Historisch centrum

Caldas de Reis 20 – 05 - 2024

Lieve allemaal ,

Lekker uitgeslapen en na een uitgebreid ontbijt besloten we om door het Historisch centrum van Pontevedra te wandelen. Er hing een gemoedelijke sfeer in deze gastvrije , historische en levendige stad , de hoofdstad van Rias Baixas die een award in de wacht sleepte voor de meest comfortabele stad van Europa. Het was stil in het oude centrum maar ook in het winkelcentrum was er weinig of geen lawaai doordat grote delen van de stad auto vrij waren , het voelde onwerkelijk , geen lawaai van auto's of bussen , niets enkel wandelende of fietsende mensen het enige dat je af en toe hoorde was de muziek van een Gaiteros.

Het was koel in de lege smalle straten waar geen of nauwelijks zonlicht kwam. We bezochten de Iglesia de la Peregrina die gebouwd was in de vorm van een Sint Jacobsschelp , de kerk van de beschermvrouwe van Pontevedra met in de bovenste gevel de drie heiligen afgebeeld die op hun tocht naar Santiago de pelgrims beschermden. Een blikvanger van het klooster San Francisco was de Gotische kerk waarop de facade een sierlijke rozet prijkte en prachtig gebeeldhouwde graftombes van illustere figuren uit de geschiedenis van Pontevedra , het was werkelijk een juweeltje. De prachtige ruïne van het Gotische klooster Santo Domingo liet nog goed de oorspronkelijke bouw zien zelfs de perkjes waar de monniken hun moestuintjes hadden kon men nog goed onderscheiden. Naast de ruïnes van de oude Romeinse brug werd in 1169 een nieuwe brug gebouwd . De stad dankt haar naam aan de oude brug ; Ponte Vetteri , de brug heet nu Ponte Burgo en de stad Pontevedra.

In het winkelcentrum kocht ik bij een juwelier een fraaie oorbel voor Sofia , een rage onder de jongeren , een ringetje dat iets hoger in de oorschelp hangt.

We dwaalden en genoten , proefden er nog altijd de sfeer van de Romeinen die er in 3007 hun heil al zochten en memoreerden tevens de pijnlijke nederlaag die Napoleon er in 1807 leed. Ik keek omhoog naar de indrukwekkende kolossale gebouwen en kerken en realiseerde me dat ik over eeuwen oude bestrating liep die bestond uit enorme graniet blokken die er wellicht nog wel eeuwen en eeuwen zouden liggen. In het historisch centrum was weinig groen enkel kale smalle straten en de mossen en algen groei op gevels en daken verrieden dat het er ook vochtig was. We sloten de wandeling af met heerlijk amandel gebak en koffie , het gebak was een specialiteit van Pontevedra nou het was werkelijk verrukkelijk.

Nadat we de rugzakken weer hadden opgehaald en uitgecheckt bij het appartement verlieten wij het barokke Pontevedra dat al sinds de middeleeuwen het belangrijkste handelscentrum van deze streek was , namen afscheid van de paleizen , prachtige plaza's , rijk versierde kloosters en kerken en wandelden via kleine landweggetjes en klinker straatjes het Galisische platteland op. Midden tussen de wijngaarden vonden we de fontein Tibo en vulden er de waterflessen met heerlijk koel water.

Uren verstreken , een vogel daalde over de dampige vlakte , de aarde geurde , een riviertje bracht duizenden dansende nieuwe lichtjes in de late namiddag zon, ik hield van de wegen van het onderweg zijn , van de bloemen in de bermen en op de velden , van de hemel met of zonder wolken, van de maneschijn in het donker , van sterren en vallende sterren , ik hield zelfs van de regen en ik vroeg me dan ook stilletjes af waar ik eigenlijk niet van hield.

Liefs Rita