Krujë

Krujë 07 – 06 – 2014

Lieve allemaal ,


De lange klim vanuit Mangalem over de kasteelstraat naar de burcht van Berat was de moeite meer dan waard. Het was heet en de anders zo gezellig kletsende groep zwoegde zwijgend naar boven en regelmatig bleef er iemand stil staan om water te drinken. Zweetdruppels parelden op mijn voorhoofd het zout prikte in mijn ogen als er een druppel naar beneden gleed het was zo heet dat zelfs mijn zonnebril besloeg. Als bezoekers moesten wij een kleine entree betalen terwijl de poort open stond maar al snel bleek dat er nog enkele honderden mensen binnen de burcht woonden en dat voor hen de poort altijd open stond. We liepen door een sfeervolle wijk met nauwe straatjes , langs kerken , kapellen en oude huizen waarvan enkelen een bloempot in de vensterbank hadden staan en een ervan gevaarlijk op het randje balanceerde.


Het deed mij terug denken aan een tocht door Spanje toen er een naar beneden kwam en rakelings achter mij mijn rug strelend op de grond uiteen spatte. Toen ik het voorval aan Wicher Jan vertelde die met mij op liep zei deze heel fijntjes ; Heb je geluk gehad dat was omdat je mij eerst nog moest ontmoeten. Deze opmerking werd de verdere reis te pas en te onpas gebruikt want hij en ik hoorde bij het vijftal wat overal wat meer de tijd voor nam, tijdens een tocht liepen we wel door maar in een dusdanig tempo dat we ook nog konden genieten ons motto was ; Niet het doel maar de weg er naar toe is het doel.


De burcht was omringd met dikke muren en 24 torens. Sommige blokken steen in de lager gelegen delen stamden uit de 4de eeuw voor Christus. Het grootste gedeelte van de versterking dateerde uit de 14de eeuw. De uitzichten op het oude Berat waren spectaculair , de Ottomaanse huizen waren met gelden van Unesco opgeknapt. De oude burcht bood ooit onderdak aan 42 kerken. In een oud museum kerkje bewonderden we iconen van de meester Onufri die geschilderd waren op hout en metaal. We liepen en liepen mijn anderhalve liter water was op en ik keek uit naar de afdaling zodat ik iets te drinken kon kopen. Eenmaal beneden sloegen we grote hoeveelheden water in alvorens we onze reis met het busje voortzette naar Krujë..


Eenmaal in Krujë een aangenaam bergstadje wat terrasvormig tegen de rotsen lag aangebouwd , meldde ik mij af voor alle verdere rondleidingen o.a. het Kasteel , het nationaal Skanderberg museum en weer een Etnografisch museum , het was bloedheet ik wilde rondslenteren , terrasje pakken , sfeer snuiven maar vooral frisse lucht .....Wicher Jan en Jeanne die het hoorden en die er duidelijk ook geen zin meer in hadden vroegen of ik het leuk vond om samen te gaan . We slenterden over de Bazaar waar ik drie prachtige handgemaakte vrolijk beschilderde houten fluiten kocht voor mijn kleinkinderen..We namen een terrasje in de schaduw en genoten van het uitzicht op de Adriatische zee. Na deze heerlijke verkoeling liepen we door naar het witte op een kasteel lijkend gebouw met wel negen torens wat gebouwd werd op de restanten van de oude vesting wallen , het bleek het Skanderberg museum te zijn de volksheld van Albanië , we liepen er om heen wierpen een blik naar binnen zwaaiden naar Skanderberg en hielden het voor gezien . Ook het Etnografisch museum lieten we links liggen het liep tegen de avond en we genoten van de koelte die deze met zich mee bracht we aten wat yoghurt en fruit , namen een drankje op een terras en lieten het straatleven van Krujë op ons inwerken totdat de eerste sterren flonkerden en vocht en koude ons naar de kamer joeg.

Liefs Rita