehuchten , vrat geuren en kleuren , zocht en vond tussen de stenen mijzelf …..

In de avonden had ik regelmatig telefonisch contact met Camilla die door blessures wel een week achter liep op mij maar dapper haar weg vond tussen alle pijntjes en kwalen. Met de Deen ging het goed ik zag hem nog regelmatig en met de vrouw uit Californië hield ik gelijke tred , de drie vrouwen uit Las Vegas was ik uit het oog verloren wat jammer was , maar ik mistte Zuid Afrika zo vreselijk , ik mistte ze werkelijk en had ze al een berichtje gestuurd waarop ik geen reactie kreeg …..

Een afdaling naar het beekdal van de Rio Boente een tunnel , een brug , weer steil omhoog naar Castañeda dat op een heuvelrug lag , steil omhoog door een eucalyptusbos , een dal , weer een Rio , in Ribadiso weer steil omhoog en kwam na ruim negen uur en bijna dertig kilometer lopen in Arzúa waar mij een warm welkom wachtte …..

En die nacht tijdens een diepe slaap ontkiemde het sluimerende bij de kracht van een bijna nieuwe maan ……

Liefs Rita