Stille stilte
Door: Rita
Blijf op de hoogte en volg Rita
30 Oktober 2016 | Spanje, Mansilla de las Mulas
Mansilla de las Mulas 12 – 09 – 2016
Lieve allemaal ,
Redelijk uitgerust werd ik wakker , mijn hak die ik die nacht hoog had gelegd door een kussen onder mijn matras te leggen en die ik rijkelijk had voorzien van antibiotica zalf was nog niet goed maar zag en voelde stukken beter…..
Ik volgde alleen mijn weg en liep in gedachten verzonken over langgerekte heuvels , langs akkers met vers omgeploegde rode geurende aarde , de eentonigheid van het landschap werd af en toe onderbroken door vochtige dalletjes met groepjes schaduwrijke populieren , her en der verspreid lagen verlaten boeren woningen en nadat ik een spoorweg over was gegaan kwam ik in een ondiep dal met steile wanden van de Arroyo de Valdearcos waaraan prachtige oude bomen groeiden. Daarna volgde er een smalle hoogvlakte met sterk geurende tijmstruikjes en soms een verdwaalde orchidee. Mezelf gelukkig prijzend met de hak sparende sandalen liep ik redelijk pijnvrij door deze bloed hete dag het dal in waar traag de Rio Esla stroomde.... waar ik rustte aan de waterkant , mijn brood at en waar ik even omringd werd door de stille stilte , het was slechts een moment een fluistering van een zachte melodie ….
In Reliegos kwam ik langs de ruïne van de uit adobe opgetrokken oude kerk en zwalkend langs eindeloze akkers bereikte ik eindelijk het vrijwel nog geheel met dikke imposante muren ommuurde Mansilla de las Mulas met de poort Arco de la Conception en nog twee goed bewaard gebleven verdedigingstorens uit de 11e eeuw.
De ondergaande zon legde een prachtige schittering op de oude ommuurde stad en bij het twinkelen van de eerste sterren viel ik in een diepe slaap .
Liefs Rita
Lieve allemaal ,
Redelijk uitgerust werd ik wakker , mijn hak die ik die nacht hoog had gelegd door een kussen onder mijn matras te leggen en die ik rijkelijk had voorzien van antibiotica zalf was nog niet goed maar zag en voelde stukken beter…..
Ik volgde alleen mijn weg en liep in gedachten verzonken over langgerekte heuvels , langs akkers met vers omgeploegde rode geurende aarde , de eentonigheid van het landschap werd af en toe onderbroken door vochtige dalletjes met groepjes schaduwrijke populieren , her en der verspreid lagen verlaten boeren woningen en nadat ik een spoorweg over was gegaan kwam ik in een ondiep dal met steile wanden van de Arroyo de Valdearcos waaraan prachtige oude bomen groeiden. Daarna volgde er een smalle hoogvlakte met sterk geurende tijmstruikjes en soms een verdwaalde orchidee. Mezelf gelukkig prijzend met de hak sparende sandalen liep ik redelijk pijnvrij door deze bloed hete dag het dal in waar traag de Rio Esla stroomde.... waar ik rustte aan de waterkant , mijn brood at en waar ik even omringd werd door de stille stilte , het was slechts een moment een fluistering van een zachte melodie ….
In Reliegos kwam ik langs de ruïne van de uit adobe opgetrokken oude kerk en zwalkend langs eindeloze akkers bereikte ik eindelijk het vrijwel nog geheel met dikke imposante muren ommuurde Mansilla de las Mulas met de poort Arco de la Conception en nog twee goed bewaard gebleven verdedigingstorens uit de 11e eeuw.
De ondergaande zon legde een prachtige schittering op de oude ommuurde stad en bij het twinkelen van de eerste sterren viel ik in een diepe slaap .
Liefs Rita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
