Thuis

Porto 23 -05 – 2024

Lieve allemaal ,

Vanochtend maakten we een rondwandeling door het historisch centrum van de stad Santiago de Compostela maar hielden het al snel voor gezien. De winkeltjes met toeristische prullaria wisselden zich af met de bakkers die hun amandel producten als de beste aanprezen en de slijterijen die allen de beste streekwijn ooit verkochten. Ik kreeg het gevoel dat ik niet terug had moeten keren , mijn herinneren zoals ze waren had moeten behouden , het voelde te commercieel , jammer.

We zochten een plekje in de schaduw op een terras op het grote plein bij de kathedraal , waar we lunchten en de binnen komende pelgrims bekeken waarvan de meesten druk waren op hun telefoon en niet om zich heen keken. Ieder bezig in zijn eigen schijnwereld en dat proefde ik in de hele sfeer.

We lummelden op het terras , schoven mee met de schaduw kolom en bleven angstvallig onder de grote parasol. Het was heet , mijn voeten brandde in de zware wandelschoenen die ik verwisselde voor teenslippers en dat was een hele verademing. Ik nam het plein in me op en wist zeker dat ik er nooit meer terug zou keren , maar ook dat ik het voor altijd had opgeslagen in mijn herinneringen met al die mensen die ik ooit had ontmoet en tijd mee deelde tijdens mijn eerdere tochten naar de imposante kathedraal. Namen en gezichten trokken voorbij , zoveel liefde en vriendschap die ik ontmoette onderweg , waardig en integer , passend in mijn tijd.......

Na de lunch bestelden we een taxi die ons naar het busstation bracht en waar we voor drie en twintig euro een rit van driehonderd kilometer hadden geboekt met de Flexbus naar de luchthaven van Porto. De bus verscheen precies op uur en tijd en bracht ons in drie uur naar Porto. Het was leuk om het landschap waar we drie weken door heen liepen nu in drie uur tijd voorbij zagen glijden. Er was veel herkenning dus we beleefden de tocht nog eens in vogelvlucht.

Daar ik behoorlijk veel last had van mijn linkerenkel en ik niet nog eens naar een restaurant wilde zoeken aten we een salade op de luchthaven en gingen daarna op pad naar de overnachtingsplek die op loopafstand van de luchthaven lag . Na enige verwarring die wederom ontstond door de Spaanse nummering kwamen we aan op het juiste adres waar we een kamer deelden met nog twee vrouwen. Het was er schoon en netjes en we hadden een dak boven ons hoofd want we moesten om vier uur alweer uit de veren in verband met een vroege vlucht naar huis. Na een weldadige douche kroop ik op tijd in bed , mijn enkel stak enorm en was blij met deze ontlasting.

Gelukkig waren de anderen ook moe en zo vertrok eenieder al snel naar dromenland.

Na een voorspoedige vlucht wachtte ons een warm welkom op de luchthaven van Weeze , waar Ger en Maarten al stonden te wachten. Thuis stond een prachtig boeket bloemen in de vaas dat me welkom heette , er was allerlei lekkers en 's avonds een heerlijk maal met een lekker wijntje. Het was pure verwennerij die ik me lekker liet aanleunen na die drie weken onderweg te zijn geweest.

En toch ….. eenmaal uitgerust begon het bloed alweer te kriebelen. Zolang ik leef zal mijn geestkracht geprikkeld worden door hetgeen ik zie , voel , hoor , ruik en proef en altijd zal er weer een wereld zijn met een andere cultuur , ander klimaat , een nieuwe uitdaging.

Liefs Rita