Prizren

Prizren 08 – 06 – 2014


Lieve allemaal,


’s Ochtends haakten drie mensen af voor deze 600 meter steile klim , we liepen via een bergweggetje omhoog naar de Sarisalltik Peak , het hoogste punt van de Kruja berg boven het stadje. Van hier af hadden we een prachtig uitzicht over de stad en de Adriatische zee in de verte. Via het oude pelgrimspad daalden we af en kwamen langs de grot en het heiligdom van Beqtashi Sari Salltik waar een tien tal pelgrims aanwezig waren en net een ritueel slachting van een geit plaatsvond , daar ik het geen echt geweldige aanblik vond heb ik er geen foto’s van gemaakt .


Sari Saltik ( Turks : Sarı Saltuk, Ottomaans-Turks : صارى صالتق Sari Ṣaltı̊q, ook wel aangeduid als Sari Saltuk Baba of Dede) (overleden 1297/1298) [1] was een 13e-eeuwse semi-legendarische Turkse derwisj , vereerd als een heilige door de Bektashis in de Balkan en delen van het Midden-Oosten.

Ik ben op kousen voeten een twintigtal trap treden afgedaald om een kijkje te nemen in de grot. In het eerste gedeelte kwam een zee van licht mij tegemoet er brandden vele olie lampjes en er hing een serene sfeer, van daar uit daalden pelgrims af naar het laagst gelegen deel van de grot en vulden kannen met het heilige water om deze vervolgens weer naar boven te sjouwen.

De zon brandde behoorlijk en vanwege de vele losse stenen daalden we voetje voor voetje af naar beneden.

De bus bracht ons over ; The road of the Nation “ naar Kosovo deze weg heet zo omdat hij beide landen direct met elkaar verbindt. We passeerden de grens en kwamen aan in Prizren waar de Ottomaanse architectuur het straatbeeld bepaalde en waar de inwoners nog een traditionele relaxte levensstijl hadden. De groep ging uiteen en ieder ging zijns weegs , Jeanne en ik verkenden samen het stadje. In het dagelijkse leven was ik überhaupt geen zoete kauw maar nu had ik al enkele dagen een enorme zin in zoetigheid wat ik in Albanië nergens had kunnen lokaliseren. Dit maakte ik kenbaar aan Jeanne en zodoende belandden wij in een konditorei met een enorme keuze aan prachtig versierde taarten en gebak waar het water je van in de mond liep. We bestelden een cappuccino met slagroom want dat leek ons wel wat na al die Turkse koffie , daarbij een stuk taart zo groot daar kon heel Kosovo van mee snoepen. Annelies die voorbij kwam lopen kreeg ogen als schoteltjes toen ze ons zag zitten en schoof bij aan het bistro tafeltje. Het smaakte heerlijk maar de taart was zo heel anders dan thuis verwerkt met vijgen dadels grote hoeveelheden noten en pure chocolade , het viel zo zwaar dat we de duiven van een avondmaal hebben voorzien en de onze voorbij lieten gaan. Het was druk in de straatjes van Prizren het leek wel of al de inwoners naar buiten werden gelokt op deze zwoele avond. Volwassenen en kinderen likten aan rijk gekleurde ijsjes of liepen met enorme zakken gezouten popcorn , er hing een relaxte gezellige sfeer.

Na de taart bezochten we de De Sinan Pasha Moskee waar je wel blootsvoets maar zonder hoofddoek te dragen vrij in en uit mocht lopen.

De Sinan Pasha moskee is het oudste monument van de islamitische kunst in Prizren. De inscriptie boven de ingang luidt het werd gebouwd in 1561. Deze moskee heeft een vierkante voet en tal van ramen.
De Sinan Pasha Moskee werd volgens de inscripties gebouwd in 1561. De architectuur toont kracht compactheid sierlijkheid en elegantie. Met betrekking tot het type van de architectuur, het is een zeldzaamheid in de islamitische kunst. Dankzij zijn positie, elegantie, massale eigenschappen en de bevallige minaret, domineert hij over het omliggende deel van de stad. De enorme koepel is voorzien van harmonie in de vierkante massa van het gebouw. Het interieur van de moskee is versierd met geometrische motieven en draperieën, terwijl de andere delen van de muren zijn beschilderd in felle lichte kleuren.

Het verderop gelegen gebedshuis Bogorodica ljeviska was prachtig maar jammer genoeg gesloten. We dwaalden door de talrijke straatjes en belandden in een achteraf cafeetje waar we gezellig keuvelend onze dorst lesten . Toen het al stil werd op straat en de maan boven de donkere daken uit rees besloten wij na deze lange hete dag toch maar ons bed op te zoeken.


Liefs Rita.