Moeraki Boulders

Dunedin 03 – 03 – 2019


Lieve allemaal ,

We hadden overnacht op een Doc camping met slechts één wc en één buitenkraan. en waar we bij aankomst de gevraagde vijf dollar in een gleuf lieten glijden als dank voor de sobere voorzieningen , verder was het terrein dat we deelden met een handvol mensen wild en ongerept.

Ik waste me dus ’s ochtends aan de enigste buiten kraan die de camping rijk was , plensde wat koud water in mijn gezicht , poetste mijn tanden en klaar. Het was erg fris en heerlijk tegelijk . We zetten het tafeltje en twee stoeltjes uit de wind achter de bus , aten brood , slobberden van de heerlijke hete koffie en lieten ons verwarmen door de vroege ochtendzon.

We reden aan de andere kant van de rivier terug naar Kurow waar we de afslag namen naar Oamaru . Het was een heerlijke dag en ik genoot van het landschap , de zon legde een zilveren schittering over het water , de okerkleurige bergen met velerlei groen schakeringen en hun ronde vrouwelijke vormen ontroerde mij , lila kleurige bloemen waarvan ik de naam schuldig moet blijven en de ons alom bekende boterbloemen sierden massaal de bermen.

In Moeraki aten we voor de lunch rijkelijk met spek en kaas gevulde scones die overheerlijk waren maar zo zwaar op de maag lagen dat ik vreesde mijn avondmaal te moeten overslaan…..
We maakten er een heerlijke strandwandeling en bewonderden er de Moeraki Boulders.

Deze bijzondere ronde zwerfkeien lagen over het strand verspreid.
De Maori geloofden dat dit voedselmanden en waterkruiken waren die door hun voorouders op hun reizen meegenomen werden in de kano. Ze sloegen overboord, spoelden aan op de kust en vervolgens versteenden ze .

De keien zijn echter meer dan 60 miljoen jaar geleden op de zeebodem ontstaan, toen kalkzouten zich geleidelijk ophoopten rond een harde kern.
Ze zitten in het zachte gesteente langs de waterlijn en doordat de golven hier tegenaan beuken komen ze tevoorschijn.
Sommige stenen zijn in diameter wel 3 à 4 meter groot.

Het water van de Grote Oceaan kleurde prachtig blauw en spuugde stralend witte schuimkoppen op het strand , we raapten parelmoer kleurige schelpjes en er speelden zo waar dolfijnen voor de kust , ik waande me in sprookjesland zo mooi en intens waren de kleuren.

We vervolgden onze weg richting Dunedin en streken uiteindelijk neer in Potobello , mijn huid voelde strak van de zon en de wind , voldaan reden we door het glooiende landschap met wuivende rietpluimen , cipressen en populieren , schapen en koeien , mooi land , eindeloos land …….

Liefs Rita